Epidemia Covid-19 rozwija się w Federacji Rosyjskiej według scenariusza zbliżonego do włoskiego lub nawet hiszpańskiego. O ile według komunikatu z dzisiejszego poranka było 4149 zainfekowanych, o tyle tydzień wcześniej ta liczba wynosiła 1036, co oznacza przyrost czterokrotny. Nawet według dość ostrożnych szacunków udostępnionych publicznie przez wicepremier Golikową oznaczać to może, że już pod w połowie miesiąca może w Rosji być 200 tys. zainfekowanych.
Ale do tych szacunków jeszcze wrócimy, bo podawane w Moskwie liczby winny być zderzone z opisem sytuacji na rosyjskiej prowincji, a pojawiające się artykuły, zwłaszcza w mediach lokalnych, wskazują, że obraz sytuacji może być zupełnie inny niż kreślony w centrum. Co innego jest ciekawsze. Otóż mamy do czynienia ze zjawiskiem, które znany rosyjski komentator polityczny Dmitrij Drize nazywa „nowym federalizmem” a mnie się wydaje, że właściwiej byłoby mówić o zastanawiająco głębokim kryzysie centrum rosyjskiej władzy, który ujawnił się w obliczu nowego zagrożenia jakim jest pandemia.
Zacznijmy od drugiego wystąpienia Władimira Putina, które miało miejsce wczoraj. Powiedzieć, że było ono bezbarwne i wyprane z istotniejszych treści to mało. Nawet dziennikarzom Niezawisimej Gaziety pomyliły się wystąpienia Putina i na stronie dziennika umieścili to sprzed tygodnia, potem to oczywiście korygując. W gruncie rzeczy przemówienie prezydenta Rosji zawierało dwa ważne przesłania, oczywiście obok retorycznych wezwań do jedności, mobilizacji i walki ze śmiertelnym zagrożeniem, jakim jest Covid-19. Pierwsze z nich związane było z przedłużeniem do końca kwietnia okresu, kiedy Rosjanie winni powstrzymać się od pracy i wychodzenia z domu (z zachowaniem prawa do wynagrodzenia), które co prawda opatrzone było, co w tym wszystkim też istotne, zastrzeżeniami, że jeśli uda się opanować epidemię szybciej, to ten okres ulegnie skróceniu i drugie, faktycznie delegujące uprawnienia do organizowania całego systemu działań związanych niezbędnych do walki z Covid-19 na władze lokalne, a 8 pełnomocników regionalnych administracji prezydenckiej wypełniało będzie funkcje koordynacyjne. To właśnie tę regionalizację walki z pandemią, scedowanie odpowiedzialności za podjęte działania i też efekty tych działań, Drize nazywa nowym federalizmem. Jest to kluczowa zmiana praktyki politycznej współczesnej Rosji, zwłaszcza wobec faktu, że ostatnie 10 – 12 lat upłynęło w Federacji Rosyjskiej pod znakiem odbierania dość szerokich uprawnień uzyskanych przez władze lokalne czy autonomiczne podmioty Federacji jeszcze z czasów Jelcyna. Teraz w obliczu sytuacji nadzwyczajnej siła centrum spruła się niczym słaba fastryga. Ale znacznie ciekawsze jest to dlaczego wydarzenia toczą się wobec takiego właśnie scenariusza. Jednym z ważnych, ale powiedzmy od razu, wcale nie najważniejszym, czynnikiem takich zmian jest chęć uchronienia Putina od strat wizerunkowych, które poniesie każdy walczący z pandemią, zwłaszcza jeśli jej przebieg będzie trudny, a skutki ciężkie. Ale są też znacznie istotniejsze czynniki powodujące taki rozwój wydarzeń. Pierwszym z nich jest konflikt na szczytach władzy w Moskwie związany z ocena sytuacji i przyjęciem jednolitej polityki wobec narastających wyzwań, co powoduje, że Rosja de facto zaczęła przekształcać się, jeśli idzie o władze centralne, w federację służb, ministerstw i grup interesów z których każde realizuje własny scenariusz i własną politykę. A po drugie, pierwszy proces znacznie umocniło to co stało się w Rosji lokalnej po reformie emerytalnej, a sprowadza się do wzrostu znaczenia liderów regionalnych. Otóż rosyjscy socjologowie zauważyli, że po reformie emerytalnej 2018 roku, która w istocie nie była żadną reformą ale wydłużeniem czasu pracy (podobnie jak i u nas) odnotowano nie tylko spadek popularności rządu, Jednej Rosji i w mniejszym stopniu Putina, ale również silny wzrost notowań liderów społeczności lokalnych. Nie dlatego, że to samodzielni politycy, ale z tego powodu, iż społeczeństwo zaczęło poszukiwać alternatywnych autorytetów. Skutkiem tych fundamentalnych zmian była seria niespodziewanych porażek wyborczych kandydatów władzy w starciu z opozycją, nawet jeśli opozycyjność tych którzy wygrali z reprezentantami Jednej Rosji była więcej niż dyskusyjna bo najczęściej byli to reprezentanci komunistów lub nawet formacji Żyrinowskiego. Ale ważne w tym wszystkim było to, że zaczął się najpierw ukryty, a teraz już jawny ruch lokalnej Rosji, na usamodzielnienie się tamtejszych elit. Drize jest zdania, iż to, że Putin de facto ugiął się nie będąc w stanie w obliczu epidemii i nadciagającego głębokiego kryzysu gospodarczego walczyć z tym ruchem, świadczy o jego sile oraz o tym, że rozpoczął się czas rekonfiguracji zarówno politycznej, jak i pokoleniowej w rosyjskiej polityce. Niektórzy z tych, którzy chcą się „wybić na niepodległość”, ale nie bierzmy tego dosłownie, chodzi raczej o poszerzenie swojej samodzielności i wzrost znaczenia, a nie o jakiś separatyzm, z pewnością polegną zmagając się z epidemią i z kryzysem, ale niektórym to się uda. I już ta zmiana jest rewolucją w rosyjskim życiu politycznym, bo stanowi zakwestionowanie zasady, że o karierze urzędnika lokalnego, o perspektywie jego awansu decyduje Kreml, a nie zespół innych czynników takich jak sukces w polityce lokalnej. Zresztą samo uruchomienie procesu już jest potencjalnie niebezpieczne, bo w trudnych czasach wydarzenia lubią przyspieszać.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS