- Na początku jego rola polegała jedynie na doradztwie i konsultacjach, teraz może on stanowić prawo i podejmować decyzje w większości obszarów kształtowania polityki
- Działania Parlamentu Europejskiego rozbite są między Strasburg, Brukselę i Luksemburg – zasiadają w nim reprezentanci 28 krajów, którzy mówią 24 językami
- Wszystkie spory zagrażające przyszłości Unii i rozrywające Europę są dziś widoczne także w Parlamencie Europejskim
- Parlament uzyskał uprawnienia w zakresie nominacji politycznych: europosłowie wybierają przewodniczącego Komisji Europejskiej, a ich zgoda jest niezbędna do potwierdzenia jej składu
- Po mianowaniu Komisja jest “odpowiedzialna przed Parlamentem”, który może uchwalić wobec niej wotum nieufności – sytuacja podobna do parlamentów krajowych
W zachodniej tradycji politycznej parlament służy kilku celom. Jest miejscem wymiany argumentów i idei – zgodnie ze swoją nazwą, jest miejscem, w którym ludzie rozmawiają. Parlamenty narodowy pozwala rządowi na nakładanie podatków i wydawanie tak zebranych pieniędzy. Parlament stanowi prawo. Jest miejscem, w którym wybrani przedstawiciele narodu rozliczają władze z ich działań. Parlament uosabia także polityczną i kulturową tożsamość narodu.
Parlament Europejski aspiruje do wypełniania wszystkich tych celów – ale właśnie dlatego, że nie jest parlamentem narodowym, ich realizacja jest bardzo utrudniona.
Niektóre z tych utrudnień mają charakter logistyczny. Działania Parlamentu rozbite są między Strasburg, Brukselę i Luksemburg. W dodatku jest to wielonarodowy organ, w którym operuje się kilkoma językami: na początku byli w nim reprezentanci sześciu państw mówiący czterema językami; w 1995 r. państw było już 15, a języków – 11; dziś jest już 28 państw i 24 języki.
· POLECAMY:
Kłopoty z tradycyjnym podziałem władz
Są jednak także problemy na poziomie bardziej fundamentalnym. Ojcowie założyciele Unii Europejskiej, Robert Schuman i Jean Monnet, konstruowali instytucje europejskie bardzo ostrożnie, tak, aby nie były one konkurencją dla legitymacji rządów narodowych; nie zachowali także tradycyjnego podziału władzy, sformułowanego przez Monteskiusza w XVIII w.
Jeśli w ogóle można powiedzieć, że istnieje rząd europejski – władza wykonawcza – to jest to twór złożony z Komisji Europejskiej, Rady Unii Europejskiej (gromadzącej ministrów państw członkowskich) i Rady Europejskiej (składającej się z głów państw lub szefów rządów).
Także władza ustawodawcza składa się z Rady Unii Europejskiej, Parlamentu Europejskiego i Komisji Europejskiej. Od 1979 r., kiedy po raz pierwszy odbyły się bezpośrednie wybory do Parlamentu, europosłowie mogą w uzasadniony sposób twierdzić, że reprezentują swoich wyborców – ale przecież rządy zgromadzone w Radzie UE także mają prawo powoływać się na mandat demokratyczny wynikający z wyborów krajowych. Które z tych twierdzeń jest bardziej autentyczne i kto przed kim ponosi odpowiedzialność?
Jednak pomimo tych trudności – i powściągliwości ojców założycieli – Parlament Europejski przez lata coraz bardziej upodabnia si … czytaj dalej
Zgłoś naruszenie/Błąd
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS