Maja Włoszczowska poleciała do Tokio na rekonesans trasy przyszłorocznych igrzysk. Dwukrotna srebrna medalistka olimpijska w kolarstwie górskim nie jest w najlepszej dyspozycji. Odczuwa jeszcze skutki wypadku w amerykańskim Snowshoe.
– W Tokio wystartuję na trasie olimpijskiej. Podobno jest interwałowa, z krótkimi, częstymi podjazdami, i bardziej naturalna niż w Londynie i w Rio de Janeiro, gdzie było dużo sztucznych przeszkód. Oprócz rekonesansu trasy chcemy poszukać miejsc na ewentualne zgrupowanie przed igrzyskami. Chcemy przez tydzień jak najwięcej zobaczyć i sprawdzić – powiedziała Włoszczowska tuż przed odlotem.
W Japonii będzie jej towarzyszyć trener Kornel Osicki, a także fizjoterapeutka Magdalena Zamolska i mechanik Hubert Grzebinoga. – To moja stała ekipa. Wszyscy są profesjonalistami – podkreśliła.
Dla Włoszczowskiej ten sezon był inny niż poprzednie. W marcu zadebiutowała w wyścigu Absa Cape Epic w RPA i w ciągu ośmiu dni przejechała ponad 630 km. Po powrocie z Afryki mówiła, że były to najtrudniejsze zawody w jej karierze, będące “połączeniem Tour de France z Paryż-Dakar”.
W olimpijskiej konkurencji cross country ścigała się po raz pierwszy dopiero pod koniec lipca w mistrzostwach Polski w Mrągowie. Z powodu długiej przerwy w startach spadła w rankingu UCI poza czołową pięćdziesiątkę, a to oznaczało, że w wyścigu o mistrzostwo świata w kanadyjskim Mount-Sainte-Anne (31 sierpnia) ruszała dopiero z szóstego rzędu. Zajęła 17. miejsce.
– Inaczej wyścig wygląda, gdy od początku jedziesz w czołówce, a inaczej, gdy startujesz z tyłu i tracisz czas stojąc w korku, bo trasa jest nieprzejezdna. Nie miałam szans nawiązać walki z czołówką, ale osobiście byłam zadowolona ze swojej jazdy. Bardziej zawiedziona byłam tydzień później w Snowshoe. W przeddzień finału Pucharu Świata miałam poważny wypadek na trasie, poleciałam na bardzo ostre skały i uszkodziłam mięsień czworogłowy, kolano, biodro, żebra. Następnego dnia cudem udało mi się wsiąść na rower. Będąc w takim stanie i startując z szóstego rzędu ciężko było cokolwiek zrobić. Duży sukces, że dojechałam do mety dwudziesta czwarta – wspominała.
Włoszczowska do tej pory odczuwa skutki wypadku w Snowshoe.
– Minęły ponad trzy tygodnie od wypadku, a ja cały czas czuję jedno kolano i żebra. Po finale Pucharu Świata zaliczyłam trzy starty – dwa na Węgrzech i jeden w Izraelu. Przy takim bólu podjęcie ekstremalnego wysiłku było bardzo trudne. Dwa z tych wyścigów udało mi się wygrać, na jednym byłam druga, więc pomału przesuwam się w rankingu. Po powrocie z Japonii też planuję się ścigać, aby złapać jeszcze punkty. W samym Tokio też będzie wyścig, ale niskiej kategorii, więc punktów tam nie zdobywamy, ale dla mnie będzie to cenne doświadczenie, bo sprawdzę trasę olimpijską w warunkach wyścigowych – podsumowała.
Artur Filipiuk
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS