Jak poradzić sobie z łysieniem androgenowym? [ Strefa biznesu ]

Czym spowodowane jest łysienie androgenowe?

Istnieje wiele typów łysienia, które różnią się od siebie objawami i etiologią. W przypadku łysienia androgenowego za utratę włosów odpowiadają hormony płciowe o budowie steroidowej (androgeny), głównie nadmiar testosteronu, a dokładniej jego pochodnej – dihydrotestosteronu (DHT). Hormon ten obecny jest zarówno u mężczyzn, jak i kobiet, chociaż w mniejszym stężeniu. Co więcej, w przypadku kobiet łysienie androgenowe może występować, nawet jeśli poziom testosteronu w organizmie jest prawidłowy. Ma to związek z przekształcaniem tego związku w estradiol, a zaburzenia proporcji pomiędzy tymi dwiema substancjami powodują przerzedzenie fryzury.

Włosy na skórze głowy wyrastają z mieszków włosowych. Każdy z nich zwykle powinien wytworzyć od 20 do 30 włosów w ciągu życia. Androgeny uszkadzają mieszki szczególnie wrażliwe na ich działanie, czyli te znajdujące się na górnej części głowy. Z tego powodu u osób z łysieniem androgenowym włosy na potylicy zwykle pozostają bez zmian.

Przyczyną stopniowej utraty włosów jest miniaturyzacja wspomnianych mieszków włosowych. Pod wpływem hormonów stopniowo stają się one coraz mniejsze, a to przekłada się na wyrastanie coraz cieńszych i słabszych włosów. Z czasem mieszki włóknieją i zanikają całkowicie, przez co nie są już w stanie wytworzyć nowych łodyg.

Jak odróżnić łysienie androgenowe od naturalnego wypadania włosów?

Włosy stale wypadają i są zastępowane przez nowe. Każdego dnia tracimy ich ok. 150, co jest zjawiskiem normalnym, fizjologicznym, związanym z fazami cyklu życia włosa. W przypadku skóry głowy etap czynnego wzrostu trwa od 2 do 6–7 lat. Po tym czasie włos przechodzi w kilkumiesięczną fazę spoczynku, po czym wypada wypchnięty przez kolejną łodygę, dzięki czemu zwykle nie zauważamy przerzedzenia fryzury.

Jeśli natomiast włosów wypada znacznie więcej, przyczyną mogą być niedobory składników potrzebnych im do wzrostu, choroby dermatologiczne skóry głowy, stres, przemęczenie czy uszkodzenie łodyg pod wpływem czynników zewnętrznych. W takich przypadkach, dzięki zdrowemu odżywianiu, stosowaniu suplementów diety, takich jak np. Vitapil, i prawidłowej pielęgnacji, zwykle można szybko uporać się nadmierną utratą włosów.

Nieco inaczej jest w przypadku łysienia androgenowego. Średnica wyrastających włosów u osób niedotkniętych tym problemem prawidłowo wynosi ok. 0,8 mm. Z kolei w przypadku łysienia typu androgenowego w wyniku miniaturyzacji mieszka włosowego grubość łodygi może wynosić zaledwie 0,04 mm. Schorzenie to ma wpływ także na cykl życia włosa – skraca fazę aktywnego wzrostu i znacznie wydłuża czas wytwarzania nowego. W konsekwencji mamy do czynienia nie tylko z osłabieniem włosów, ale z faktycznym, widocznym przerzedzeniem fryzury, a wraz z upływem czasu z obszarami całkowicie pozbawionymi owłosienia.

Na czym polega leczenie łysienia androgenowego?

Niestety łysienie androgenowe jest schorzeniem przewlekłym i postępującym. Najczęściej dotyka osób po 50. roku życia, ale pierwsze objawy, zwłaszcza u mężczyzn, mogą pojawić się znacznie wcześniej, nawet w wieku 20 lat.

Podejrzewając łysienie androgenowe, należy udać się do trychologa. Domowe sposoby i leczenie na własną rękę w tym przypadku nie będą skuteczne. Tylko specjalista może zdiagnozować przyczynę utraty włosów i zalecić odpowiednią terapię.

Łysienia androgenowego nie można całkowicie wyleczyć, ale dzięki współczesnym metodom możliwe jest zahamowanie postępu choroby. Obecnie schorzenie to leczy się za pomocą metod, takich jak:

– Farmakologia – preparaty przeznaczone do stosowania zewnętrznego, które zapobiegają zwłóknieniu mieszków włosowych i wzmacniają je poprzez poprawę mikrokrążenia skóry głowy.

– Terapia hormonalna – może być zalecana w przypadku kobiet.

– Zabiegi medycyny estetycznej – stosuje się metody poprawiające dotlenienie i odżywienie mieszków włosowych, a także różnego rodzaju przeszczepy komórek wzrostu z okolic odpornych na działanie androgenów.

Zgłoś naruszenie/Błąd