Irena Kwiatkowska była artystką spełnioną. Do końca chroniła swoją prywatność

Irena Kwiatkowska urodziła się 17 września 1912 r. Artystka kształciła się w rodzinnej Warszawie w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej. – Na egzamin wstępny, ubrana w paltocik po starszej siostrze, szłam trochę jak na stracenie – wspominała. – Kiedy Aleksander Zelwerowicz zobaczył mój występ, powiedział bez entuzjazmu: – No, warunki słabe. Później jednak zmienił zdanie i przewidział jej błyskotliwą karierę. – Powoli będziesz pięła się w górę, a w drugiej połowie życia nie będziesz schodzić ze sceny – ocenił talent Kwiatkowskiej.

W 1935 roku Irena Kwiatkowska uzyskała dyplom aktorski w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej. Początkowo występowała w scenach zbiorowych dyplomowego przedstawienia “Zaręczyny pod dębem” Jakuba Offenbacha, które Fryderyk Járosy przeniósł do swojego teatrzyku “Cyrulik Warszawski”. Potem przeniosła się do teatru dramatycznego. Na rok związała się też z prowadzonym przez Iwo Galla Teatrem Powszechnym. Stworzyła tam tytułową postać w “Gałganku” Dario Niccodemiego, rolę tę uznaje za swój teatralny debiut.

W czasie II wojny światowej Kwiatkowska zgłosiła się do służby sanitarnej w Warszawie. W 1946 roku podjęła współpracę z Polskim Radiem. Przez kolejne lata występowała w słuchowiskach, dzięki którym zaskarbiła sobie serca najmłodszych słuchaczy i wychowała pokolenie wiernych fanów. Była Eufemią w humorystycznych monologach Teatrzyku Eterek Jeremiego Przybory. Czytała w radio “Trędowatą” Heleny Mniszkówny, lektury dla dzieci i młodzieży, m.in. “Przygody Mikołajka” Goscinnego i Sempé.

Stworzyła też pamiętną postać Ciotki w skeczach autorstwa Marii Czubaszek. W 1946 r. Kwiatkowska rozpoczęła też w Krakowie występy w prowadzonym przez Mariana Eile kabarecie “7 kotów”. Teksty pisał specjalnie dla niej Konstanty Ildefons Gałczyński. To w “7 kotach” Kwiatkowska była słynną Hermenegildą Kociubińską, Sierotką lub Żoną Wacia.

W latach 60. święciła sukcesy w Kabarecie Starszych Panów autorstwa Jeremiego Przybory i Jerzego Wasowskiego. Występowała także na scenie kabaretu Szpak prowadzonego przez Zenona Wiktorczyka (1954–1961). Była gwiazdą kabaretu Dudek Edwarda Dziewońskiego (1965–1975) i telewizyjnych programów rozrywkowych: “Muzyka lekka, łatwa i przyjemna” oraz “Mistrzowie estrady”.

Jako nastolatka Irena Kwiatkowska zapowiedziała, że dzieci mieć nie będzie i słowa dotrzymała. – Mogę wyjść za mąż, ale dzieci i bólu… niech Bóg broni, za nic, za nic…– pisała w dziennikach. W jednym z wywiadów, zapytana czy żałuje, że nie zaznała macierzyństwa, odpowiedziała, że “albo dzieci, albo teatr”.

– Nie chciałam, by dziecko było dla mnie przeszkodą, by opieka nad nim stała się męczącym obowiązkiem. Role to moje rodzone w bólach córki – tłumaczyła.

Miłością jej życia był Bolesław Kielski, spiker, którego poznała podczas pracy w radiu. Rok po śmierci ukochanego Kwiatkowska przeszła na emeryturę. – Moje wszystkie myśli, serce i dusza poszły za nim w inny świat. W ten sposób dalej jestem z nim w kontakcie. Modlę się i rozmawiam z nim – mówiła.

Fundacja im. Ireny Kwiatkowskiej, z okazji okrągłej rocznicy śmierci artystki, przygotowuje szereg wydarzeń, które przybliżą postać wybitnej Warszawianki. Od 16 września do 4 grudnia 2022 r. można uczestniczyć w wielu przedsięwzięciach.