Kiedy 9 stycznia Schalke w efektownym stylu pokonało u siebie Hoffenheim 4:0, kibice siedmiokrotnego mistrza Niemiec mogli się łudzić, że teraz będzie już tylko lepiej. Zespół prowadzony wówczas przez Christiana Grossa przełamał fatalną serię 327 dni bez zwycięstwa w Bundeslidze i nie pobił niechlubnego rekordu Tasmanii Berlin sprzed 35 lat. Tasmanii, która nie wygrała 31 meczów w lidze z rzędu. Schalke zatrzymało się na 30.
Był to jednak tylko złudny moment nadziei, a Schalke, zamiast rosnąć, pogrążało się w i tak wielkim kryzysie. Jeśli ktoś miał nadzieje, że zespół Grossa ruszył właśnie do walki o utrzymanie, szybko został wyprowadzony z błędu. Po zwycięstwie z Hoffenheim Schalke nie wygrało kolejnych 12 meczów w lidze, przegrywając dziewięć z nich.
Drużynie nie pomogła kolejna zmiana trenera. Z końcem lutego z pracy zwolniony został Gross, a jego miejsce zajął Dimitrios Grammozis, zostając już piątym szkoleniowcem Schalke w tym sezonie! Chociaż półtora tygodnia temu jego zespół wygrał u siebie z Augsburgiem (1:0), to nieunikniona degradacja została tylko odłożona w czasie.
W sobotę Schalke kolejny raz skompromitowało się, przegrywając z Freiburgiem 0:4. We wtorek jego los został przypieczętowany porażką z walczącą o utrzymanie Arminią Bielefeld. Porażka 0:1 oznacza, że Schalke, wicemistrz Niemiec z sezonu 2017/18, klub, który niewiele ponad dwa lata temu grał w 1/8 finału Ligi Mistrzów, czwarty raz w historii spadł do 2. Bundesligi.
Wcześniej zdarzało mu się to w burzliwych latach 80. (1981, 1984, 1988 – red.). Jak to możliwe, że ta fatalna historia powtórzyła się w tym roku?
Katastrofa bez chęci do walki
– Trudno mi znaleźć odpowiednie słowa. To była katastrofa. Taka gra nie jest do zaakceptowania, jest do niczego. Chcę widzieć zawodników, którzy dadzą z siebie wszystko dla tego klubu i herbu. Dziś tego nie widziałem – mówił Grammozis po tragicznym meczu we Fryburgu.
To zresztą nie pierwszy raz, kiedy trener, eksperci czy kibice zarzucali piłkarzom Schalke brak zaangażowania. – Nie byli żadnym rywalem dla Borussii. Przypominało mi to mecz Bayernu z piątoligowym Dueren w Pucharze Niemiec. Z tą różnicą, że Dueren było odważniejsze – tak po jesiennym meczu z Borussią Dortmund (0:3) wypowiadał się o drużynie ekspert Sky, Lothar Matthaeus.
“Świnie w rzeźni Toennisa mają więcej chęci do walki” – taki napis widniał na transparencie przygotowanym przez kibiców, który “przywitał” graczy Schalke po tamtym spotkaniu pod Veltins-Areną.
Chociaż problemy Schalke trwały od wielu miesięcy, to ich efekty nasiliły się i skumulowały w tym sezonie. Jeszcze po rundzie jesiennej poprzednich rozgrywek drużyna prowadzona wówczas Davida Wagnera zajmowała piąte miejsce w tabeli z taką samą liczbą punktów, co Borussia Dortmund. W Gelsenkirchen mogli więc marzyć nawet o powrocie do Ligi Mistrzów, jednak beznadziejna seria meczów bez zwycięstwa sprawiła, że Schalke spadło na 12. miejsce w tabeli.
Problemem klubu nie były jednak tylko kwestie sportowe. Na Veltins-Arenie musieli się też martwić o finanse oraz kwestie obyczajowe, które dotknęły byłego już prezesa klubu, Clemensa Toenniesa. Należąca do jego koncernu ubojnia przez fatalne warunki sanitarne stała się jednym z największych siedlisk koronawirusa w Niemczech. Fatalna sytuacja wokół Clemensa i jeszcze gorsze wyniki zespołu Wagnera sprawiły, że kibice rozpoczęli protest, który pod koniec czerwca doprowadził do dymisji prezesa.
Kryzysu w klubie nie przetrwał też Wagner, który zwolniony po kompromitujących porażkach 0:8 z Bayernem Monachium i 1:3 z Werderem Brema w dwóch pierwszych kolejkach tego sezonu. Jego następca, czyli Manuel Baum, na stanowisku wytrwał raptem 2,5 miesiąca, zdobywając 4 punkty w 10 meczach.
Obsesja zakończona spadkiem
“Obsesja na punkcie utrzymania się w czołowej czwórce ligi sprawiła, że klub odszedł od tradycji szkolenia i promowania młodych, bardzo utalentowanych zawodników. Krótkowzroczność i stawianie na szybki sukces zabiło długofalowe spojrzenie, które było siłą Schalke. Nowe podejście do klubu zarówno na boisku, jak i poza nim, sparaliżowało go i uczyniło z niego jednego z najpoważniejszych kandydatów do spadku. Dopóki nie zmieni się filozofia klubu, żaden trener nie uratuje go przed klęską” – tak o Schalke pisało “Deutsche Welle” zaraz po zwolnieniu Wagnera.
Rzeczywiście obecnie w klubie próżno szukać piłkarzy takich jak Manuel Neuer, Mesut Oezil, Joel Matip, Sead Kolasinac, Thilo Kehrer, Julian Draxler czy Leroy Sane, którzy dawali Schalke nie tylko jakość, ale też w większości pieniądze z transferów do innych klubów. Jako jedną z przyczyn zapaści klubu “Bild” podawał również brak w obecnej kadrze zawodników, którzy identyfikowaliby się z klubem.
Zmiana filozofii prowadzenia klubu, nietrafione, drogie transfery i fatalne wyniki w lidze wpędziły Schalke w wielkie kłopoty finansowe. Kiedy wiosną zeszłego roku nie wiadomo było, czy rozgrywki Bundesligi zostaną wznowione, to właśnie klub z Gelsenkirchen wskazywany był jako ten, który może upaść jako pierwszy.
Schalke wciąż ma około 200 milionów euro długu. Klub notował straty jeszcze przed pandemią, która tylko pogorszyła jego sytuację. – W ciągu ostatnich trzech lat Schalke dwukrotnie nie zakwalifikowało się do europejskich pucharów. Dla klubu to duża strata nie tylko z powodu braku pieniędzy od UEFA, ale też braku wpływów z dnia meczowego. Przeczytałem kiedyś, że Schalke musi rozegrać przynajmniej 25 meczów na własnym stadionie, by ten nie przyniósł strat w sezonie. Oznacza to osiem spotkań poza Bundesligą, więc bez dobrej gry w europejskich pucharach, ten cel jest niemożliwy do osiągnięcia – mówił nam Tomasz Urban, ekspert stacji Eleven Sports.
I dodawał: W ciągu ostatnich trzech sezonów klub stracił 65 milionów euro na samych transferach. Schalke kupowało piłkarzy za spore kwoty, a oddawało ich za grosze lub za darmo. W ostatnich latach w ten sposób odeszli m.in. Joel Matip, Leon Goretzka, Max Meyer czy Sead Kolasinac. Latem zrobił to Alexander Nuebel.
– Ich problemem jest też struktura budżetu. Ponad 40 procent stanowią pensje zawodników. To bardzo dużo, jak na niemieckie warunki. W sezonie 2018/19 klub wydał na pensje 123 miliony euro, kiedy jego całkowity budżet wynosił 275 milionów euro. Schalke cierpi przez swoją manię wielkości i chęć rywalizacji z Borussią Dortmund.
Ta mania i bezsensowne wyrzucanie pieniędzy sprawiło, że klub z hukiem zleciał do 2. Bundesligi. Jeśli Schalke nie zdobędzie co najmniej 18 punktów (na razie ma 13 – red.), to zostanie najgorszym spadkowiczem w historii ligi. Cel na najbliższy rok dla klubu jest jasny: poprawa sytuacji finansowej i przede wszystkim powrót do Bundesligi. Chociaż na razie sporo wskazuje na to, że zespół budować będzie Grammozis, to ostatnie miesiące chaosu w Schalke sprawiły, że wciąż możemy spodziewać się tam niespodziewanego.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS