Dwie demonstracje przeszły przez Nowy Sącz. Spotkały się w Rynku. – Jes-teśmy wściekli, jes-teśmy źli – skandowali. – Posłowie, oddajcie nasze prawa – krzyczeli.
W pierwszej demonstracji wzięli udział wnuczkowie. Skrzyknęli się na Snapchacie, jak tylko usłyszeli, że Sejm odrzucił obywatelski projekt ustawy, dającej im prawo utylizacji ciężko i nieodwracalnie chorych dziadków. Dzięki nowym przepisom dziadka czy babcię, po potwierdzeniu Alzheimera, osteoporozy lub raka, można byłoby zabrać do gabinetu, gdzie geriatra, z udziałem grabarza, pociąłby ich piłą.
– No i odrzucili to… Co za katohołota! – z grymasem obrzydzenia mówiła o posłach rządzącej partii Kamila z Nowego Sącza. – Czy oni naprawdę myślą, że brak ustawy coś zmieni w naszym nowoczesnym społeczeństwie? Ci, co mają więcej kasy będą brali dziadków w Alpy, tam trudno znaleźć ciało, albo do kliniki w Belgii. Biednym zostanie czarny rynek – pozorowane wypadki na traktorze, pożary…
– No, ciemnota po prostu, jak ze średniowiecza w tym Sejmie – wtórowała Kamili Beata. – Posłowie odzierają mnie z godności! Beata wzniosła ręce do góry, łzy skapywały z jej twarzy. – To moje, moje oczy, moje uszy. Nikt nie ma prawa decydować za mnie, kazać patrzeć na stare ciała, słuchać jęków bólu. A wy przestańcie kłamać – krzyczała w stronę kamer i dziennikarzy. – Was też trzeba pozabijać, a na początek dobrze obić ryje! Rozległy się oklaski, z paru miejsc, poza wyzwiskami, poleciały też plastikowe butelki.
Tylko nieznacznie starsi byli uczestnicy drugiej manifestacji. Gdy obie zlały się w Rynku, można ich było odróżnić po transparentach, z wielkimi hasłami: „Chcemy oczyścić to miasto”, „Politycy spętali nam ręce” i „Władza nie wierzy sędziom”. Bo to głównie prawnicy uczestniczyli w tym marszu. Żądali, by posłowie przestali mieszać się w sprawy trzeciej władzy i przywrócili karę śmierci.
– Naprawdę, nie mogę już tak żyć, czuję się jak marionetka – mówił cicho wysoki mężczyzna z przerzuconą przez ramię togą z czerwonym żabotem. – Totalitarna władza wdziera się wszędzie, chce decydować o wszystkim, odbiera mi podmiotowość, prawo do żądania kary śmierci.
– Ja też czuję się, jakby mnie było pół – wyszeptała do prokuratora atrakcyjna brunetka i objęła go współczującym gestem. – Sejm i ci księża traktują nas jak dzieci, ja na własnej sali sądowej nie mogę orzec najwyższej kary. Jak w takich warunkach mam być niezależna i niezawisła? Faszyzm, po prostu faszyzm…
Tomasz Kowalski
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS