Każdemu staramy się pomóc. Musi jednak tego chcieć

Problem uzależnienia od alkoholu, narkotyków i innych środków odurzających dotyczy nie tylko osoby uzależnionej, ale i jej najbliższych, sąsiadów, często całego otoczenia. Można stawić temu czoła i znaleźć wsparcie. Trzeba tylko chcieć. O tym, gdzie w Polkowicach takie wsparcie można otrzymać mówi Andrzej Kaczanowski, prezes zarządu Stowarzyszenia Charytatywnego „Pomocna dłoń”.

Jakie są cele waszego stowarzyszenia?

Jest ich wiele, między innymi, promujemy zdrowy styl życia, wolny od alkoholu i narkotyków, motywujemy do stałej abstynencji. Pomagamy w rozwiązywaniu problemów życiowych oraz ofiarom przemocy w rodzinie. Udzielamy informacji i pomocy osobom spoza naszego stowarzyszenia w kwestii podjęcia leczenia odwykowego. Niektórzy sami się zgłaszają, ale często przychodzą do nas ich bliscy i pytają, w jaki sposób można pomóc osobie uzależnionej. Proponujemy, na przykład, wziąć od lekarza skierowanie do ośrodka terapii uzależnień. Pobyt tam trwa około ośmiu tygodni. Najpierw trzeba przejść w placówce dziesięciodniowy detoks, potem trafia się do jednego z ośrodków, które znajdują się między innymi w Legnicy, Bolesławcu, Czarnym Borze i Sieniawce. Osoba uzależniona musi jednak wyrazić zgodę na takie leczenie, ponieważ w tej kwestii sama determinacja rodziny lub innych osób nie wystarczy.

Ale pomoc osoba uzależniona otrzyma też na miejscu, w Polkowicach, bez konieczności wyjazdu do ośrodka.

Oczywiście, jak najbardziej. W każdy czwartek od godziny 16.30 do 20 w Ośrodku Pomocy Społecznej w Polkowicach, w sali 104, są bezpłatne spotkania z terapeutą, indywidualne i grupowe, dla mieszkańców gminy, ponieważ nasza działalność finansowana jest z budżetu polkowickiego samorządu.

Ile osób bierze udział w spotkaniach?

Jednorazowo, w spotkaniach grupowych uczestniczy od dziesięciu do dwunastu osób. W zeszłym roku ze wszystkich naszych działań skorzystało około 300 osób.

Gdzie jeszcze osoby uzależnione mogą się zgłosić ze swoim problemem?

Mogą szukać wsparcia w Poradni Zdrowia Psychicznego w Polkowickim Centrum Usług Zdrowotnych, w Ośrodku Pomocy Społecznej lub zadzwonić: 793 200 020 – Polkowicki Telefon Zaufania, bezpłatny, czynny codziennie, od godz. 16 do 22, to jedno z zadań polityki zdrowotnej burmistrza Polkowic Łukasza Puźnieckiego lub 801 199 990 – Ogólnopolski Telefon Zaufania Uzależnienia, czynny codziennie w godzinach od 16 do 21, połączenie też jest bezpłatne. W salce przy Parafii Matki Bożej Łaskawej i świętego Sebastiana przy ulicy Wojska Polskiego w każdą środę są spotkania, od godziny 18. O tej samej porze, ale w poniedziałki, podobne spotkania odbywają się w salce przy Parafii Matki Bożej Królowej Polski przy ulicy Kominka. Dodam, że działa również Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, do której najczęściej zgłaszają się o pomoc rodziny osób uzależnionych.

Jest jeszcze grupa AA.

Osoby uzależnione mogą dołączyć do grupy Anonimowych Alkoholików. Spotkania prowadzone są przez osoby, które przeszły etap trzeźwienia i mają kilkunastoletnie doświadczenie. Tam też realizowany jest program 12 kroków (patrz: ramka). To praca nad swoimi emocjami, uporządkowanie swojego życia duchowego, rodzinnego, fizycznego. W różnych instytucjach na terenie miasta i gminy są ulotki informujące o działalności grupy AA. Można też przyjść do nas, pokierujemy do odpowiednich osób. No i są jeszcze informacje na stronach internetowych. Spotkania grupy AA odbywają się w każdy czwartek, w OPS-ie: latem od godziny 19, a zimą – od 18. Jeśli ktoś rzeczywiście szuka pomocy, to szybko może ją znaleźć.

Z problemem uzależnienia wiąże się też inny, o tyle trudniejszy, że dotyczy najbliższych alkoholika. Mowa o syndromie DDA. Skrót ten oznacza dorosłe dzieci alkoholików, które wychowywały się w rodzinie z problemem alkoholowym.

W związku z tym, bardzo często, mają one niewłaściwe wzorce wyniesione z domu, a przez to – ogólnie mówiąc – mają problemy ze sobą, z funkcjonowaniem na co dzień w różnych aspektach, na przykład, zdrowotnych, a nawet psychicznych. Osoby te mogą zgłosić się do Poradni Zdrowia Psychicznego w przychodni, bez skierowania. My zachęcamy je do udziału w naszych spotkaniach integracyjnych i trzeźwościowych na terenie gminy i poza nią. W Tatrach organizujemy zloty rodzin abstynenckich, w których mogą uczestniczyć całe rodziny. Wyjeżdżamy na spotkania trzeźwościowe w Częstochowie i Licheniu.

Podsumowując, można powiedzieć, że jeśli ktoś chce przezwyciężyć uzależnienie, to ma wiele dróg, które mogą go do tego doprowadzić. Ale z drugiej strony, w ostatnich latach daje się zauważyć niepokojące zjawisko związane z łatwością, z jaką można „przemycić” używkę, ukryć ją przed innymi, co może prowadzić do uzależnienia. Tworzy się błędne koło.

Rzeczywiście, wprowadzenie do sprzedaży tzw. małpek nasiliło problem związany z nadużywaniem alkoholu. Wcześniej był on, można powiedzieć, bardziej ukrywany. Teraz, po ilości buteleczek leżących na trawnikach, pod drzewami, przy budynkach widać, ile osób sięga po alkohol, a to tylko część tego zjawiska. To jest przygnębiające. W ostatnim czasie bardzo dużo kobiet podejmuje leczenie, co świadczy o tym, że problem narasta. W rozmowach przyznają one, że kupują te „małpki” i chowają, na przykład, do torebek, bo łatwo je tam ukryć. Zjawisko to nasiliło się szczególnie po pandemii. Pozytywne jest to, że młodzież motywuje swoje matki, ale też i ojców, do podjęcia leczenia.

Program Dwunastu Kroków AA:

• Krok 1: Przyznaliśmy‚ że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu‚ że przestaliśmy kierować własnym życiem.
• Krok 2: Uwierzyliśmy‚ że Siła większa od nas samych może przywrócić nam zdrowie.
• Krok 3: Postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga‚ jakkolwiek Go pojmujemy.
• Krok 4: Zrobiliśmy gruntowny i odważny obrachunek moralny.
• Krok 5: Wyznaliśmy Bogu‚ sobie i drugiemu człowiekowi istotę naszych błędów.
• Krok 6: Staliśmy się całkowicie gotowi‚ aby Bóg uwolnił nas od wszystkich wad charakteru.
• Krok 7: Zwróciliśmy się do Niego w pokorze‚ aby usunął nasze braki.
• Krok 8: Zrobiliśmy listę osób‚ które skrzywdziliśmy i staliśmy się gotowi zadośćuczynić im wszystkim.
• Krok 9: Zadośćuczyniliśmy osobiście wszystkim‚ wobec których było to możliwe‚ z wyjątkiem przypadków‚ gdy zraniłoby to ich lub innych.
• Krok 10: Prowadziliśmy nadal obrachunek moralny‚ z miejsca przyznając się do popełnionych błędów.
• Krok 11: Dążyliśmy przez modlitwę i medytację do coraz doskonalszej więzi z Bogiem‚ jakkolwiek Go pojmujemy‚ prosząc jedynie o poznanie Jego woli wobec nas oraz o siłę do jej spełnienia.
• Krok 12: Przebudzeni duchowo w rezultacie tych Kroków‚ staraliśmy się nieść posłanie innym alkoholikom i stosować te zasady we wszystkich naszych poczynaniach.

Zgłoś naruszenie/Błąd