Polscy siatkarze w finale mistrzostw Europy zmierzą się z Włochami. Rok temu także spotkali się w finale, ale mistrzostw świata. Wtedy w Katowicach triumfowali Włosi, teraz można – pół żartem, pół serio – założyć, że skoro gramy w Rzymie, to świętować powinni Polacy.
Po porażce w finale MŚ Grbić był w dołku. “Wypruty emocjonalnie”
11 września zeszłego roku Polakom nie było jednak do śmiechu. Wygrany pierwszy set był jedynym, który poszedł po myśli drużyny trenera Nikoli Grbicia. I choć jego siatkarze potrafili się uśmiechnąć po wręczeniu srebrnych medali i cieszyć z kibicami, to Serb myślami był zupełnie gdzie indziej. Minę miał zamyśloną lub smutną. Gdy słuchał włoskiego hymnu podczas ceremonii zamknięcia MŚ, wyglądał, jakby był tam za karę.
– Miałem okres, kiedy byłem w dołku, zawiedziony tym, jak zakończyły się mistrzostwa świata – mówił nam miesiąc później. – Byłem wypruty emocjonalnie. To była moja szósta szansa na złoto mundialu i znowu się nie udało, a w zasadzie tylko jego mi brakuje – przyznał wciąż wyraźnie rozczarowany porażką.
“Bardzo ciężko to zniósł. To było dla niego jak nóż w plecy”
Dłuższy czas nie mógł ani nie chciał się z porażką do końca pogodzić. Choć nie wrócił do pracy w klubie, a odpoczywał z rodziną, to dało się wyczuć, że jeszcze kilkanaście dni po przegranej w finale w Katowicach wciąż miał ją w głowie. – Bardzo ciężko to zniósł. To było dla niego jak nóż w plecy. Zawodnicy, których znał i trenował w Perugii, wspięli się na swój najwyższy poziom i wygrali przeciwko jego Polsce. To musiało zaboleć – przekazał w niedawnej rozmowie ze Sport.pl brat Nikoli, Vladimir.
– Zdradził mi, jak wyglądał zespół przy okazji tego meczu. Był emocjonalnie wypruty, zbity jeszcze przed wejściem na boisko. Powiedziałem mu: “Przecież wiesz, że nie przyjechałeś tam po mistrzostwo świata. Fajnie byłoby je wygrać, ale oni zdobyli już dwa złota MŚ. Jesteś tam po to, żeby zdobyć złoto igrzysk” – opisywał mistrz olimpijski z Sydney.
Zemsta? Grbić już w lipcu mówił: “Wszystko jedno”. Ale takie zwycięstwo by smakowało!
Teraz Nikola Grbić nie potrzebuje się już pocieszać. Nie chce też, żeby podchodzić do każdego meczu z Włochami jak do zemsty. Już w lipcu, w trakcie finałów Ligi Narodów, była szansa, że o złoto Polacy zagrają właśnie z Włochami. Wtedy w półfinale pokonali ich jednak Amerykanie i do powtórki finału MŚ nie doszło. Grbić, kiedy pytaliśmy go o ten scenariusz, gdy jeszcze był możliwy, nie chciał sobie nim zaprzątać głowy. – Wszystko mi jedno – mówił. Wolał się skupić na własnym zespole.
Oczywiście, w podejściu do meczu nie ma co zawierać żądzy zemsty. Ale za to jak takie zwycięstwo by smakowało! Choć Grbić powtarza, że nie chodzi o pokonanie drużyny Ferdinando De Giorgiego, a dodanie do kolekcji kolejnego złota, to zapewne szepnąłby włoskiemu szkoleniowcowi po wygranej: “Tym razem cię mam”. Tak jak przed półfinałem ze Słowenią w polskim obozie niewiele mówiło się o klątwie, czyli czterech kolejnych porażkach z tym zespołem na mistrzostwach Europy, ale gdy Grbić po zwycięstwie przyszedł do dziennikarzy, to przywitał ich pytaniem: “I kto wygrał ze Słowenią?”. Żartobliwym, ale jednak ciut na serio.
Polacy w lepszej sytuacji niż na MŚ. Teraz wypada, że powinni wygrać
Grbić i polski zespół do zemsty mają teraz lepsze warunki. Nie chodzi o to, że teraz mogą odebrać Włochom triumf na ich własnej ziemi. W zeszłym roku Polacy do finału przystępowali potężnie zmęczeni: w ćwierćfinale i półfinale zagrali wyczerpujące, nie tylko fizycznie, ale przede wszystkim mentalnie, tie-breaki. Amerykanów pokonywali w Gliwicach w bardzo trudnej sytuacji, gdy po prowadzeniu 2:0 rywale nacisnęli i prawie odwrócili losy spotkania. Z Brazylijczykami wygrali za to po niezwykle wyrównanym meczu. Dlatego do finału z Włochami przystępowali, jak opisał to Vladimir Grbić, “emocjonalnie wypruci i zbici”.
Teraz jest inaczej. Polacy nie grali jeszcze tie-breaka na tych mistrzostwach. Owszem, każdy z meczów fazy pucharowej – 3:1 z Belgią, 3:1 z Serbią i 3:1 ze Słowenią – był niełatwy i miał momenty, gdy gra drużyny Grbicia nieco się chwiała. Zazwyczaj na początku spotkania. Ale Włosi też nie mieli spacerków. W 1/8 finału może i pokonali pewnie Macedonię Północną w trzech setach, ale w ćwierćfinale z Holendrami grali już pięć. Stracili wtedy kluczową postać – kontuzji doznał Roberto Russo, a rywale byli o krok od wyrzucenia ich z turnieju. Przetrwali jednak trudny moment i awansowali do półfinału. W nim potwierdzili klasę i pokonali 3:0 Francuzów. Choć skończyli mecz szybko, to późno, bo blisko godz. 23. Czasu na odpoczynek mieli zatem mniej niż Polacy, którzy cały wieczór mogli swój mecz w spokoju odreagować.
Od sześciu spotkań Polacy i Włosi wymieniają się wygranymi i teraz wypada, że powinni wygrać zawodnicy Nikoli Grbicia. W tym sezonie grali z Włochami dwukrotnie: w fazie zasadniczej Ligi Narodów zwyciężyli 3:1, a potem w tych samych rozmiarach przegrali sparing w ramach Memoriału Huberta Jerzego Wagnera w Krakowie. To jednak mecze, z których sztaby obu drużyn mogą jedynie czerpać dane do analizy przed sobotnim starciem. To ono będzie najważniejsze. Początek spotkania zaplanowano na godzinę 21. Relacja na żywo na Sport.pl.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS