Agencja „Izwiestia” poinformowała, że od 2021 roku jednostki rakietowe rosyjskich wojsk lądowych będą ściśle współpracowały z rosyjską marynarką wojenną. Ma to polegać przede wszystkim na wykorzystaniu rakietowych kompleksów operacyjno-taktycznych „Iskander-M” do wsparcia operacji morskich na dystansie do 500 km i niszczeniu w tej strefie wskazanych celów z dużą dokładnością. Takie wspólne szkolenie według Rosjan stało się w ostatnich latach trendem w treningu bojowym.
W rzeczywistości o planach wykorzystania systemu „Iskander-M” dla potrzeb marynarki wojennej było już wiadomo od sierpnia 2020 roku. Jednak zgodnie z informacją opublikowaną wtedy przez agencję TASS, szkolenie brygad rakietowych wojsk lądowych w zwalczaniu dużych okrętów desantowych miało się rozpocząć jeszcze w 2020 roku. Miało to zwiększyć potencjał uderzeniowy rosyjskiej marynarki wojennej — jeszcze bardziej dywersyfikując zestaw pocisków rakietowych możliwych do wykorzystania w ataku na jednostki pływające.
Już w 2020 roku wskazywano jednak na ograniczenia systemu „Iskander-M” w zwalczaniu celów nawodnych, które są mobilne, a więc wymagają głowicy samonaprowadzającej się: radiolokacyjnie lub na podczerwień. Komunikat agencji „Izwiestia” z 19 stycznia 2021 roku potwierdził te wątpliwości. Jako główny cel rakiet systemu „Iskander-M” wskazuje się w nim bowiem: nie jednostki pływające, ale priorytetowe obiekty i wyposażenie przybrzeżne: bazy lotnicze, radary i centra dowodzenia.
Fot. mil.ru
Co więcej, koncepcja takiego współdziałania ma być wypracowana dopiero w podczas zbliżających się ćwiczeń strategicznych „Zapad-2021” a więc w pierwszej połowie września 2021 roku. „Zapad-2021” ma być w ogóle przedsięwzięciem, w którym Rosjanie chcą sprawdzać nowy formy działania swoich sił zbrojnych. To właśnie wtedy ma być trenowana również możliwość zwalczania przez wojska lądowe rakiet manewrujących (prawdopodobnie również z wykorzystaniem zestawów MANPADS), jak również obrona przed atakiem bezzałogowych aparatów latających.
W przypadku kompleksów „Iskander-M” próby mają polegać przede wszystkim na atakowaniu celów bezpośrednio wskazywanych z dużych dronów zwiadowczych lotnictwa morskiego, takich jak „Forpost” (rosyjskiej wersji izraelskich dronów IAI Searcher Mk II). Drony te wcześniej były wykorzystywane jako źródło informacji dla rakiet przeciwokrętowych systemów nadbrzeżnych „Bał” i „Bastion” na maksymalnych zasięgach – do 500 km.
Teraz bezzałogowce mają wskazywać cele dla brygad rakietowych rosyjskich wojsk lądowych, które najprawdopodobniej są przyzwyczajone przede wszystkim do działania w ramach swoich własnych struktur dowodzenia. Teraz trzeba jednak zapewnić przejście informacji pomiędzy systemem wskazywania celów marynarki wojennej, a kompleksów „Iskander-M”, co najprawdopodobniej stanowi duży problem i wymaga przełamania: nie tylko barier technicznych, ale również mentalnych – szczególnie wśród opornej na zmiany generalicji. Generalicja ta jeszcze dzisiaj twierdzi, że zawsze podczas działania w strefie przybrzeżnej, jednostki wojsk lądowych wchodziły w interakcję z marynarką wojenną. Nie przejmuje się przy tym, że ta interrakcja polegała tak naprawdę jedynie na podziale zadań, a nie na ich wspólnym wykonywaniu.
Jak na razie Rosjanie poinformowali o dwóch próbach rzeczywistego współdziałania z systemami „Iskander-M”, które były przeprowadzone w 2020 roku. Za pierwszym razem, w lipcu 2020 roku zorganizowano eksperyment wojskowo-techniczny, w którym jedna z brygad rakietowych wojsk lądowych uderzyła „elektronicznie” (za pomocą symulatorów) na wskazane cele na centralnym poligonie morskim w obwodzie Archangielskim. W tym samym miesiącu, zestawy „Iskander-M” wykonywały również podobne zadanie podczas ćwiczeń na Morzu Czarnym, symulując wsparcie sił broniących wybrzeże przed desantem przeciwnika.
Fot. mil.ru
Co ciekawe nie zaangażowano w tych pracach (przynajmniej oficjalnie) brygady rakietowej, która stacjonuje w Obwodzie Kaliningradzkim. A jest to jedyna brygada, która wchodzi: nie w skład wojsk lądowych, ale wojsk przybrzeżnych (11. Korpusu armijnego Floty Bałtyckiej) podlegających rosyjskiej marynarce wojennej. Być może sytuacja ta ulegnie zmianie podczas ćwiczenia „Zapad-2021”, ponieważ ma się ono odbywać na terytorium Rosji i Białorusi, czyli bardzo blisko właśnie Obwodu Kaliningradzkiego.
Będzie to zgodne z ogólnymi wytycznymi rosyjskiego ministra obrony Siergiej Szojgu, który w grudniu 2020 roku wskazywał ćwiczenia połączone jako jeden z priorytetów szkolenia bojowego. Ma to być związane ze wspólnym działaniem wojsk lądowych, sił powietrzno-kosmicznych oraz marynarki wojennej pod jednym dowództwem. Oficjalnie liczba takich manewrów miała się zwiększyć trzykrotnie w ciągu ostatnich ośmiu lat. O ile jednak siły powietrzno-kosmiczne rzeczywiście zabezpieczały działania wojsk lądowych i marynarki wojennej, to działania wszystkich, w ramach jednego, wspólnego systemu dowodzenia jest nadal dla Rosjan dużym wyzwaniem.
Trwają jednak przygotowania. W przypadku rosyjskiej marynarki wojennej polegały one na utworzeniu we flocie już dwudziestu okrętowych grup taktycznych, przygotowanych do działań w ramach zgrupowań połączonych. Sprawa jest o tyle dziwna, że zadaniowe grupy okrętowe są tworzone ad hoc, pod konkretną operację. Przygotowanie zawczasu jakiegoś, konkretnego zgrupowania jednostek pływających do współdziałania z nieznanymi mu siłami lądowymi i lotnictwem wydaje się więc pozbawione sensu — chyba, że chodzi w tym przypadku o wypracowaniu pewnych procedur oraz przygotowanie odpowiednich rozwiązań technicznych (dotyczących przede wszystkim systemu dowodzenia i łączności).
Pierwszym sprawdzianem efektów takich przygotowań, szczególnie jeżeli chodzi o okręty Floty Bałtyckiej, będzie ćwiczenie „Zapad-2021”, w którym jednostki podlegające na co dzień pod marynarkę wojenną zostaną poporządkowane 6. Armii ogólnowojskowej. Ma to być związane m.in. ze wsparciem ogniowym udzielanym przez baterie rakietowe „Iskander-M”. Rosjanie zwracają uwagę, że w przypadku Bałtyku pozwolą one na atakowanie praktycznie wszystkich celów przybrzeżnych, bez potrzeby wykorzystywania do tego samolotów, śmigłowców lub rakiet przeciwokrętowych systemu „Bał” i „Bastion”.
Oficerowie marynarki wojennej przypominają również, że podczas desantowania piechota morska stanowi jedynie pierwszy rzut podczas lądowania. Później na zdobytym już brzegu mają być wyładowywane jednostki wojsk lądowych. I do ich wsparcia można również wykorzystać zestawy rakietowe „Iskander-M”. Oczywiście Rosjanie mogą także użyć startujących z okrętów rakiety manewrujące systemu „Kalibr”. Jednostki pływające Wojennomorskowa Fłota mają jednak jedynie od 8 do 16 takich wyrzutni, podczas, gdy baterie wojsk lądowych mogą być z łatwością uzupełnione w nowe pociski. Dodatkowo przeżywalność wyrzutni lądowych w porównaniu do okrętów jest wyższa w czasie kontruderzenia.
Fot. mil.ru
Przypomnijmy, że jak na razie, w rosyjskich siłach zbrojnych działa prawdopodobnie trzynaście brygad rakietowych, wyposażonych w system „Iskander-M”. Każda z tych jednostek ma na swoim stanie dwanaście samobieżnych wyrzutni, co pozwala na wystrzelenie w salwie maksymalnie 24 rakiet. Później salwę taką można powtórzyć, ponieważ w składzie baterii jest dodatkowo dwanaście pojazdów transportowo-załadowczych, które mogą uzupełnić wystrzelone pociski.
Rakiety „Iskander-M” są uznawane za uzbrojenie precyzyjne, ponieważ są w stanie trafić we wskazany cel z dokładnością kilku metrów. Celność ta miała zostać potwierdzona podczas faktycznych działań bojowych w Syrii podczas walki z bojownikami islamskimi.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS