Rodzina robotnika z FSO na Żeraniu mieszkała na tak małej przestrzeni, że dzieciom ścielono na stole lub krzesłach, z których notorycznie spadały. »Życie Warszawy« radziło, jak zaimprowizować łóżeczko dla dziecka przy braku odpowiedniego mebla. »Dwa krzesła odwrócone siedzeniami do siebie, umocnione sznurem, jedno prześcieradło owinięte na krzesłach i zawiązane po bokach na węzły […]. Jeszcze tylko złożony koc, który służy za materac i można położyć Piotrusia«.
W rubryce »Nasz dom« tygodnika »Przekrój« pani Donata Majewska z Pabianic instruowała: »jeśli nie mamy łazienki, zamontować wannę pod stołem kuchennym […]. Nad wanną umieszczamy stół zbudowany na wzór klapy […]. »Moda i Życie«, stwierdzając bez emocji, że w starych miejskich domach po prostu najczęściej nie ma łazienki, także publikowała garść rad: »umywalnia zaaranżowana w pokoju lub kuchni powinna być oddzielona od reszty parawanikiem, a ściana, przy której stoi, zabezpieczona kawałkiem ceraty…«.
To było dawno i nieprawda, chciałoby się powiedzieć, ale nie, to działo się w Polsce lat 50. I nie skończyło się wcale razem ze stalinizmem. Zmieniały się czasy, przywódcy polityczni, zmieniała się Polska, przybywało domów, ludzi, ale niedostatek mieszkań i niedostatek materialny, w którym żyły polskie rodziny, trwał przez kolejne dekady. Inny za Bieruta, inny za Gomułki, inny za Gierka i Jaruzelskiego. Ale w końcu bieda jest zawsze taka sama.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS