Eszeweria – sukulent, który kwitnie i wybacza zaniedbania

Należąca do rodziny gruboszowatych eszeweria to ideał dla miłośników trwałych, eleganckich i łatwych w uprawie roślin doniczkowych. Rozety mięsistych, ładnie wybarwionych liści w cieplejszych klimatach są popularną ozdobą skalniaków, ale w Polsce muszą być chronione przed zimą. Jak prawidłowo o nią dbać i co zrobić, aby eszeweria zakwitła? Zdradzamy porady ekspertów.

1. Eszeweria – wymagania glebowe
2. Sadzenie i uprawa eszewerii
3. Podlewanie i nawożenie eszewerii
4. Rozmnażanie eszewerii
5. Ochrona eszewerii
6. Eszeweria w ogrodzie
7. Najciekawsze odmiany eszewerii

Na świecie jest ok. 200 gatunków eszewerii – kolorowe, zimozielone i wyjątkowo odporne na suszę pochodzą głównie z ciepłych stref obu Ameryk, ale zadomowiły się już niemal na całym świecie. W Polsce w sprzedaży znajdziemy przede wszystkim atrakcyjne wizualnie mieszańce.

Eszeweria – wymagania glebowe

Jako amatorka terenów pustynnych i półpustynnych eszeweria najlepiej czuje się w dobrze przepuszczalnym, lekko kwaśnym, piaszczystym podłożu. Idealnie jest więc zakupić ziemię do kaktusów lub samodzielnie wymieszać klasyczną ziemię doniczkową z perlitem i grubym piaskiem – w równych proporcjach.

Czego jeszcze potrzebuje do szczęścia eszeweria? Wymagania świetlne są dość wysokie – minimum 8 godzin dziennie, aby kolory liści były odpowiednio wysycone. Najlepiej umieszczać więc donice na parapetach okien wyeksponowanych na zachód lub południe. Niekorzystne są jednak miejsca w przeciągu oraz okna, które zimą często otwiera się na oścież. Minimalna temperatura, jaką zniesie ten uroczy sukulent, to 5-6°C.

Sadzenie i uprawa eszewerii

Zakupiona w sklepie sadzonka eszewerii w domu nie potrzebuje już żadnych specjalnych zabiegów. Przesadzanie powinno być raczej okazyjne, gdyż roślina dobrze czuje się ze stłoczonymi korzeniami – donice nie powinny więc nigdy być zbyt duże.

Poza tym przy minimum pielęgnacji eszeweria powoli rośnie w górę „dobudowując” kolejne piętra z grubych liści, rozrasta się wszerz, a okazyjnie również wypuszcza łodygę, na której rozwija się barwny i efektowny kwiat. Co zrobić, aby eszeweria zakwitła? Wspomniane wyżej dwa warunki – stłoczenie korzeni oraz osiem godzin światła koniecznego – zwykle wystarczą do sukcesu. W razie potrzeby sukulent można regularnie umieszczać pod lampą UV, aby zwiększyć szansę na kwitnienie. Poza tym w pełni lata donicę warto wynosić jak najczęściej na słońce lub nawet pozostawić na cały sezon na tarasie lub balkonie. Szanse na kwitnienie eszewerii znacznie wzrosną!

Kwiat eszewerii, fot. Santi Wiwatchaikul/Shutterstock

Podlewanie i nawożenie eszewerii

Jeśli poszukujesz roślin doniczkowych, które wymagają naprawdę minimalnych ilości wody, to w rankingu najprzyjaźniejszych znajdzie się na pewno eszeweria. Podlewanie powinno być okazyjne, dopiero gdy podłoże w donicy zupełnie wyschnie. Zimą można je przesuszyć jeszcze bardziej. Eszeweria bywa jednak wrażliwa na wodę z kranu, dlatego najlepiej do podlewania wykorzystać wodę deszczową lub chociaż odstałą „kranówkę”. Znakiem rozpoznawczym, że roślina naprawdę potrzebuje nawodnienia jest marszczenie się jej jędrnych normalnie liści.

Eszewerie uprawiane w ogrodach nie potrzebują wcale dodatkowego dokarmiania. Okazy doniczkowe warto jednak w okresie od wiosny do lata podlewać raz na dwa miesiące nawozem do kaktusów w rozcieńczeniu 50%.  Alternatywnie roślinie można podsypać na początku sezonu jedną mniejszą dawkę nawozu w granulkach o spowolnionym uwalnianiu.

Rozmnażanie eszewerii

Tak jak większość sukulentów, eszeweria rozmnaża się z największą łatwością i nawet nie potrzebuje do tego ludzkiej pomocy. Małe rozety pojawiają się często same obok rośliny-matki i wystarczy je tylko ostrożnie rozdzielić i przesadzić do nowej, odpowiednio małej doniczki. Jeśli nie chce Ci się czekać na spontaniczne rozmnożenie, możesz wykorzystać sadzonki liściowe. W tym celu ostrym nożem z roślin odcina się większy liść i układa na tacy z podłożem. Po kilku tygodniach liść sam wyschnie i obumrze, ale przedtem wypuści korzenie i nowe młode listki, z których rozwinie się roślinka.

Obie metody rozmnażania są bardzo łatwe i dają dobre rezultaty – z jednej eszewerii można tym sposobem zyskać kilka lub nawet kilkanaście „potomków”.

Tabela przedstawiająca korzyści z uprawy eszewerii; opracowanie własne

Ochrona eszewerii

W przypadku eszewerii uprawa domowa nie sprawia żadnych większych trudności nawet niedoświadczonym ogrodnikom. Szkodniki są bardzo rzadkie – zazwyczaj mszyce lub przędziorki – i dają się stosunkowo łatwo opłukać z liści. Znacznie częściej obserwuje się natomiast błędy w uprawie. Najpoważniejszy to przelewanie, które prowadzi do zgnilizny korzeni. Poza tym w warunkach niedostatecznego naświetlenia liście zaczynają się wyciągać i tracą swoją jędrność oraz kolor. Na szczęście zmiana pozycji oraz częstotliwości podlewania jest w stanie tym problemom dość szybko i skutecznie zaradzić.

Generalnie, w ramach prewencji chorób warto jest na początku sezonu usunąć z rozety dolne liście, które wydają się wyschnięte lub przywiędłe. Takie odmłodzenie rośliny stymuluje nowy wzrost i przedłuża żywność eszewerii.

Eszeweria błękitna w doniczkowej aranżacji, fot. Rotisumbu/Shutterstock

Eszeweria w ogrodzie

W
Meksyku eszeweria jest cenną rośliną leczniczą stosowaną zwłaszcza w
przypadku chorób skóry, stanów zapalnych i zaburzeń trawiennych. Z
mięsistych liści można, podobnie jak z aloesu, przygotowywać kompresy podrażnienia, ukąszenia owadów, brodawki płaskie, oparzenia, itd.

Jako
roślina ozdobna w krajach o ciepłym klimacie stosowana jest przede
wszystkim w ogródkach skalnych oraz na tzw. „zielonych dachach”. W
naszej części Europy mini skalniak z eszewerią można urządzić sobie w
domu wykorzystując szklane naczynie wypełnione podłożem, kamienie oraz
mniejsze gatunki sukulentów, np. rozchodniki, haworsje i właśnie eszewerie.

Najciekawsze odmiany eszewerii

Miłośnicy sukulentów mogą otoczyć się eszeweriami różnych gatunków i kolorów. Do najciekawszych należy eszeweria błękitna (E. secunda) o naprawdę niebieskawych rozetach liści, eszeweria omszona (E. setosa) o charakterystycznych białych włoskach oraz eszeweria agawowa (E. agavoides) z ciemnozielonymi rozetkami. Ten ostatni gatunek posiada atrakcyjne odmiany: eszeweria „Miranda” z lekkimi różowymi tonami oraz „Lipstick” z czerwonymi brzegami liści. Poza tym do ciekawszych odmian eszewerii należą:
•    „Perle von Nurnberg” o pastelowych fioletowo-różowych liściach;
•    „Pink Ruby” o czerwonych kompaktowych rozetach przypominających kwiaty karczocha;
•    „Estrela” – eszeweria, która rośnie w górę tworzą coś na kształt choinki;
•    „Black Tip” – odmiana o eleganckich czarnych wierzchołkach liści;
•    „Neon Breakers” – o pofałdowanych, czerwonawych brzegach liści.

Eszewerie są często uprawiane jako rośliny ozdobne w doniczkach i ogrodach skalnych. Charakteryzują się grubymi, mięsistymi liśćmi zebranymi w rozety o różnych kształtach i kolorach. Kwiaty eszewerii są zwykle dzwonkowate i występują na długich łodygach. Te rośliny są odporne na suszę i łatwe w pielęgnacji, co sprawia, że są popularnym wyborem wśród miłośników sukulentów.

Bibliografia

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ