Jak żołnierz Wehrmachtu został patronem polskich pacyfistów

W 1970 roku odnalazła grób brata i dołożyła starań, żeby o jego bohaterstwie nie zapomniano. Wielokrotnie wypowiadała się o jego niecodziennej, humanitarnej postawie i wiążącym się z tym zagrożeniem. Jednakże, wielu świadków, w tym dowódcy jednostek, w których stacjonował Schimek, inaczej go zapamiętali.

Według jednej z wersji, Otton miał być skazany za odmowę zastrzelenia dwóch żołnierzy AK, których ukrywał. Przetrzymywany w więzieniu w Pilźnie, zdołał uciec i trafił do oddziału partyzantów AK w okolicach Dębicy. Dowódcy oddziału postanowili odstawić uciekiniera do Austrii, w drodze jednak został rozpoznany i przechwycony przez żołnierzy niemieckich. Oskarżony o dezercje i tchórzostwo, został stracony.

Inna wersja wydarzeń podaje jakoby podczas walk Otton został draśnięty pociskiem bądź odłamkiem. Lekko ranny, wystraszył się i zbiegł. Odnaleziony jakieś 3 kilometry za linia frontu został oskarżony o dezercję, mimo że nawet nie zdawał sobie z tego faktu sprawy. We wszystkich świadectwach natomiast pojawiają się informacje o niezwyczajnej postawie młodego żołnierza, który nawet o obliczu śmierci, nie skrzywdził innego człowieka.

Dziedzictwo Schimka

Głośno o Ottonie Schimku zrobiło się w początku lat 70-tych, gdy wspomniana siostra odnalazła jego grób. Kilkanaście lat później znów jego nazwisko znalazło się na afiszach, gdy założyciele opozycyjnego, pacyfistycznego ruchu Wolność i Pokój obrali sobie Schimka na patrona.

W tym czasie rozwinął się samodzielnie swoisty kult żołnierza. W dniu jego urodzin oraz śmierci dedykowano mu msze święte, a wokół jego grobu gromadziły się rzesze wiernych, nie tylko z okolic Machowej, ale również przyjezdnych z całej Polski oraz z zagranicy.

Otto Schimek z rodziną

Takie zjawisko nie było oczywiście na rękę władzom PRL, a co dopiero fakt obrania za patrona przez nielegalną organizację. Po pierwsze, w oczach komunistycznej propagandy niewyobrażalnym było oddawanie hołdów żołnierzowi Wehrmachtu, który to przecież walczył przeciwko „braterskiej” Armii Czerwonej. Po drugie, ruch Wolność i Pokój samym faktem istnienia był policzkiem dla PZPR. Komuniści przecież jak nikt inny walczyli o pokój na świecie poprzez proletariacką rewolucję, przy minimalnej pomocy rakiet nuklearnych. Próby spotkań działaczy WiP przy grobie Schimka były wielokrotnie rozbijane przez urzędników SB oraz Milicję, a sami opozycjoniści w reżimowych mediach przedstawiani jako antysocjalistyczni kolaboranci i zdrajcy.

Pomimo prób wyrugowania ze społeczeństwa niebezpiecznego kultu, pamięć o Ottonie Schimku nie przeminęła. Fakty historyczne zatarły się na korzyść legendy o bohaterskiej, pełnej człowieczeństwa postawie w czasach, kiedy bestializm zdawał się triumfować. Według wielu świadków, którzy odwiedzają niewielki cmentarz w Machowej, na grobie Ottona Schimka wciąż pojawiają się świeże kwiaty i znicze…

Bibliografia:

1. M. Replewicz, ,70. rocznica egzekucji Otto Schimka, w: www.dzieje.pl
2. C. Łazarewicz, Zolnierz Wehrmachtu bohaterem, bo nie strzelal do Polakow? Naprawde byl dezerterem, grob tez nie jego, w: www.wprost.pl
3. M. Litwinska, WiP kontra PRL. Ruch Wolnosc i Pokoj 1985-1989.