Góral, kebab i babciowe

Trzeba przyznać, że ta biurokratyczna machina ma do ogarnięcia niezły kogel-mogel. Ostatnio na jej biurka wpłynął wniosek zarejestrowanej w Turcji Międzynarodowej Federacji Donerów, w którym to producenci owego rarytasu domagają się prawnej ochrony kebabów i wciągnięcia ich na listę tradycyjnych specjałów regionalnych niczym nie przymierzając hiszpańskiej szynki Serrano, włoskiej mozzarelli czy podhalańskiego oscypka oraz bryndzy. Wnioskodawcy szczegółowo opisują recepturę oraz proces wytwarzania döner kebabów, które muszą składać się wyłącznie z mięsa wołowego lub jagnięcego, marynowanego przez co najmniej dziesięć godzin w dokładnych ilościach soli, pieprzu, tymianku, posiekanej cebuli z domieszka jogurtu lub mleka i następnie krojonego na plasterki o grubości od 3 do 5 milimetrów. Obróbka skrawaniem też nie może być jak u pierwszego lepszego rzeźnika. Federacja Donerów postuluje krojenie mięsa z szaszłyka wyłącznie od góry do dołu z zastosowaniem specjalistycznego noża długości ok. 55 centymetrów. Jeśli wniosek kebabowców znajdzie uznanie urzędniczej machiny w Brukseli, na dobre możemy zapomnieć o kebabach wegetariańskich czy niezwykle popularnych w naszym narodzie odmianach z kurczakiem w cienkim cieście (sos łagodny, ostry lub mieszany), nie wspominając już o takich wariacjach, jak występujących – qui pro quo – w stolicy chronionego prawem unijnym polskiego produktu regionalnego, góral-kebabach z grillowanym łomnickim oscypkiem.

Czekają nas lata zaciskania pasa, pytanie tylko, o ile klamerek. Rząd musi odsłonić karty już po wakacjach, gdy musi wysłać do Brukseli plan oszczędnościowy