Coś tu mocno nie gra. Unia Europejska powstała po to, żeby współpracować, solidaryzować się, pomagać słabszym, wyrównywać poziomy rozwoju, osiągać synergię. Unia powstała z samych pozytywnych powodów. W przeciwieństwie do więzienia narodów, jakim był Związek Sowiecki. Sojuz upadł przede wszystkim z tego powodu, że był właśnie więzieniem narodów, a w więzieniu porządek można utrzymać tylko karami i rygorami.
Jest oczywiste, że wspólnego dorobku państw członkowskich UE nie można rozkradać, nie można marnować poprzez korupcję. I przez długi czas UE dbała o to, żeby nie było korupcji i złodziejstwa. A gdy się zdarzały, winni musieli ponieść karę. Jak to w życiu. Wszystko inne było kwestią współpracy, zaufania, otwartości. Przecież do UE nie wstępowały państwa bandyckie, lecz demokratyczne, a w Brukseli nie było europejskiej Łubianki i wielkiego aparatu represji.
W poszczególnych państwach Unii panowała wolność wybierania różnych modeli rozwoju, wolność światopoglądowa i religijna, wolność nauki, kultury, wreszcie wolność osobista. I większość państw członkowskich wciąż u siebie dba (przynajmniej deklaratywnie) o podstawowe wolności. Zupełnie inaczej postępują unijne instytucje. Wolność, jeśli była, to się zmyła. Zaczęto narzucać prawie wszystko, co z domeny wolności systematycznie czyni wydmuszkę.
Jest dziwacznym pokiereszowaniem logiki, że to, co poszczególne państwa uważają, a nawet mają zapisane jako podstawowe wolności, w UE jako całości jest redukowane, a wręcz zwalczane. Ktoś, nawet nie wiadomo kto, uznał, że Unia powinna dążyć do jednego tylko modelu rozwoju, uznawanego za postęp. No i zaczęła się powtórka z rozrywki, czyli z historii w wersji farsowej (kłania się „18 brumaire’a Ludwika Bonaparte”). Innymi słowy, wolny świat zachodu zaczął się przekształcać w zniewolony świat sowieckiego wschodu.
Najpierw pojawiły się nakazy, potem zakazy, potem wyłapywanie winnych, a na końcu kary. A przecież jest kompletnym absurdem, żeby wolnościowa Unia Europejska zamieniała się w kolonię karną. Coraz mniej mówi się o tym, co pozytywne, wspólne, a coraz więcej jest wskazywania win, zakazów, napominania, a wreszcie wymierzania kar, z odpowiednikiem karceru włącznie. Czy po to powstała Unia Europejska, żeby być kolonią karną?
Unijne praktyki resocjalizacji jako żywo przypominają to, co się dzieje w najznakomitszym bodaj opowiadaniu Franza Kafki „W kolonii karnej”. Funkcjonuje tam maszyna, obsługiwana przez Żołnierza na polecenie Oficera, która „za pomocą brony wypisuje skazańcowi nakaz, który przekroczył”. To w istocie egzekucja wykonywana igłami brony rysującej na ciele skomplikowany, finezyjny rysunek. Głębiej i głębiej. I tak przez 12 godzin (w dwóch sześciogodzinnych turach). Skazaniec ma poprzez cierpienie doznać wtajemniczenia – zapoznać się z doskonałością prawa, którego jest ofiarą, a jednocześnie badaczem, choć poprzez tortury odczuwane na własnym grzbiecie.
Unia Europejska, niczym bohaterowie Kafki, lubuje się w karaniu, które ma być jednocześnie wtajemniczeniem. Problemem u Kafki jest to, że wtajemniczenie następuje tuż przed unicestwieniem. Nie sądzę, żeby unijni urzędnicy znali omawiane opowiadanie Franza Kafki, lecz łączy ich z pisarzem i jego bohaterami dążenie do zatracenia się w karaniu. I dopiero wtedy następuje wyzwolenie. Tylko to absolutnie niczemu nie służy, a przynajmniej nie służy celom i interesom samej Unii.
Jeśli unijna biurokracja i wielu przywódców państw członkowskich oraz urzędników uważa, że celem UE jest karanie, to nic tu nie ma sensu. Obszar Unii staje się kolonią karną, a członkowie – więźniami. Jedni mają lepiej, bo się podporządkowują, inni gorzej, bo podporządkować się nie chcą. Ale struktury UE zamieniają się w bezduszną maszynę, choć doskonałą w swojej konsekwencji i ostatecznie w okrucieństwie. Gdyby jednak tak opisać cele oraz praktyki Unii i pokazać to jakimś cudem jej ojcom założycielom, mogliby się przerazić.
Komu ma służyć Unia Europejska? Jeśli tylko tym, którzy narzucają kary i wykonują wyroki, to jako wspólnota wartości taka unia jest kompletną fikcją. Czy to jest wspólnota represji? Wspólnota samozniszczenia? Najwyższy czas się opamiętać. Więzienie narodów przestało istnieć pod ciężarem stosowanych w nim niegodziwości. Unię jako kolonię karną czeka to samo. Czas zawrócić z tej drogi samozagłady.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS