Sprawa, którą zajmował się Trybunał Sprawiedliwości UE, dotyczyła umowy zawartej pomiędzy spółką B & L Elektrogeräte z siedzibą w Niemczech, sprzedającą odkurzacze parowe, a jej klientem, który dokonał zakupu podczas pobytu na targach w Straubingu (Niemcy). Klient i jego żona przebywali w alei targowej, gdzie nawiązał z nimi kontakt pracownik firmy i zaprosił do swojego stoiska. Tam konsument został przekonany do zakupu urządzenia i podpisał umowę. Po pewnym czasie jednak poinformował, że chce zrezygnować z zakupu. Był przekonany, że umowa została zawarta poza lokalem przedsiębiorstwa, zatem przysługuje mu prawo odstąpienia od niej. Sprzedawca miał przeciwne zdanie. Jego zdaniem była to sprzedaż w lokalu. A powołał się przy tym na wyrok TSUE z 7 sierpnia 2018 r. w sprawie Verbraucherzentrale Berlin (sygn. C 485/17), w której sąd ocenił, że stoisko wystawiennicze prowadzone przez przedsiębiorcę na targach handlowych, na którym to ów przedsiębiorca wykonuje swoją działalność przez kilka dni w roku, jest „lokalem przedsiębiorstwa”. [ramka] Dlatego firma domagała się zapłaty ceny uzgodnionej w umowie. Ostatecznie pozwała klienta do sądu rejonowego w Straubingu.
zobacz także:
O co chodziło w sprawie C-485/17
W wyroku z 7 sierpnia 2018 r. w sprawie Verbraucherzentrale
Berlin przeciwko Unimatic Vertriebs (sygn. akt C-485/17) TSUE uznał, że sprzedaż na targach, gdzie sprzedawca pojawia się regularnie – nie jest umową poza lokalem przedsiębiorstwa, a zatem klientowi nie przysługuje prawo do odstąpienia. Sprawa dotyczyła dystrybutora ekologicznego sprzętu AGD, którego można było spotkać kilka razy w roku na odbywających się w Berlinie targach Grüne Woche. Trybunał przypomniał, że dyrektywa 2011/83 definiuje lokal przedsiębiorstwa: po pierwsze – w art. 2 pkt 9 lit. a ‒ jako jakiekolwiek miejsca prowadzenia działalności detalicznej będące nieruchomościami, w których przedsiębiorca prowadzi swoją działalność na stałe, i po drugie – w art. 2 pkt 9 lit. b ‒ jako jakiekolwiek miejsca prowadzenia działalności detalicznej będące ruchomościami, w których przedsiębiorca prowadzi zwyczajowo swoją działalność. Uznał, że dla sprzedawcy, który sprzedaje towar na targach, boks handlowy jest właśnie lokalem przedsiębiorstwa. Choć korzysta z niego tylko kilka razy w roku, można uznać tę formę działalności za zwyczajową. Jednocześnie zastrzegł, że spełniony musi być inny warunek: „Na podstawie wyglądu stoiska i informacji przekazanych w pomieszczeniach samych targów, konsument, który jest właściwie poinformowany oraz dostatecznie uważny i rozsądny, może racjonalnie liczyć się z tym, że ów przedsiębiorca prowadzi tam swoją działalność i nawiązuje z nim kontakt w celu zawarcia umowy”. ©℗
Wątpliwości
Niemiecki sąd powziął wątpliwości, jak ocenić sytuację: czy można tu mówić o sprzedaży w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 9 dyrektywy nr 2011/83 (wobec czego prawo do odstąpienia nie przysługiwałoby), czy poza lokalem (kiedy konsument mógłby zrezygnować z zakupu w ciągu 14 dni). Sąd wprawdzie zgadzał się z twierdzeniem, że stoisko zajmowane przez B&< Elektrogeräte na targach spełnia określone w dyrektywie wymogi „lokalu przedsiębiorstwa”. Jednak jego wątpliwości wiązały się z tym, że okoliczności przed podpisaniem umowy były nieco inne niż w sprawie C 485/17. Szczególnie że kontakt z klientami został nawiązany, gdy ci znajdowali się w alei i … czytaj dalej
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS