Kult pracy, strategia, planowanie i szacunek dla trenera, żadnej drogi na skróty – to recepta na sukces Rakowa Częstochowa. Wdrożył ją właściciel Michał Świerczewski, który miał nosa do ludzi – zbudował mocną pozycję trenera Marka Papszuna, który w niedzielę w Lublinie doprowadził klub do zdobycia Pucharu Polski. To wspaniały prezent na stulecie Rakowa – pisze dyrektor Sport.Interia.pl Michał Białoński.
Finał Pucharu Polski, jaki miałem przyjemność oglądać na żywo w Lublinie, był wyjątkowy nie tylko z uwagi na emocje i nadspodziewanie dobrą postawę pierwszoligowca Arki Gdynia, ale też z przyczyn organizacyjnych. Nie chodzi tylko o efektowną oprawę finałowej konfrontacji, do której za kadencji Zbigniewa Bońka zdążyliśmy się przyzwyczaić. Dzięki wpuszczeniu kilkudziesięcioosobowych grup kibiców obu ekip słychać było wreszcie żywy doping, a nie tylko ten z taśmy, jakim tak często raczą nas w Ekstraklasie. Dzięki tak prostemu zabiegowi w czasach pandemii zyskaliśmy namiastkę powrotu do normalności.
W kwietniu Papszunowi stuknęło pięciolecie pracy w Rakowie. W 2016 r. jego wybór dla odradzającego się klubu nie był wcale oczywisty. To nie było sięgnięcie po trenerską gwiazdę. Pan Marek nieźle sobie radził, ale w trzecioligowym Świcie Nowy Dwór Mazowiecki, czyli na czwartym poziomie rozgrywkowym w kraju.
Remis 0-0 z Puszczą Niepołomice, porażki 0-1 ze Zniczem Pruszków, 2-3 ze Stalą Stalowa Wola, 1-2 z Błękitnymi Stargard i 0-0 z Legionovią – początki Marka Papszuna w Rakowie trudno było określić mianem imponujących. Dopiero w drugim miesiącu mógł się cieszyć z pierwszego zwycięstwa (3-1 z Kotwicą). Przez minione pięć lat udowodnił swoją klasę i systematycznie wzmacniał zespół. Finał krajowego Pucharu był dla ekipy Papszuna 13. Meczem z rzędu bez porażki! To wynik godny podziwu.
Przykład Rakowa i Papszuna pokazuje, że warto zapewnić stabilizację na ławce trenerskiej. Od kwietnia 2016 r., gdy Papszun objął rządy w szatni Rakowa z pożytkiem dla klubu, w innych ośrodkach karuzela trenerska kręciła się w najlepsze. W tym okresie w Lechu Poznań doszło do dziewięciu zmian trenerskich, w Legii identycznie, a w Wiśle Kraków, licząc ze szkoleniowcami tymczasowymi, aż do 11 roszad! Pomyśleć, że Papszun zaczął pracę w Częstochowie w czasach, gdy Wisłę prowadził jeszcze Dariusz Wdowczyk, dzisiejszy ekspert Polsatu Sport.
Papszun ma bardzo mocną pozycję, a że jest człowiekiem ambitnym, to niektórym trudno z nim wytrzymać, zwłaszcza jeśli nie są równie uparci w dążeniu do celu jak on. Takie podejście do zawodu wymaga wielu poświęceń. Nie na darmo z Pucharem Polski, w strugach szampana, pan Marek skierował ciepłe słowa do żony Małgorzaty i córki Aleksandry: – Mogłem się poświęcić projektowi Raków kosztem ich życia prywatnego – powiedział Marek Papszun, zanim konferencji nie przerwali jego podopieczni.
Przed ekipą z Częstochowy jeszcze w tym sezonie jest nierozstrzygnięta walka z Pogonią Szczecin o wicemistrzostwo Polski. U progu nowych rozgrywek poprzeczka pójdzie w górę. Już w lipcu częstochowianie będą reprezentować Polskę w nowej Lidze Konferencji. Dzięki zdobyciu Pucharu Polski przystąpią do niej od drugiej rundy eliminacji. Raków będzie debiutował w europejskich pucharach, więc ze współczynnikiem 3.025 pkt ma małe nikłe szanse na rozstawienie nawet w drugiej rundzie. Wyżej dziś notowane są w Europie choćby: Torpedo Żodino z Białorusi (3.05), Akademia Puskasa z Węgier (3.100), Szachtior Karaganda z Kazachstanu (3.125), czy Stjarnan z Islandii (3.250). Podnoszenie piłki klubowej z kolan zajmie niemało czasu.
By trafić do fazy grupowej Ligi Konferencji Raków musi przejść nie tylko drugą, ale też trzecią i czwartą rundę kwalifikacji. Sito jest naprawdę gęste, wpaść można na przedstawicieli Premier League, Bundesligi, Serie A, czy hiszpańskiej Primera Division.
Trener Papszun nie tylko w finale PP zaimponował spokojem, a to rzadka cecha nawet u czołowych naszych trenerów. Ani on, ani jego zespół nie stracił głowy, gdy Arka niespodziewanie objęła prowadzenie i do końca finałowej rywalizacji brakowało 10 minut. Opanowanie, a także znalezienie skuteczniejszego napastnika od Vladislavsa Gutkovskisa i Jakuba Araka będą potrzebne w walce o Europę.
Ważne też, by Raków doczekał się w końcu swojego stadionu. Budowa areny na 5.5 tys. widzów, wycenianej na 17.5 mln zł idzie jak krew z nosa. Podejmowanie rywali w Bełchatowie pochłania nie tylko koszty związane z wynajęciem obiektu, ale także pokryciem kary, jaką PZPN nałożył na Raków w związku ze zwłoką w budowie swojego obiektu – 30 tys. zł za każdy mecz w roli gospodarza poza Częstochową. Na finale Pucharu Polski byli obecni także przedstawiciele władz miasta, z wiceprezydentem. Mogli się na żywo przekonać, że zainwestowanie w skromny stadion dla Rakowa to nie będą pieniądze wyrzucone w błoto.
– Kopciuszek wchodzi na salony. Przeciętny polski klub, z przeciętnego polskiego miasta, będzie reprezentował Polskę w pucharach. Co prawda w podartej sukni, zrobimy jednak wszystko aby na “parkiecie” nie przynieść wstydu. Ściskajcie proszę kciuki” – napisał niedawno na Twitterze właściciel Rakowa – Michał Świerczewski, po tym jak rozstrzygnęło się, że jego klub zagra o Europę.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS