104 lata temu Wojsko Polskie odniosło jedno ze swoich najważniejszych zwycięstw w historii. Udało się odeprzeć nacierającą na Warszawę Armię Czerwoną. Zwycięstwo o tyle cenne, że mało kto się go spodziewał. Od połowy lipca polskie siły były w ciągłym odwrocie. Traciły wiarę w zwycięstwo. Bolszewicki generał, Michaił Tuchaczewski, w ciągu miesiąca pokonał ze swoimi wojskami prawie 600 km. Adam Zamoyski, historyk, pisał w swojej książce “Warszawa 1920. Nieudany podbój Europy. Klęska Lenina”, że była to “dziwna wojna, w czasie której nie doszło do żadnej znaczącej bitwy”. Nawet Charles De Gaulle miał powiedzieć, że “to nie była wojna, bo nie było żadnych trupów”.
Zamoyski w rozmowie z Maciejem Zakrockim w TOK FM przypominał, że kiedy armia polska straciła inicjatywę, potrzebowała nowego bodźca. – Zazwyczaj potrzebny jest jakiś manewr, strategia, która dałaby żołnierzom cel. Tutaj tego nie było. Zostało tylko wycofywanie się – opowiadał historyk. Przestrzegał, że takie ruchy na pewno oddziaływały jeszcze gorzej na armię. – Spada morale, bo można odnieść wrażenie, że dowództwo nie panuje nad sytuacją – dodał.
To nie wszystko, co mamy dla Ciebie w TOK FM Premium. Spróbuj, posłuchaj i skorzystaj z oferty “taniej na zawsze”. Wejdź tutaj, by znaleźć szczegóły >>
Bitwa Warszawska i “chorobliwe uczucie odwrotu”
Generał Lucjan Żeligowski wspominał, że żołnierzy dopadło “chorobliwe uczucie odwrotu”. – Zasypiając i budząc się myśleli, żeby się cofać. Stało się to do pewnego stopnia chorobą i weszło w krew. Nie było to tchórzostwo, ale groźne przyzwyczajenie – pisał polski dowódca. Zakrocki zauważył, że ten obraz kłóci się z wizją wielkiej Armii Polskiej, jaka została w narodzie po zwycięskiej Bitwie Warszawskiej 1920. Zamoyski wyjaśniał, że polskie wojsko było wtedy w dość trudnej sytuacji. – Nie było czego jeść, nie było zapasów, nie mieli już butów. Po sześciu tygodniach takiego odwrotu każde wojsko, nawet najlepiej zdyscyplinowane, zaczyna działać jak stado – podkreślał historyk.
Jednocześnie, jak Zamojski sam opisywał w książce, Armia Czerwona nie była – eufemistycznie mówiąc – najlepiej wyposażona. “Nacierała armia tragiczna. Jedni byli boso, drudzy w łapciach, inni znów w jakiś butach gumowych, a na głowach mieli kapelusze, nawet damskie czapki zimowe albo chusteczki, albo szli z gołymi głowami, tylko im czupryny wiały. Wyglądali jak jakieś upiory” – pisał w książce gość TOK FM.
Skąd więc to ciągłe cofanie się polskiego wojska? – Wchodzi w grę lęk przed czymś innym. Kiedy normalne wojsko walczy, nawet jak pójdzie się do niewoli, to jakoś to będzie. Tutaj rozchodziła się fama o okrucieństwie Armii Czerwonej. Jest to walka ideowa, klasowa, rasowa. Te hordy bolszewickie bardzo szybko nabrały takiej spuścizny Tatarów i Kozaków – tłumaczył historyk.
Jak odmienić losy wojny?
Dlatego Polska Armia w sierpniu stanęła przed trudnym wyzwaniem przełamania tej psychozy cofania. A ojcem tego sukcesu – jak podkreśla Zamoyski – był Józef Piłsudski. – Pomógł żołnierzowi uwierzyć w to, że ktoś tam na górze ma plan i wie co robi. I jeśli pójdzie ofensywa, będzie dobrze. Piłsudski miał ogromną charyzmę wśród większości żołnierzy. Jak on coś mówił, to ludzie słuchali. Trzeba było wrzucić ideę tego, że mamy jakiś plan – wskazał gość TOK FM.
Koncepcja Piłsudskiego była ryzykowna, ale obiecywała bardziej stanowcze zwycięstwo. – To nie była nowa, genialna koncepcja. To była ewidentna rzecz. Natarcie Piłsudskiego znad Wieprza było logiczne. Chodziło przede wszystkim o siłę. To obnażyło słabości innych frontów. Przegrupował polskie siły w dość zasadniczy sposób, a to co nastąpiło, było spektakularne w swoich skutkach – wyliczał.
Wzmożenie patriotyczne
Gość TOK FM przypominał, że Cudu nad Wisłą nie można postrzegać tylko jako zwycięstwa Piłsudskiego. – Tylko całego narodu polskiego i różnych generałów. Gdyby nie Sikorski, który odegrał kluczową rolę broniąc Płońska, Nasielska i Modlina, to bolszewicy mogliby wtargnąć na tyły Warszawy. Właściwie wszyscy spełnili swój obowiązek. Harcerze, kobiety. Ludność już na ziemiach rdzennie polskich rzeczywiście stanęła w obronie i wiara w odzyskaną państwowość polską była absolutnie decydującym czynnikiem, więc jest to wielkie zwycięstwo narodowe. Każdy Polak powinien być z tego dumny. 15 sierpnia to dzień celebracji, a nie jakichś rozrachunków – podsumował gość Zakrockiego.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS