Przede wszystkim takim, który stara się nie przeszkadzać kolegom (śmiech). Mam wrażenie, że podczas meczów ligowych jestem jednym z najgorszych zawodników na parkiecie. Na szczęście moimi atutami są kondycja i szybkość, co w rozgrywkach, w których grają osoby mające 36 lat i starsze, ma spore znaczenie – szczególnie w końcówkach spotkań. Mówi się, że jeśli jesteś najlepszy na parkiecie, to znaczy, że grasz na złym parkiecie. Doszedłem do takiego wniosku po mniej więcej 20 latach regularnej gry z kolegami. Dlatego w zeszłym roku dołączyłem do ligi. Chciałem się sprawdzić. Przyjąłem lekcję pokory. I świetnie się przy tym bawię.
W naszej części świata króluje piłka nożna. Dlaczego wybrałeś koszykówkę?
Pod koniec lat 80. zacząłem się interesować sportem, tak ogólnie. Zarywałem noce, aby oglądać wszelkie możliwe dyscypliny podczas igrzysk w Seulu. Dwa lata później kibicowałem Argentynie na piłkarskich mistrzostwach świata. A potem zacząłem odkrywać koszykówkę, która była w Polsce czymś nowym, amerykańskim, innym. Każdy mecz to było show. Z początkiem lat 90. NBA trafiło do polskiej telewizji, nastała moda na Michaela Jordana i Chicago Bulls, na osiedlach powstawały kolejne boiska do kosza. Zaczął się absolutny koszykarski hajp. I mnie też porwał. Z jednej strony sam grałem, a z drugiej oglądałem NBA, kibicując Hakeemowi Olajuwonowi i jego Houston Rockets. Marzyłem o tym, aby kiedyś pojechać na mecz do Stanów Zjednoczonych.
Kiedy spełniłeś to marzenie?
W bardzo trudnym momencie. Był 2013 r. Moja pierwsza firma, Filmaster, znajdowała się w poważnych tarapatach – nie mieliśmy nawet pieniędzy na pensje. Byłem w poważnym dołku psychicznym. I właśnie wtedy ojciec mnie przekonał, że powinienem zrobić pauzę, nabrać dystansu. Na dwa tygodnie pojechaliśmy do Stanów – między innymi do Nowego Jorku, San Francisco i Los Angeles. A w każdym z tych miast szliśmy na mecz. Załapaliśmy się na jeden z ostatnich występów Kobe’ego Bryanta, zanim nabawił się poważnej kontuzji. I na mecz nieźle zapowiadającego się chłopaka, który nazywa się Stephen Curry i dziś jest gwiazdą ligi. To była niesamowita przygoda, która odmieniła moje życie. Rok później urodził mi się syn, zrobiłem exit z firmy, wszystko jakoś się poukładało. Koszykówka była tylko jednym z elementów tej wyprawy, ale pomogła mi stanąć na nogi.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS