Prezydent Warszawy Rafał Trzaskowski wiele razy obiecywał załatwić sprawę nadania jednej z warszawskich ulic imienia Lecha Kaczyńskiego. Po raz pierwszy w kampanii wyborczej. Później obiecywał, że doprowadzi do tego po wyborach parlamentarnych. Następnie obiecywał, że stanie się to „na pierwszej sesji” po wyborach prezydenckich. Dzisiaj w Radio Zet powiedział:
Zacząłem rozmowy z radnymi, dlatego że to oni podejmują decyzję. Niestety na razie mam sygnały takie, że nie będzie zgody radnych, dzisiaj, kiedy są pałowane kobiety na ulicach, na to żeby wyciągać rękę w stosunku do tych, którzy się w ten sposób zachowują i Lecha Kaczyńskiego ze złamaniem prawa w Polsce i Warszawie świętują. Ja taką inicjatywę chcę przedstawić, ale oczywiście muszę ją uzgodnić z radnymi. Ja to rozumiem, że dzisiaj, w tej atmosferze byłoby to kontrowersyjne. Ale będę na ten temat rozmawiał.
Te słowa, jak też poprzednie niespełnione obietnice, nie umniejszą wielkości Lecha Kaczyńskiego. Wystawiają natomiast Rafałowi Trzaskowskiemu i warszawskim radnym świadectwo małości. To samo dotyczy osobników wypisujących na internetowych portalach obrzydliwe ataki na śp. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego, zmarłego tragicznie dziesięć lat temu.
***
31 lipca 2004 roku, w przeddzień 60. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego weterani walk sierpnia ’44 roku przybyli do Warszawy z różnych stron Polski i świata, aby wziąć udział w otwarciu Muzeum Powstania Warszawskiego. Na tę chwilę czekali ponad pół wieku, i kto wie, jak długo musieliby jeszcze czekać, gdyby prezydentem stolicy nie został Lech Kaczyński.
Kiedy w 59 rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego Lech Kaczyński zaręczył słowem honoru, że następną rocznicę powstańcy będą celebrować w Muzeum Powstania Warszawskiego, deklaracja ta została przyjęta z niedowierzaniem. Trudno było bowiem uwierzyć, że skoro nie udało się tego dokonać przez 59 lat (w tym 15 lat wolnej Polski), to stanie się to w ciągu zaledwie roku.
Powstańcy mieli powody aby nie wierzyć – wiele razy dali się nabrać na czcze obietnice władz Warszawy, wiele razy słyszeli: będziecie mieli swoje muzeum.
W 1948 roku reaktywowano Muzeum Historyczne Miasta Stołecznego Warszawy. W akcie powołującym do życia to muzeum mowa jest o utworzeniu odrębnej części pt. „Powstanie sierpniowe 1944 r. i zniszczenie miasta”. I na tym się skończyło.
W 1983 r. wojskowy prezydent Warszawy gen.Mieczysław Dębicki formalnie powołał Muzeum Powstania Warszawskiego, które zajmowało kilka niewielkich pokoików w Muzeum Historycznym. Zgromadzono w nim prawie 10 tysięcy eksponatów. „Niestety, utworzenie realnie działającego Muzeum Powstania Warszawskiego nie udało się” – mówił po latach prof. Janusz Durko, wieloletni dyrektor Muzeum Historycznego m.st. Warszawy.
W lipcu 1981 r. powstał Społeczny Komitet Organizacyjny Muzeum Powstania Warszawskiego, którego pracami kierował Aleksander Żółkiewski, uczestnik Powstania. Zorganizowano zbiórkę eksponatów i planowano ich wystawienie w ruinach Banku Polskiego przy ul. Bielańskiej, miejscu symbolicznym dla Powstania Warszawskiego. Po wprowadzeniu stanu wojennego Społeczny Komitet się rozwiązał, a za organizację muzeum wzięło się Ministerstwo Kultury i Sztuki.
„Powstańcy bronili tego gmachu do 1 września 1944 r., powstrzymując atak Niemców na Stare Miasto od południowego zachodu. […] bank był reduta powstańczą, opuszczona przez Niemców z 2 na 4 września. Do końca sierpnia trwały tu zaciekłe walki o każdą kondygnację” (z „Przewodnika po powstańczej Warszawie”). Budynek Banku Polskiego przetrwał w postaci ruiny. W latach 60. XX w. rozebrano znaczną jego część. Teren przy Bielańskiej zajmowała firma Polcolor, produkująca m.in. noktowizory dla wojska, która nie chciała słyszeć o jego opuszczeniu.
W połowie lat 80. zorganizowano konkurs na projekt siedziby muzeum. Postanowiono, że na potrzeby muzeum zostanie zaadaptowany budynek mieszczący się za ruinami banku. Jednak niemal zaraz okazało się, że Ministerstwo Kultury i Sztuki nie ma pieniędzy na inwestycje, a ponadto nie jest właścicielem działki, na której znajdował się budynek. Na początku lat 90. Wojewoda warszawski przekazał działkę w wieczyste użytkowanie firmie Polcolor, która po kilkunastu miesiącach wystawiła ją na sprzedaż. Nowym właścicielem działki została firma Reduta. W 1994 r. właściciel Reduty podpisał umowę z władzami dzielnicy Śródmieście. Zgodnie z tą umowa w części budynków miało powstać Muzeum Powstania Warszawskiego. Ponownie rozpisano konkurs na projekt architektoniczny. W 50. rocznicę wybuchu PW wmurowano kamień węgielny. Po czym powstańcy ponownie usłyszeli, że inwestycja nie może być zrealizowana z braku pieniędzy. Właściciel firmy Reduta wycofał się z wcześniejszych ustaleń, i władze miasta zaczęły poszukiwania nowej lokalizacji. Tym razem zaproponowano tereny gazowni na Woli, gdzie też toczyły się walki w 1944 r., i przystąpiono do pertraktacji z właścicielem gruntu.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS