Zdjęcie w tle: Image courtesy of Stellarium
O obiekcie
Poniższe zdjęcie Caldwell 106 wykonane przez teleskop Hubble’a ukazuje jakby drobinki brokatu utrzymujące się razem dzięki wzajemnemu oddziaływaniu grawitacyjnemu. Gromady kuliste są jak odizolowane gwiezdne miasta i podobnie, jak w zabieganym wielkim mieście, dużo się tam dzieje. Gwiazdy, obiegając centrum gromady, są w ciągłym ruchu. Obserwacje wykazały, że najbardziej masywne gwiazdy mają tendencje do skupiania się w centralnej części gromady, natomiast lżejsze znajdują się na jej peryferiach.
Z czasem gwiazdy o średniej masie tracą wodór, który jest ich paliwem dla reakcji termojądrowych. Wtedy jądro gwiazdy zapada się pod wpływem własnej masy. Zewnętrzne warstwy gwiazdy zwiększają objętość i ochładzają się, podczas gdy wiatr gwiazdowy wywiewa większość jej materii. Przetrwać to są w stanie jedynie gwiazdy o niezwykle gorących jądrach. Ten ubytek materii sprawia, że lżejsze wtedy białe karły zostają zepchnięte z dala od centrum gromady przez oddziaływanie grawitacyjne z innymi gwiazdami. Z każdym zbliżeniu orbita białego karła rozszerza się, tym samym oddala względem centrum.
Astronomowie nigdy wcześniej nie widzieli tak dynamicznego ubytku masy. To ujęcie, wykonane w spektrum widzialnym, podczerwieni oraz nadfiolecie, za pomocą Wide Field Camera 3, ukazuje młode białe karły podczas ich odejścia z centrum gromady trwającego 40 milionów lat.
Ujęcie ukazuje 35 tys. gwiazd w pobliżu centralnej części gromady. Gwiazdy są ciasno upakowane – znajdują się znacznie bliżej siebie niż Słońce i najbliższa mu gwiazda. Zdjęcie Wide Field and Planetary Camera 2 przedstawia naturalne kolory gwiazd, który niesie ze sobą ważne dla naukowców informacje o ich składzie chemicznym i wieku. Przykładowo, czerwone gwiazdy to jasne czerwone olbrzymy u schyłku swego życia. Częstsze są żółte gwiazdy, czyli gwiazdy o średnim wieku, podobne do Słońca.
Podstawowe informacje
- Typ obiektu: gromada kulista
- Numer w katalogu NGC: 104
- Jasność: 4,5m
- Gwiazdozbiór: Tukan
- Deklinacja: -72° 04′ 51″
- Rektascensja: 00h 24m 05s
- Rozmiar kątowy: 31,0′
- Promień: 75 ly
Jak obserwować?
C106 gołym okiem jawi się nieco rozmyta gwiazda przypominająca jądro kometarne pozbawionej warkocza. Najlepszy czas na obserwacje to wiosna na półkuli południowej.
Obserwowana przez lornetkę 7×50, bądź 10×50 gromada ujawnia swoją naturę – widoczna jest jako jądro o jasności gwiazdy, otoczone przez halo delikatnego światła.
Czterocalowy teleskop ukazuje jasne, zwarte jądro otoczone przez sferę o promieniu 15 minut kątowych, z której można wyodrębnić wzrokiem najjaśniejsze gwiazdy. Nawet mały teleskop zapewni doskonały widok.
Natomiast przez ośmiocalowy teleskop można zobaczyć błyszczące skupisko gwiazd, gdzie nierozróżnialne obiekty w gęstym centrum kontrastują z mniej gęstymi obszarami zewnętrznymi.
C106 na mapie nieba.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS