Jestem Wam winien to uzupełnienie poprzedniej notki, aby było jasne, że nie jestem zwolennikiem wegetarianizmu – jestem tylko przeciwnikiem masowej hodowli zwierząt na paszach. Jestem zwolennikiem hodowli zwierząt w ilości ograniczonej do ilości optymalnej dla zdrowia i dla środowiska życia ludzi. Jestem zwolennikiem hodowli zwierząt w harmonii z przyrodą, której jesteśmy częścią.
Zanim przejdę do typowo naukowych argumentów opartych na fizyce i matematyce, odwołam się do starej filozofii “dietetycznej” zwanej “makrobiotyką”. Argumenty fizyczne i matematyczne podawałem już wiele razy, a wiem, że do niektórych osób one nie trafiają. Zacznę więc tę notkę nietypowo – od tradycyjnych argumentów filozoficznych, które łatwiej przyjąć na intuicję
Makrobiotyka polega z grubsza na naśladowaniu przyrody i zaufaniu do jej naturalnych mechanizmów, które stabilizują harmonię w przyrodzie. Mamy w naturze pewne naturalne proporcje między roślinami, zwierzętami roślinożernymi i drapieżnikami. Te proporcje możemy więc traktować jako pewien wzorzec naturalnych proporcji zasobów żywnościowych naszej planety. Dla nas – zwierząt wszystkożernych – naturalne i zdrowe proporcje składników naszego pożywienia odpowiadają tym wszystkim składnikom przyrody – możemy jeść troszkę mięsa zwierząt drapieżnych, o wiele więcej roślinożerców i bardzo dużo potraw roślinnych.
Medycyna potwierdza słuszność idei makrobiotycznych – najzdrowsi są ludzie, którzy zachowują te naturalne proporcje w swoim jadłospisie. To zresztą nie dziwi, gdyż ewolucja naturalnie “wspiera” organizmy, które żyją zdrowo niskim kosztem, a więc lubią to, co jest łatwo dostępne, i jest to dla nich zdrowe jedzenie. Jak wiemy, najzdrowsze dla człowieka jest jedzenie roślinne z niewielkim dodatkiem potraw zwierzęcych – mięso, mleko, jaja…
Mamy więc wskazówkę, ile zwierząt powinniśmy hodować na mięso, mleko i jaja. Podstawowa idea jest taka, że nasze zwierzęta powinny niejako karmić się same, bez ponoszenia dodatkowych kosztów przez ludzi. A więc dobra hodowla powinna być oparta na:
1. odpadkach z kuchni, gospodarstwa, przemysłu spożywczego;
2. na wypuszczaniu zwierząt, np. kur, żeby same sobie szukały jedzenia;
3. na wypasaniu zwierząt na nieużytkach,
4. na wypuszczaniu zwierząt do lasu, np. kiedyś świnie czasem wypasano w lesie w okresach obfitości żołędzi i innych tego rodzaju dóbr;
5. na wspomaganiu lasów, jezior, mórz, bagien i innych naturalnych źródeł mięsa dzikich zwierząt – w tym punkcie najważniejsze jest oczywiście rybołówstwo, czyli najważniejsze źródło dziczyzny – w oceanach żyje wielokrotnie więcej (smacznych) zwierząt niż w lasach;
6. na wytwarzaniu mięsa nowymi metodami SF – np. hodowanie mięsa bez strat, jakie towarzyszą wzrostowi, rozwojowi i aktywności zwierzą hodowlanych – na pożywce mięso rośnie samo w postaci hodowli komórkowej samej tkanki mięśniowej, a te mięśnie nie marnują energii na pracę, co daje efekt uboczny – mięso jest delikatniejsze. Na razie jeszcze takie hodowle są rzadkie i bardzo kosztowne ze względów technicznych.
I tak dotarliśmy do fizyki i matematyki – ile kosztuje hodowla zwierząt? Jakie straty towarzyszą hodowli zwierząt w całości. Zauważmy, że zwierzę, zanim urośnie do rozmiarów nadających się do konsumpcji, musi przez długie miesiące jeść, wydalać, ruszać się, zużywać, rozmnażać… a wykorzystujemy do jedzenia (jak drapieżniki) tylko niektóre części zwierząt lub traktujemy je (jak pasożyty) jako fabrykę mleka, jajek lub krwi. Nauka policzyła, jakie są proporcje kosztów hodowli w stosunku do wartości tego, zjadamy ze zwierzęcia. Pamiętam z grubsza te liczby: koszty wołowiny są 20 razy większe niż wartość wołowiny, koszty wieprzowiny – 12 razy większe, koszty jajek i mleka – 10 razy większe.
Oczywiście mówimy to o kosztach w rozumieniu fizycznym, a nie ekonomicznym – ekonomia nie jest nauką. Koszt w rozumieniu fizycznym oznacza najczęściej ilość energii potrzebnej do wytworzenia czegoś. Oznacza to, że krowa zjada 20 razy więcej kalorii, niż daje w postaci mleka. Podobne proporcje można też wyrazić nieco mniej ściśle, ale równie prawdziwie – krowa zjada 20 razy więcej białka niż daje w postaci mleka, zjada 20 razy więcej tłuszczu niż daje w postaci mleka. A więc z fizycznego punktu widzenia hodowla w ogóle nie ma sensu – to czyste marnotrawstwo, powinniśmy więc ograniczać się tylko do łowiectwa… Ale hodowla na odpadkach z fizycznego punktu widzenia niczym się nie różni od łowiectwa – koszty życia zwierzęcia pokrywają się same.
Podsumujmy więc: Nie każda hodowla zwierząt jest złem. Nie każde spożycie mięsa jest kosztowne i niezdrowe. Istnieje pewna optymalna naturalna proporcja między potrawami pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Ścisły wegetarianizm nie jest ideałem.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS