Równo pół wieku temu (czyli w maju 1974 roku) dwóch informatyków pracujących w IBM opracowało narzędzie SEQUEL (skrót od słów Structured English QUEry Language), którego nazwę zmieniono z czasem na SQL. Powodem były kontrowersje związane ze znakiem towarowym rozwiązania.
Jest to ustrukturyzowany język zapytań używany do dzisiaj przez twórców aplikacji, które zarządzają bazami danych i sortują zawarte w nich informacje. Twórcy narzędzia zaproponowali jak na owe czasy nowatorskie rozwiązanie polegające na modelowaniu danych za pomocą matematycznego pojęcia relacji. Model taki, w odróżnieniu od modeli hierarchicznych, pozwala budować bardzo wydajne bazy danych. Za twórcę takiego modelu uznaje się jednego z dwóch informatyków, którzy nad nim pracowali.
To Edgar Codd, który w 1981 roku otrzymał Nagrodę Turinga. Jest to bardzo duże wyróżnienie, uważane powszechnie za odpowiednik Nagrody Nobla w dziedzinie informatyki. Niestety Ray Boyce zmarł wkrótce po stworzeniu podstaw języka SQL nie zdając sobie sprawy z tego, jak epokowe to było odkrycie.
Zobacz również:
Po ponad 50 latach od momentu powstania, informatycy opracowali wiele wersji języka SQL, uwzględniając za każdym razem różne przypadki użycia danych. Dzisiaj nie zdajemy sobie nawet sprawy z tego, że silniki SQL znajdują się w naszych smartfonach, jak również dziesiątkach tysięcy rozproszonych po całym świecie chmurach obliczeniowych.
Gdy język SQL okrzepł i zaczął być powszechnie stosowany, dostrzegając potrzebę jego standaryzacji, Amerykański Narodowy Instytut Standardów (ANSI) utworzył w 1981 roku grupę roboczą, powierzając jej obowiązek stworzenia ogólnie akceptowanej specyfikacji. I tak powstała pierwsza oficjalna definicją języka SQL. Mowa o standardzie SQL-86. Obecnie panuje przekonanie, że SQL będzie dalej ewoluować, dostosowując się do najnowszych wymagań w dziedzinie baz danych, jakie narzuca nam wszechobecna sztuczna inteligencja.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS