Kiedy zaczynał, nie miał doświadczenia, nie umiał kodować i słabo znał angielski. Dziś jego firma jest warta miliard. Miron Mironiuk opowiada, jak zaryzykował, żeby odnieść sukces

Dlaczego AI, dlaczego Chiny?

Ze sztuczną inteligencją sprawa jest prosta. W agencji DDB zajmowałem się nowymi technologiami. Moim zadaniem było myślenie o przyszłości. I w końcu wymyśliłem produkt, który mógłby zmienić branżę handlu detalicznego. A Chiny? Przede wszystkim chciałem spróbować swoich sił za granicą. Uważałem, że jeśli nie zrobię tego od razu, nie zdołam zbudować międzynarodowej firmy – a przecież nie chcę być mistrzem Polski, tylko mistrzem świata.

Dlatego ostatniego dnia stycznia 2014 roku zakończyłem pracę w agencji, a już dzień później oficjalnie rozpocząłem Cosmose AI i wyjechałem do Berlina.

Przez Berlin do Hongkongu?

Niemcy to był pierwszy krok. Kiedy zaczynałem ten biznes, marzyłem o Stanach Zjednoczonych, chciałem przeżyć swój amerykański sen w Kalifornii. Ale na szczęście szybko zrozumiałem, że nie powinienem zaczynać od USA. Nie mając pieniędzy, nie byłbym w stanie zdobyć największego rynku na świecie. A poza tym wtedy tylko około 25 proc. Amerykanów miało smartfony, a mój angielski naprawdę nie był dobry. Dlatego zacząłem szukać innego rynku. Mniejszego, ale rozwiniętego, takiego, który pozwoliłby przetestować i rozwinąć nową technologię. Przyjrzałem się kilku kluczowym dla nas parametrom, takim jak wielkość populacji, penetracja smartfonów, PKB czy wydatki reklamowe na mieszkańca. Po pierwszej selekcji wytypowałem trzy miejsca: Australię, Singapur i Hongkong. Padło na Hongkong, który był ważniejszy dla naszego pierwszego klienta, czyli L’Oréal, a także bliższy biznesowo Chinom kontynentalnym. A potem spakowałem swój pomarańczowy plecak i ruszyłem do Azji. Wyjeżdżałem na sześć miesięcy, a jestem tam do dzisiaj.

Inny świat?

Kulturowo zupełnie inny. Ale jest także wiele cech, które łączą Polaków z Azjatami, a w szczególności z Chińczykami – jesteśmy tak samo uparci i ambitni. To właśnie dzięki ambicji, uporowi i szczęściu udało mi się zbudować Cosmose.

Szczęściu?

Przede wszystkim do ludzi. Miałem je w DDB, gdzie mogłem pracować z Szymonem Gutkowskim, Pawłem Kastorym czy Marcinem Mroszczakiem. Lata temu dostrzegli we mnie coś, z czego jako 18-latek nie zdawałem sobie sprawy, i przygarnęli mnie do organizacji, która okazała się moim zawodowym uniwersytetem. Potem miałem szczęście do inwestorów, takich jak na przykład Adam Niewiński z OTB Ventures, którzy wiele mnie nauczyli i do dziś wspierają Cosmose. I oczywiście mam także szczęście do pracowników. Cosmose nie osiągnąłby takiej skali bez silnego polskiego zespołu technologicznego. Mamy w nim medalistów międzynarodowych olimpiad programistycznych, którzy wybrali pracę z nami zamiast dla gigantów pokroju Google czy Amazona.

… czytaj dalej

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ