Jeden z największych wrogów każdego ogrodnika. Jak zwalczać ćmę bukszpanową?

Czym jest ćma bukszpanowa?

Ćma bukszpanowa to inwazyjny gatunek owada, który do Europy przywędrował z Azji, gdzie naturalnie występuje m.in. w Chinach, Korei i na Tajwanie. Rozpiętość skrzydeł tego motyla wynosi 3,5-4,5 cm, a same skrzydła posiadają jasny kolor z charakterystyczną, brązową obwódką.

Z kolei gąsienice są zielono-żółte i mają czarne plamki. Gąsienice mogą osiągać długość 4 cm. W Europie populacja ćmy bukszpanowej bardzo szybko rośnie, co bez wątpienia najbardziej odczuwają ogrodnicy i miłośnicy zielonych oaz.

Gdy gąsienice ćmy bukszpanowej zaatakują roślinę i żerują na niej, powodują brązowienie i wysychanie liści bukszpanu, a w konsekwencji jego obumieranie. Charakterystyczną oznaką na obecność ćmy bukszpanowej na roślinie jest pojawienie się na niej pajęczyn.

Ćma bukszpanowa bardzo często żeruje na bukszpanach wiecznozielonych, które są niezwykle popularnym roślinami w prywatnych ogrodach i miejskich parkach. Zdarzają się również przypadki, kiedy intruz atakuje ostrokrzew i trzmielinę.

Ćma bukszpanowa – zwalczanie

Gdy zauważymy, że ćma bukszpanowa zaatakowała roślinę, musimy jak najszybciej zareagować, by zwiększyć szansę na uratowanie bukszpanu. Żerujące na liściach gąsienice i larwy można neutralizować ręcznie, ale należy pamiętać, że jest to zajęcie bardzo czasochłonne i niełatwe.

Innym sposobem jest zastosowanie chemicznych oprysków, które niestety nie pozostają obojętne na środowisko. Dlatego dobrym rozwiązaniem jest przyrządzenie naturalnej mikstury, która pomoże nam uporać się ze szkodnikiem.

Oprysk na ćmę bukszpanową możemy wykonać z octu jabłkowego i wody. Wystarczy, że wymieszamy 1 litr wody i 100 ml octu, a następnie roztwór przelejemy do butelki z atomizerem. Miksturą pryskamy liście bukszpanu, szczególnie w miejsca, gdzie pojawiły się gąsienice.

Popularną metodą na zwalczanie ćmy bukszpanowej jest również zamontowanie tzw. pułapek fermentowych, które oferowane są w sprzedaży przez sklepy ogrodnicze. Taka pułapka zwabia zapachem i neutralizuje dorosłe osobniki – samce, które są niezbędne do rozmnażania larw. Pułapki najlepiej wykładać w sezonie wegetacyjnym, trwającym od połowy kwietnia do końca października.

Zgłoś naruszenie/Błąd