Przywołana w powyższym tytule sytuacja, dotyczy ciekawej scenki, jaką zaprezentowała dzięgielowska młodzież, podczas dzisiejszych obchodów rocznicowych swojej szkoły. Było co obchodzić, bo to naprawdę długa już historia i piękny jubileusz, który zgromadził znamienitych uczestników.
Jerzy Obracaj był pierwszym kierownikiem szkoły w Dzięgielowie, która to placówka rozpoczęła działalność w 1903 roku. Dlaczego wyszedł z portretu? Był to element scenki, jaką przygotowali uczniowie Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w tej miejscowości. Młodzi ludzie, w ciekawy sposób odegrali program ogólnopolskich wiadomości telewizyjnych, w których mowa jest o niesamowitym wydarzeniu, jakie miało miejsce podczas dzięgielowskiej Nocy Muzeów, kiedy to Jerzy Obracaj wyszedł z portretu, a następnie gościom tej nocy, a także osobom zebranym na uroczystości jubileuszowej, przedstawił okoliczności swojego życia, powstania szkoły oraz jej pierwszych lat.
Po tej inscenizacji przyszedł czas na kolejne słowa o historii tej oświaty, które padły z ust szczególnego gościa, którym był wnuk Jerzego Obracaja, prof. Piotr Obracaj.
– Miło mi tutaj być i miło mi widzieć młodzież. Mój dziadek, założyciel tej szkoły zmarł pół roku przed moim urodzeniem, ale pamięć o nim u nas w domu była zawsze żywa, a ja sam mam wiele wspomnień z lat dziecięcych, dotyczących tego miejsca na ziemi i tej szkoły – powiedział Piotr Obracaj, prezentując młodzieży długi szereg wspomnień z Dzięgielowa.
Piotr Obracaj, profesor architektury, był pomysłodawcą konkursu literackiego im. Jerzego Obracaja, którego wyniki ogłoszono podczas jubileuszu.
Podczas czwartkowych uroczystości zebranym prezentowali się uczniowie szkoły w przedstawieniach wokalnych i tanecznych, a także dzieci z Przedszkola Publicznego w Goleszowie oddział w Dzięgielowie. Głos zabierały między innymi: dyrektor tego przedszkola Sylwia Radulska, a przede wszystkim dyrektor Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Dzięgielowie Katarzyna Bogdał, przybliżając również historię, ale i dzisiejszą codzienność szkoły:
– Jest potrzeba powiększenia obiektu, może podniesienia o piętro. Wtedy udało by się stworzyć więcej nowoczesnych pracowni, takich jak “Zielona Pracownia”. Przede wszystkim jednak jest potrzeba, którą czujemy i staramy się jak najlepiej realizować, starania się by umysły tych młodych ludzi były jak najbardziej otwarte – powiedziała Katarzyna Bogdał.
Tak to było, przez dziesięciolecia
Historia szkoły w Dzięgielowie sięga przełomu XIX i XX wieku. W tym czasie w wyniku wprowadzenia ustawy szkolnej w 1869 roku i późniejszych rozporządzeń, dotyczących szkolnictwa wyznaniowego, na terenie Śląska Cieszyńskiego prężnie rozwijało się świeckie szkolnictwo publiczne z polskim językiem wykładowym. Obowiązek szkolny spoczywał na dzieciach w wieku od 6 do 14 roku życia, zatem mieszkańcy Dzięgielowa poczęli starania o utworzenie lokalnej szkoły publicznej.
W 1902 roku Śląska Krajowa Rada Szkolna w Opawie wydała zezwolenie na wybudowanie i otwarcie jednoklasowej szkoły ludowej z polskim językiem wykładowym. Arcyksiążęca Komora Cieszyńska przekazała na ten cel posiadłość o powierzchni 29 arów, a jednym z pierwszych fundatorów był Józef Żelisko, który już w 1896 przekazał na ten cel fundusze.
Bardzo szybko przystąpiono do prac budowlanych pod przewodnictwem Jana Hławiczki, przewodniczącego gminy Dzięgielów i nadzorem budowlanym mistrza murarskiego Franciszka Seguensa z Cieszyna. W 1903 roku murowany budynek szkoły pod numerem 61 był gotowy. Uroczyste otwarcie i poświęcenie szkoły przez księdza Karola Kulisza odbyło się 23 sierpnia 1903 roku. 16 września 1903 roku 88 dzieci z Dzięgielowa rozpoczęło edukację w swojej nowej szkole, a jej pierwszym kierownikiem i nauczycielem został Jerzy Obracaj.
Szkoła się rozwijała, przybywało uczniów i nauczycieli. W 1928 roku funkcję kierownika szkoły powierzono Michałowi Zoniowi. Liczba uczniów wzrastała z roku na rok i mały budynek stawał się już niewystarczający. Ówczesny kierownik szkoły Michał Zoń, Gustaw Cieńciała-wójt gminy, ksiądz Karol Kulisz i Andrzej Cholewa rozpoczęli starania o wybudowanie w Dzięgielowie nowej, większej szkoły wyższego stopnia. Projekt budynku wykonał Tadeusz Michejda z Katowic w latach 1928-1929. Zatwierdzono go 29 listopada 1929 roku. W 1930 rozpoczęto budowę nowej pięciolasowej szkoły na parceli nabytej przez Urząd Gminy z parcelacji dóbr arcyksiążęcych. W pierwszym roku budowy powstał budynek w stanie surowym, a w następnym wykończono wnętrze i wyposażono w podstawowy sprzęt szkolny i meble. Do szkoły dobudowano mieszkanie dla kierownika i tercjana, a cały teren należący do szkoły ogrodzono. Koszty budowy pokryto z budżetu Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego, a wyposażenie zapewniła gmina. Otwarcie i poświęcenie Szkoły Powszechnej w Dzięgielowie miało miejsce 11 października 1931 roku. W drugiej połowie lat trzydziestych szkoła została przekształcona w sześcioklasową Publiczną Szkołę II stopnia i realizowała znacznie poszerzony program nauczania.
II wojna światowa to trudny czas dla dzięgielowskiej szkoły. W pierwszych miesiącach wojny szkoła w ogóle nie funkcjonowała, a w 1940 roku rozpoczęła swą działalność jako szkoła niemiecka zarządzana przez niemieckich kierowników. To czas, gdy zniszczono wiele polskojęzycznych pomocy naukowych, dokumentację szkoły sprzed okupacji oraz zbiory biblioteczne. Stacjonujący przez 7 miesięcy żołnierze zrabowali wyposażenie warsztatów szkolnych. W tym czasie nauka odbywała się w języku niemieckim, a dzieci nie mogły w ogóle posługiwać się językiem polskim gdyż groziły im za to surowe kary. Nie było książek i zeszytów. Korzystano z kamiennych tabliczek i rysików. Od stycznia 1945 roku zawieszono działalność szkoły. Na jej terenie umieszczono wojsko niemieckie, a od marca 1945 roku zorganizowano szpital na potrzeby wojska niemieckiego. Wojsko opuściło mury szkoły w maju, pozostawiając budynek z powybijanymi szybami, dziurawym dachem, niedziałającą instalacją elektryczną i wodną. Nie było ławek, szaf, krzeseł, urządzeń kuchennych, sprzętu gimnastycznego, wyposażenia pracowni robót ręcznych. W tych niesamowicie trudnych warunkach, Jan Cieślar i Zofia Żabianka, w pierwszych dniach czerwca, rozpoczęli nauczanie dzieci. Pierwszy powojenny rok szkolny trwał do 15 lipca, czyli niespełna sześć tygodni.
Rok szkolny 1946/47 był czasem wielkiego wysiłku i ofiarności zarówno nauczycieli jak i mieszkańców Dzięgielowa. Usuwano zniszczenia wojenne, organizowano zbiórki potrzebnych pomocy szkolnych, podręczników szkolnych i książek. W latach 1948 do 1955 szkoła nosiła nazwę Szkoły Ogólnokształcącej stopnia podstawowego, co oznaczało, że połączono szkołę podstawową z liceum w jedenastoletnią szkołę ogólnokształcącą, w której pierwszy etap (I-VII) był obowiązkowy. Od 1956 roku szkoła przybrała nazwę Szkoły Podstawowej. W roku szkolnym 1960/61 liczba uczniów przekroczyła 200, co było sporym problemem, gdyż szkoła posiadała tylko pięć sal lekcyjnych, a w myśl Ustawy z dnia 15 lipca 1961 r. o rozwoju systemu oświaty i wychowania szkoła już za pięć lat miała się przekształcić w szkołę ośmioklasową. W tym celu w 1966 roku zaadaptowano znaczną część balkonu na schowek, w którym przechowywano pomoce naukowe, a w dotychczasowym magazynie utworzono salę lekcyjną na potrzeby klasy VIII.
Czas upływał, a szkole „przybywało lat” i mury same dopominały się o remont. Pierwszą poważną modernizację przeprowadzono w 1977 roku- zostały wymienione i pomalowane okna w całym budynku. W kolejnym roku wykonano nową instalację elektryczną i częściowo wodno-kanalizacyjną. W latach 1979-1981 wykonano instalację centralnego ogrzewania i jej izolację, wybudowano komin c.o., wymieniono pokrycie dachowe i otynkowano zewnętrzne ściany budynku szkoły. Wewnątrz budynku wyburzono piece kaflowe, przebudowano kuchnię i wykonano nową instalację wodno-kanalizacyjną, przygotowano pomieszczenie pod szatnię szkolną, wycyklinowano i pomalowano podłogi oraz wymalowany ściany w niektórych klasach. Powstała pracownia zajęć praktyczno-technicznych dla chłopców, a także nowa świetlica szkolna. Szkoła w tamtym czasie miała osiem niezależnych sal lekcyjnych, brakowało bardzo sali gimnastycznej. Zajęcia wychowania fizycznego odbywały się na górnym korytarzu. Kolejne remonty i modernizacje przypadały na lata 1991-92, kiedy to wyremontowano dach szkoły oraz przeprowadzono remont podłóg parkietowych. W latach 1991-1993 wybudowano boisko szkolne, które pełni funkcję boiska do gry w tenisa, siatkówkę, koszykówkę i piłkę ręczną. Od 1995-1998 przeprowadzono renowację stolarki okiennej, wymianę instalacji sanitarnych oraz generalny remont kuchni wraz z montażem nowoczesnego wyposażenia. Najpoważniejszą inwestycją tamtego okresu była nadbudowa poddasza i zmiana konstrukcji dachu. Ogromnym osiągnięciem w latach 1995-2000 było wybudowanie wspaniałej hali sportowej. Do jej powstania przyczynił się bardzo ówczesny dyrektor Adam Żwak i Grupa Inicjatywna Budowy Sali Gimnastycznej przy Komitecie Rodzicielskim w Dzięgielowie.
Istotną zmianą organizacyjną dla szkoły dzięgielowskiej było przekształcenie jej w Zbiorczą Szkołę Podstawową. Od roku 1975 stopniowo ograniczano działalność Szkoły podstawowej w Lesznej Górnej i uczniowie klas IV- VIII przechodzili do szkoły w Dzięgielowie, a SP Leszna Górna stała się Filią SP Dziegielów. W Latach 1982-2001 w Lesznej Górnej uczyły się dzieci w 3 oddziałach (klasy I-III), zaś w 2001 w placówce pozostał już tylko oddział „O”.
Kolejne zmiany czekały szkołę w latach 1999/2000. Wtedy wprowadzono w życie reformę oświaty, w wyniku której Szkołę Podstawową w Dzięgielowie o strukturze I-VIII przekształcono w szkołę sześcioklasową. Do 2000 w szkole uczyły się jeszcze klasy ósme, a w latach 1999-2002 w SP Dzięgielów funkcjonował oddział gimnazjalny. Po 2002 roku w szkole uczyły się już jedynie klasy od I do VI, do czasu, gdy gimnazja zlikwidowano, przywracając osiem klas.
Fot. Michał Cichy
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS