W ciągu czterech lat od wydania czwartego w swoim dorobku, nagrodzonego Grammy LP “Take Me To The Alley” Gregory Porter nie próżnował – zdążył przecież nagrać tribute album dla swojego idola i ewidentnej inspiracji Nat King Cole’a, rok później wypuścił też album nagrany na żywo w słynnej londyńskiej sali koncertowej Royal Albert Hall. Kolejny oficjalny studyjny longplay to jednak inna kategoria, inne oczekiwania, inna presja…
No właśnie, ale czy Gregory kiedykolwiek dał po sobie i swojej twórczości poznać, że odczuwa jakąś ogromną presję? Raczej nie – zbliżający się do okrągłych pięćdziesiątych urodzin muzyk rodem z Los Angeles to sztandarowy przykład świadomego i pewnego siebie artysty, który konsekwentnie idzie swoją drogą, wytaczając własne ścieżki i stopniowo zaskarbiając szacunek i uwagę przemysłu muzycznego, krytyków, a także – podbijając serca słuchaczy na całym świecie (pamiętny występ na Warsaw Summer Jazz Days w 2014 roku!). Co fenomenalny soulowo-jazzowy wokalista przygotował dla nas zatem na swoim zeszłorocznym krążku “All Rise”? Krążku, który – warto dodać – już dzisiaj w nocy ma okazję zdobyć nagrodę Grammy za Najlepszy Album R&B!
Pierwsze dźwięki, które witają nas na albumie wspaniale zapowiadają to, czego możemy się spodziewać przez najbliższą godzinę. Głęboki, aksamitny, wręcz kojący wokal Gregory’ego otoczony jest w “Concorde” mozaiką instrumentów i porywających, dynamicznych aranżacji. Niegdyś podążający za w gruncie rzeczy minimalistycznymi, subtelnymi jazzowymi kompozycjami ograniczającymi się do pianina, kontrabasu i perkusji, na “All Rise” Porter niesiony jest bogatymi, kolorowymi podkładami, inkorporującymi również w rozmaitych konfiguracjach pokaźną sekcję dętą, organy, wieloosobowe chórki, gitarę, a także mistrzowskie smyczki autorstwa London Symphony Orchestra. Wszystko to sprawia, że muzyka, którą znajdziemy na “All Rise” przestaje podpadać pod w gruncie rzeczy wąską szufladkę wokalnego jazzu, a wychodzi daleko poza nią, oferując nam wybuchową, nie tak łatwo przewidywalną mieszankę jazzu, soulu, bluesa oraz skocznej muzyki gospel (singlowe “Revival Song”). [Stąd też tegoroczna nominacja Grammy – już nie w kategorii Jazz, jak to dotąd miało miejsce, a R&B.]
To wszystko sprawia, że “All Rise” raz porywa, niemalże podnosząc z siedzenia energetycznym kopem na rozpęd, a za chwilę uspokaja, przenosząc nas do zadymionego kameralnego pubu, aby zaraz znów zaskoczyć czymś nowym – tak jak przywołującym na myśl dokonania Marvina Gaye’a w latach 70., złotym soulowym “Faith In Love”. Pod kątem muzycznym Porter przeniósł na tym albumie swoje brzmienie na zupełnie inny poziom, nie zatracając przy tym oryginalnego klimatu – a rezultaty tej szeroko zakrojonej współpracy wciągają, zachwycają i zwyczajnie cieszą. Udziela się to też samemu gospodarzowi, który daje się ponieść muzyce, uwalniając pełną skalę wokalu – tak jak w imponującej końcówce niesamowitego “Phoenix”.
W dzieciństwie mój głos działał na mnie kojąco i sądzę, że inni doświadczają czegoś podobnego. Staram się, aby te utwory były moim lekarstwem. – stwierdził sam Gregory i trudno się z tym nie zgodzić. Pełen klasy, dostojny wokal wydaje się wręcz wyjęty z innej epoki, a poetyckie, wielowarstwowe, pełne klasy teksty autorstwa samego Portera sprawiają, że przenosimy się niemalże w inny świat. Świat, w którym czas płynie powoli, ludzie są sobie życzliwi i pomocni, a zamiast chaosu i paranoi odczuwamy pokój. Co nie znaczy, że Gregory tworzy jaką sielankową utopię – siódme na płycie, bluesowe “Long List Of Troubles” mówi o codziennych trudach, przeszkodach, samotności i rozczarowaniach, ale zarazem niesie w sobie ogromną siłę i motywację, ubierając w nowe słowa nieśmiertelną zasadę “co Cię nie zabije, to Cię wzmocni”.
I’ve learned to breathe underwater
And lay fire to bed
I’m just a man under pressure
Like Muddy Waters said
Disappointment can drop me
From a thousand stories high
I got a spare set of wings
Watch me fly
Zapytany o utwór “Revival Song”, ale również nawiązując do całego “All Rise”, Gregory wyjaśnił: Dla mnie, to przesłanie o kroczeniu przez życie z pewnym lękiem i brakiem wiary w siebie, oraz punkcie, w którym chwytasz się czegoś, co jest prawdziwe i poznajesz to, co ma prawdziwą wartość. Jak już uczepisz się mocno tej prawdy, odnajdziesz brak strachu. – to właśnie słyszymy na “All Rise”, albumie pełnym pasji, szczerych życiowych przemyśleń oraz zaraźliwej, ujmującej pogody ducha. To niezwykle potrzebny w obecnym czasie krążek i mocno trzymam kciuki za jego sukces na największej ze scen amerykańskiego przemysłu muzycznego już dzisiaj w nocy. Od siebie natomiast wystawiam piątkę z plusem w skali szkolnej i odpalam CD po raz kolejny.
Pod spodem kilka teledysków promujących album oraz galeria zdjęć wydania fizycznego – dostępnego w polskich sklepach.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS