A A+ A++

Nielegalne zatrudnianie dłużników alimentacyjnych to brak umowy lub wypłata wynagrodzenia wyższego niż wynikającego z umowy. Jaka kara grozi pracodawcy? Do jakiej wysokości można dokonać potrącenia alimentów z wynagrodzenia?

Nielegalne zatrudnienie dłużnika alimentacyjnego – czym jest?

Mówiąc o nielegalnym zatrudnianiu dłużnika alimentacyjnego, mamy na myśli zatrudnianie go bez żadnej umowy lub za wynagrodzeniem niższym niż faktycznie wypłacane. Chodzi o sytuacje, kiedy pracodawca “dogaduje się” z pracownikiem. Część wynagrodzenia, określona w umowie zapewnia pracownikowi składki na ubezpieczenie społeczne, a resztę umówionej kwoty otrzymuje “pod stołem” w gotówce. W interesie dłużnika jest, aby formalnie zarabiać jak najmniej, by pracodawca (w razie przedstawienia przez wierzyciela tytułu wykonawczego) potrącił mu z wynagrodzenia na rzecz alimentów jak najniższą sumę pieniędzy. Dla pracodawcy jest to również korzystne rozwiązanie z punktu widzenia oszczędności (składki zus, podatek). Taki proceder jest jednak niezgodny z prawem pracy i w razie wykrycia go przez PIP niesie ryzyko kary.

Kara za nielegalne zatrudnianie dłużnika alimentacyjnego

Zgodnie z art. 281 § 1 pkt 2 Kodeksu pracy kto, będąc pracodawcą lub działając w jego imieniu nie potwierdza na piśmie zawartej z pracownikiem umowy o pracę przed dopuszczeniem go do pracy podlega karze grzywny od 1000 zł do 30 000 zł. W stosunku do zatrudniania w ten sposób (na czarno) dłużników alimentacyjnych wprowadzono niedawno bardziej dotkliwą karę. Art. 281 § 2 Kodeksu pracy został dodany mocą art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy skuteczności egzekucji świadczeń alimentacyjnych (Dz.U. poz. 2432). Zmiana ta weszła w życie dnia 1 grudnia 2020 r. Niedługo minie więc rok od kiedy obowiązuje. Treść tego przepisu brzmi następująco:

“Jeżeli pracownik, o którym mowa w § 1 pkt 2, jest osobą wobec której toczy się egzekucja świadczeń alimentacyjnych oraz egzekucja należności budżetu państwa powstałych z tytułu świadczeń wypłacanych w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów i zalega on ze spełnieniem tych świadczeń za okres dłuższy niż 3 miesiące pracodawca lub osoba działająca w jego imieniu podlega karze grzywny od 1500 zł do 45 000 zł.

Kolejna ustawa, Ustawa z dnia 24 czerwca 2021 r. o zmianie niektórych ustaw związanych ze świadczeniami na rzecz rodziny, ponownie zmienia brzmienie wspomnianego przepisu. Wysokość kary się nie zmienia. Ustawodawca w inny sposób określa osobę dłużnika alimentacyjnego, jako osobę wymienioną w Krajowym Rejestrze Zadłużonych. Ustawa o KRZ wchodzi w życie z początkiem grudnia 2021 r. Nowe brzmienie Art. 281 § 2 KP będzie również obowiązywało od 1 grudnia 2021 r. i jest następujące:

“Jeżeli pracownik, o którym mowa w § 1 pkt 2, jest osobą, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2018 r. o Krajowym Rejestrze Zadłużonych (Dz. U. z 2019 r. poz. 55, 912, 1214 i 1802, z 2020 r. poz. 1747 oraz z 2021 r. poz. 1080), pracodawca lub osoba działająca w jego imieniu podlega karze grzywny od 1500 zł do 45 000 zł.”

Wspomniany art. 2 ust. 1 pkt 4 traktuje o “osobach fizycznych, wobec których toczy się egzekucja świadczeń alimentacyjnych oraz egzekucja należności budżetu państwa powstałych z tytułu świadczeń wypłacanych w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, a które zalegają ze spełnieniem tych świadczeń za okres dłuższy niż 3 miesiące.”

Co więcej, na mocy art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy skuteczności egzekucji świadczeń alimentacyjnych dodano w art. 283 Kodeksu pracy § 3. Zmiana ta również weszła w życie dnia 1 grudnia 2020 r. Brzmienie art. 283 § 3 Kodeksu pracy jest następujące:

Kto wbrew obowiązkowi wypłaca wynagrodzenie wyższe niż wynikające z zawartej umowy o pracę, bez dokonania potrąceń na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych, pracownikowi będącemu osobą wobec której toczy się egzekucja świadczeń alimentacyjnych oraz egzekucja należności budżetu państwa powstałych z tytułu świadczeń wypłacanych w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów i zalega on ze spełnieniem tych świadczeń za okres dłuższy niż 3 miesiące podlega karze grzywny od 1500 zł do 45 000 zł.

Podobnie jak w przypadku poprzedniego artykułu również w art. 283 § 3 Kodeksu pracy wprowadza się nowe brzmienie od 1 grudnia 2021 r.:

“Kto wbrew obowiązkowi wypłaca wynagrodzenie wyższe niż wynikające z zawartej umowy o pracę, bez dokonania potrąceń na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych, pracownikowi będącemu osobą, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2018 r. o Krajowym Rejestrze Zadłużonych, podlega karze grzywny od 1500 zł do 45 000 zł.”

Oznacza to, że ta sama kara grozi pracodawcy w przypadku zatrudniania pracownika będącego dłużnikiem alimentacyjnym bez żadnej umowy, jak i zatrudniania za wynagrodzeniem niższym niż rzeczywiście wypłacane. Powszechnie taką sytuację nazywa się wypłatą pod stołem. więcej na temat wypłaty wynagrodzenia pod stołem w Polsce przeczytasz w artykule: Wynagrodzenia wypłacane “pod stołem” [RAPORT]

Potrącenia z wynagrodzenia – alimenty

Alimenty pracownika stanowią przedmiot obowiązkowych potrąceń z wynagrodzenia (art. 87 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy). Potrącenia te stanowią niejako wyjątek od zasady ochrony wynagrodzenia za pracę. Należności alimentacyjne są pierwsze w kolejności w przypadku zbiegu należności do potrącenia z wynagrodzenia:

  1. sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych;
  2. sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne;
  3. zaliczki pieniężne udzielone pracownikowi;
  4. kary pieniężne przewidziane w art. 108.

W przypadku egzekucji świadczeń alimentacyjnych można maksymalnie dokonać potrącenia do wysokości trzech piątych wynagrodzenia netto czyli 60%. Nie ustalono przy tym minimalnej kwoty wynagrodzenia, która powinna zostać pracownikowi na własne utrzymanie. Nie ma więc tutaj kwoty wolnej od potrąceń.

Co istotne, aby dokonać potrącenia alimentów z wynagrodzenia, nie ma konieczności przeprowadzania postępowania egzekucyjnego. Wystarczy przedstawienie pracodawcy przez wierzyciela tytułu wykonawczego.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 24 czerwca 2021 r. o zmianie niektórych ustaw związanych ze świadczeniami na rzecz rodziny (Dziennik Ustaw rok 2021 poz. 1162)

Ustawa z dnia 6 grudnia 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy skuteczności egzekucji świadczeń alimentacyjnych (Dziennik Ustaw rok 2018 poz. 2432)

Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dziennik Ustaw rok 2020 poz. 1320)

Chcesz dowiedzieć się więcej, sięgnij po naszą publikację

Umowy o pracę – zawieranie i rozwiązywanie

Tylko teraz

Przejdź do sklepu

Oryginalne źródło: ZOBACZ
0
Udostępnij na fb
Udostępnij na twitter
Udostępnij na WhatsApp

Oryginalne źródło ZOBACZ

Subskrybuj
Powiadom o

Dodaj kanał RSS

Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS

Dodaj kanał RSS
0 komentarzy
Informacje zwrotne w treści
Wyświetl wszystkie komentarze
Poprzedni artykuł„Handelsblatt”: Mimo oporu Berlina powrót do energii atomowej wydaje się nieunikniony
Następny artykułZapisz się na konsultacje strategii dla młodych w woj. małopolskim!