Józef Polak SJ – Stany Zjednoczone
Młodzież przyjeżdża tu, żeby prawdziwie żyć po harcersku przez dwa tygodnie, żeby rozwinąć to, czego się nauczyli na zbiórkach i na krótkich wyprawach – powiedziała Radiu Watykańskiemu harcmistrzyni Barbara Chałko. – Tu mogą obcować z przyrodą, nawiązać nowe przyjaźnie i przeprowadzać sprawności, których w mieście nie ma jak zdobyć (terenoznawstwo, technika harcerska, znajomość przyrody). Przede wszystkim, żeby podtrzymywać ducha harcerskiego.
Czego oczekują rodzice zapisując w USA dzieci do harcerstwa? Jadwiga Bogdanowicz, przewodniczka w Hufcu Tatry uważa, że chodzi o wiele więcej niż dwa tygodnie bezpiecznych wakacji. „Rodzice powierzają nam swoje dzieci dlatego, że doceniają różne cechy harcerskie i wiedzą, że to, co z domu wynoszą muszą jakoś podbudowywać też w inny sposób. W harcerstwie pracujemy nad tym, żeby dzieci znały wartość służby, co w domu ciężko przekazać. Służbę wykonujemy nie tylko w środowisku, gdzie mieszkamy, w Chicago, ale wyjeżdżając na letnie akcje w teren opiekujemy się tą przyrodą. Zbieramy papierki, opiekujemy się roślinami, zapoznajemy się z terenem i służymy przede wszystkim jeden drugiemu poprzez wspólną pracę. Praca zespołowa jest najbardziej wartościowa w akcjach letnich, ponieważ dzieci i młodzież nawiązują z sobą nowe przyjaźnie. Uczą się o sobie rzeczy, których nie wiedziały. Przynoszą to z powrotem do siebie do domu. Tutaj rozkwita u nich wiara w siebie, dzielność, próbują nowych rzeczy, których by nie doświadczyły w domu. Te dzieci wracają do rodziców mając dobry humor, wypoczęte, czasami trochę i zmęczone po akcji letniej. Ale wracają z dobrą podstawą. Wiarę w Boga, służbę drugiemu i bycie w przyrodzie – to wszystko po akcjach letnich wprowadzają we własne życie” – dodaje druhna Jadwiga.
Dla harcmistrzyni Barbary Chałko sprawą oczywistą jest Msza św., sprawowana na obozie co niedzielę. Członkini Naczelnej Rady Światowego ZHP tłumaczy to jednym zdaniem: ślubujemy służbę Bogu, Polsce i bliźnim. Camp Norwid w lesie koło Crivitz zna od wielu lat. Pamięta, że teren został zakupiony w 1968 roku. Ówczesny kapelan, ks. Stanisław Czapiewski SJ, razem ze swoim pomocnikiem, o. Józefem Baraniokiem SJ uformowali piękną kaplicę leśną, z krzyżem na wyspie niewielkiego jeziora, nazywanego Gopłem. Wybudowali także pomnik Milenium Chrześcijaństwa Polskiego, obchodzonego dwa lata wcześniej. To miejsce można nazwać kościołem w lesie. „Niedzielne msze łączą nas wszystkich – nie tylko młodzież, ale i rodziców, którzy przyjeżdżają z odwiedzinami i razem się modlą, a modlitwy nigdy nie jest za dużo” – dodaje Barbara Chałko.
Na msze harcerki i harcerze przychodzą w mundurach, ze sztandarami. Hufce Tatry (harcerek) i Warta (harcerzy) dbają o wychowanie w duchu patriotycznym. Jest to szczególnie ważne, gdyż dzieci na co dzień chodzą do szkół amerykańskich i inaczej przeżywają związek z kulturą polską – tłumaczy Jadwiga Bogdanowicz. „W harcerstwie dbamy, żeby mówić po polsku. Przez apele, przez różne obrzędy przekazujemy młodzieży tradycje związane z Polską, żeby młodzież znała historię swoich przodków, i mogła czuć się jej częścią”.
„Jestem jedną z najstarszych, która tutaj przyjeżdża” – wyznaje Barbara Chałko. „Widziałam dzieci moich najmłodszych harcerek i harcerzy, czyli jestem harcerską babcią. Czy to nie jest przyjemne, że z pokolenia na pokolenie ci nasi harcerze i harcerki wracają ze swoimi dziećmi, żeby te dzieci mogły przeżywać to, co my przeżywaliśmy? To jest fantastyczne, to jest harcerstwo”.
A dzieci? Z pamięci recytują prawa Zucha: „Zuch kocha Boga i Polskę. Zuch jest dzielny. Wszystkim ze zuchem jest dobrze. Zuch stara się być coraz lepszy. Zuch stara się mówić po polsku.” Przyznają, że grają w gry, mają konkursy, koleżanki i kolegów, dobre jedzenie, a przy ogniskach słuchają gawęd. Równocześnie, jak z przekonaniem dodała jedna z dziewczynek, są świadome, że „Tutaj jest nie zabawa, tylko poważnie musimy robić majsterki, musimy czyścić, musimy uważać na siebie i razem pracować”. Efekty widać. Po cichu jedna z mam opowiedziała, co jej powiedział nastoletni syn, któremu w mieście już się nie chciało chodzić na zbiórki. „Mamo, ja się tu zdecydowałem. Zostaję w harcerstwie.”
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS