Jakim dowódcą był gen. bryg. Nikodem Sulik? Dlaczego jego podkomendni żołnierze nazywali go „Tatą Rysiem” , a historycy „Kresowym generałem”? W jakich formacjach służył, gdzie walczył i jakim prywatnie był człowiekiem? Na te i inne pytania odpowiedział żołnierzom dobrowolnej zasadniczej służby wojskowej 18. Białostockiego Pułku Rozpoznawczego w niedzielę, 21 kwietnia, w Kamiennej Starej edukator Instytutu Pamięci Narodowej Oddziału w Białymstoku – st. specjalista Marek Gajewski.
REKLAMA
Okazją do odwiedzin rodzinnej miejscowości słynnego dowódcy 5. Kresowej Dywizji Piechoty stały się zbliżające się obchody 80. rocznicy walk o Monte Cassino. Dzięki wyjazdowi edukacyjnemu żołnierze poznali nieznane szerzej losy z życia codziennego i przebiegu kariery wojskowej patrona swojej jednostki.
Podczas wyjazdu żołnierze poznali nie tylko wojenne losy swojego patrona. Przy okazji zwiedzono w rejonie Lipska, Skieblewa i Kamiennej Starej kilka zachowanych obiektów fortyfikacji sowieckich z okresu II wojny światowej (tzw. Linii Mołotowa). Żołnierze poznali również najważniejsze wydarzenia militarne z walk nad rzeką Biebrzą w okresie I wojny światowej oraz zmagań militarnych o kształt granic II Rzeczypospolitej – nieznany zupełnie wątek starcia zbrojnego pod Starą Kamienną pomiędzy oddziałem niemieckiej piechoty ze szwadronem Pułku Tatarskiego Ułanów.
Nikodem Sulik był uczestnikiem I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej, oficerem Białostockiego Pułku Strzelców i 76. Lidzkiego Pułku Piechoty, komendantem Centralnej Szkoły Straży Celnej i Granicznej w Górze Kalwarii, kierownikiem Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Toruniu, dowódcą detaszowanego do Gniewa II batalionu 65. pułku piechoty, dowódcą Batalionu KOP „Dederkały” i „Stołpce”, zastępcą dowódcy Pułku KOP „Baranowicze”, dowódcą Batalionu Fortecznego KOP „Sarny” i Pułku KOP „Sarny” w wojnie obronnej 1939 r., konspiracyjnym komendantem Samodzielnego Okręgu Wileńskiego Związku Walki Zbrojnej w latach 1940-1941, więźniem sowieckiego NKWD z Wilna i Moskwy (więzienia – na Lubiance i Butyrkach i w Lefortowie), dowódcą 13. pułku piechoty Armii Polskiej w ZSRS, komendantem Centrum Wyszkolenia Armii Polskiej na Wschodzie, zastępcą dowódcy, a następnie dowódcą 5. Kresowej Dywizji Piechoty z II Korpusu Polskiego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Był żołnierzem z krwi i kości, powszechnie uwielbianym i szanowanym przez żołnierzy polskich na obczyźnie. Urodził się 15 sierpnia 1893 r. w Kamiennej Starej, w pobliżu Dąbrowy Grodzieńskiej (obecnie Białostockiej), na terenie dawnego powiatu sokólskiego byłej guberni grodzieńskiej. Całe swoje życie poświęcił służbie wojskowej i ojczyźnie. Zmarł 12 stycznia 1954 r. w Londynie. Prochy generała i jego ukochanej żony – Anieli Tarasiewicz spoczęły 12 września 1993 r. w Kamiennej Starej, w miejscu gdzie się urodził i spędził dzieciństwo.
opr. (orj)
Zdjęcia – IPN Oddział w Białymstoku:
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS