Żegnane z wielkim żalem, siostry sercanki od 80 lat pełniące posługę w najstarszym Domu Pomocy Społecznej w Kielcach im. Florentyny Malskiej, odchodzą z placówki i przenoszą się do Zalesia k. Warszawy. Mszę św. dziękczynną za ich pracę odprawił w poniedziałek w kaplicy placówki bp Jan Piotrowski.
W homilii biskup kielecki przypominając heroiczną postawę sióstr, zarówno podczas wojny, jak i w czasach ostatnich, mówił m.in. o ich owocnych próbach budowania atmosfery rodzinnej.
– Jesteśmy wpisani w bardzo szeroki kontekst różnych wyzwań: w parafiach, w samorządach, w polityce i w takich domach, jak ten (…). Są tu osoby cierpiące, chore, a nawet te, które nie mają pamięci, czekają instynktownie, żeby ktoś przyszedł, wziął za rękę, ucałował w czoło, pomógł. Czy bez rodziny to jest możliwe? Nie jest – mówił biskup.
– Nawet nie dopuszczałem do siebie myśli, żeby nie było tu sióstr sercanek, ale to nie ja o tym decyduję. Decyzję szanuję i modlę się z wami, dziękując za to, co było przez te prawie 80 lat. Przez ten dom przeszły pokolenia sióstr i pensjonariuszy, w różnych sytuacjach: radości, satysfakcji, ale także w trudnych sytuacjach, bo siostry zaczynały jeszcze w czasach II wojny światowej. Ale chrześcijańska miłość nakazywała i nadal nakazuje, żeby iść do ubogich – mówił bp Piotrowski.
Zauważył także, że siostry miały możliwość czerpać siłę z obecnego tutaj Pana Jezusa, dzięki czemu zawsze umiały okazać kochające serca. – Dziękujemy za te kochające serca tylu pokoleń sióstr i wolontariuszy, którzy odwdzięczyli się im miłością – mówił biskup kielecki. Podkreślał, że wierne i wrażliwe serca są o wiele ważniejsze od najlepszych warunków lokalowych i nowoczesnych technologii.
– Zawsze z nami, zawsze na miejscu – siostry to nasze przewodniczki duchowe i niestrudzone pielęgniarki, szczególnie w czasach pandemii, gdy dyżurowały przy chorych 24 godziny na dobę. Trudno wyobrazić sobie nasz dom bez sióstr – mówi KAI Grażyna Łęska-Baranowicz, dyrektor placówki. Opowiada o ich zaangażowaniu we wszelkie posługi duchowe, organizację rekolekcji i świąt, troskę o sakramenty, czuwanie przy umierających.
Uroczysty pożegnalny obiad był okazją do wyrażania słów wdzięczności, m.in. przez senatora Krzysztofa Słonia i delegatów różnych środowisk.
Najstarszy kielecki DPS ma swoją genezę w latach 30 XX wieku, gdy Florentyna Malska sprzedała rodzinny majątek i za część uzyskanych pieniędzy założyła fundację, aby zapewnić opiekę nad starszymi i schorowanymi osobami ze środowiska szlacheckiego i inteligenckiego. W tym celu na zakupionych gruntach powstał dom, początkowo dla 15-20 osób. Dzięki zaangażowaniu wielu ludzi dobrej woli i stworzeniu niewielkiego zaplecza gospodarczego z ogrodem, placówce udało się przetrwać ciężkie czasy, w tym okupację.
Po konsultacjach z bp. Czesławem Kaczmarkiem, zaplanowano sprowadzenie Sióstr ze Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego, zwanych potocznie sercankami. 19 kwietnia 1942 r., witane chlebem i solą, przybyły pierwsze siostry. Przez lata posługi „u Malskiej”, jak się potocznie mówi, były m.in. szwaczkami, pracowały w kuchni i księgowości. W ostatnich 20 latach były przede wszystkim wykwalifikowanymi pielęgniarkami. Dwie ostatnie sercanki pozostaną w Kielcach do końca czerwca.
cieszymy się, że odwiedzasz nasz portal. Jesteśmy tu dla Ciebie!
Każdego dnia publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. Jednak bez Twojej pomocy sprostanie temu zadaniu będzie coraz trudniejsze.
Dlatego prosimy Cię o wsparcie portalu eKAI.pl za pośrednictwem serwisu Patronite.
Dzięki Tobie będziemy mogli realizować naszą misję. Więcej informacji znajdziesz tutaj.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS