Im szybciej, tym lepiej. Rehabilitacja po udarze

Udar mózgu to jednostka chorobowa, która niesie za sobą wiele niekorzystnych skutków w organizmie pacjenta. Rehabilitacja po przebytym udarze jest bardzo ważna i powinno się ją wdrożyć jak najszybciej, aby zapobiegać wystąpieniu powikłań poudarowych oraz niwelować zmiany już występujące. Ćwiczenia mają na celu m. in.: zapobiec wystąpieniu odleżyn oraz obrzęków, utrzymać właściwe zakresy ruchu w stawach, utrzymać elastyczność tkanek miękkich, wzmocnić siłę mięśniową oraz zapobiec zanikom mięśni, nauczyć i poprawić czynności lokomocyjne i pomóc dążyć do samodzielności i niezależności w codziennym funkcjonowaniu.

Jak najszybciej. Najlepiej już w szpitalu, gdy pacjent znajduje się w ostrej fazie choroby.

Dobór ćwiczeń zależy od czasu jaki minął od wystąpienia udaru. Wyróżniamy trzy okresy, których czas trwania jest zmienny: okres wiotkości (profilaktyka funkcjonalna) – do 3 tygodni,  okres spastyczności (rehabilitacja funkcjonalna) – od 6 do 12 miesięcy, okres względnego wyzdrowienia– od roku do końca życia. W pierwszym – bardzo ważne są częste zmiany pozycji ułożeniowych, ćwiczenia bierne lub wspomagane kończyn porażonych oraz ćwiczenia czynne i oporowe kończyn niezajętych. Następnie bardzo istotna jest pionizacja oraz – jeśli stan pacjenta na to pozwala – reedukacja chodu. Ponadto chory powinien skupić się na ćwiczeniach czynności dnia codziennego oraz rehabilitacji ręki.

Czas powrotu do pełnej sprawności jest bardzo zróżnicowany i zależy od wielu czynników. Są nimi m.in. poziom uszkodzenia mózgu podczas udaru, czas udzielenia pomocy choremu od chwili wystąpienia pierwszych objawów oraz czas wdrożenia leczenia czyli tzw. „okno terapeutyczne” – im szybciej się zareaguje tym mniejsze ryzyko wystąpienia niekorzystnych zmian w mózgu i powikłań funkcjonalnych. Istotną kwestią jest również podjęcie wczesnej rehabilitacji oraz zaangażowanie chorego. Niemniej,  zwykle jest to długi proces, który wymaga od pacjenta dużej determinacji, współpracy z terapeutą, regularności w wykonywaniu ćwiczeń oraz przestrzegania wszelkich zaleceń podanych przez fizjoterapeutę.

Należy zarejestrować się telefoniczne lub osobiście składając skierowanie wypisane wcześniej przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego (POZ lub specjalisty). Powinna znajdować się na nim  informacja o wskazaniach do rehabilitacji domowej. Takie skierowanie jest ważne przez 30 dni od daty wystawienia.

Rehabilitacja domowa po udarze mózgu w ramach NFZ może trwać do roku od zdarzenia. W tym czasie przysługuje pacjentowi 80 dni zabiegowych w domu. Jednak ostateczny czas trwania rehabilitacji będzie zależał od stanu pacjenta. Jeśli po odbytym cyklu terapeutycznym będzie wymagał dalszej rehabilitacji – może starać się o jej przedłużenie.