Spór dotyczył interpretacji art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT. Przepis ten wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z uiszczeniem kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.
Kanwą sporu był wniosek o interpretację podatkową spółki, która zajmuje się produkcją narzędzi i wyrobów metalowych. W umowach z klientami (zarówno krajowymi, jak i zagranicznymi) ma zawarte klauzule określające kary umowne za opóźnienia w dostawach towarów oraz ich brak. Spółka zastrzegła, że ewentualne opóźnienia i braki w dostawach towarów wynikają z czynników zewnętrznych od niej niezależnych np. zaburzenia w globalnych łańcuchach dostaw, problemy logistyczne, okresowo zwiększone zamówienia na produkty. Jak dodała, w latach ubiegłych, istotnym elementem wpływającym na terminowość dostaw były również ograniczenia związane z epidemią COVID-19.
Spółka była przekonana, że zapłacone kary są dla niej kosztem podatkowym. Wydatki te pozostają bowiem w związku z jej działalnością gospodarczą. A zapłata kar umownych ma na celu podtrzymywanie dotychczasowych relacji z klientami i rekompensowanie negatywnych skutków związanych z brakami w dostawach bądź ich opóźnieniem, wynikającymi z okoliczności niezależnych.
Innego zdania była jednak skarbówka, która powołując się właśnie na 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT uznała, że ponoszone przez podatnika koszty kar umownych wynikające z braków dostaw lub opóźnień w dostawach towarów nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.
Urzędnicy wskaz … czytaj dalej
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS