Dziękczynienie Baranka – Psalm 138

Usłyszałeś gdy wysławiałem Cię za objawienie świętego imienia Twojego prostaczkom.
Usłyszałeś gdy pochylałem się nad cierpieniem chromych, ułomnych, ślepych i głuchych.
Usłyszałeś gdy z opętanych wyrzucałem złe duchy.
Usłyszałeś gdy karmiłem głodnych na pustkowiu.

Sławię Cię bo pomnożyłeś moc mojej duszy:
gdy walczyłem z szatanem na pustyni;
gdy broniłem jawnogrzesznicy, Zacheusza, Mateusza, owcę zagubioną i potrzebujących lekarza chorych;
gdy oczyszczałem Twoją świątynię;
gdy przeżywałem trwogę w Ogrodzie Oliwnym.

Sławię Cię, bo wybawiła Mnie twoja prawica:
gdy Mnie niesprawiedliwie osądzono;
gdy Mnie biczowano;
gdy nałożono na Mnie cierniowa koronę;
gdy Mnie przybito do krzyża;
gdy w ręce Twoje oddawałem ducha Mego.

Sławię Cię w Twoim świętym przybytku:
bo ponad wszystko wywyższyłeś Twoje Imię i obietnicę;
bo przez ofiarę Mojego Ciała uświęcasz raz na zawsze tych, których nabyłem Krwią swoją;
bo wysłuchujesz Mnie gdy wstawiam się za nimi;
bo już nie potrzebują ofiar z baranów  cielców;
bo na mocy Krwi przymierza napełniłeś ich wszelkim błogosławieństwem duchowym;
bo umiłowałeś ich tak, jak Mnie umiłowałeś.

Sławię Ciebie:
bo Twoja łaska trwa na wieki;
bo Twoja wierność z pokolenia na pokolenie;
bo zapewniłeś Mi życie wbrew gniewowi Mych wrogów;
bo ocaliłeś mnie spośród schodzących do grobu;
bo z krainy umarłych wywołałeś Moja duszę;
bo wybawiła Mnie Twoja prawica.

Będę śpiewał Ci wobec aniołów pieśń Baranka:
z obmytymi krwią Moją;
z napełnionymi Twoim Duchem;
ze zgromadzonymi od krańca ziemi do krańca;
z odzianymi w białe szaty;
z mającymi w ustach pieśń nową;
z zapisanymi w Księdze Życia;

Z nimi śpiewam wobec aniołów:
„Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu,
Panie, Boże wszechwładny!
Sprawiedliwe i wierne są Twoje drogi,
o, Królu narodów!
Któż by się nie bał, o Panie, i Twego imienia nie uczcił?
Bo Ty sam jesteś Święty,
bo przyjdą wszystkie narody i padną na twarz przed Tobą,
bo ujawniły się Twoje słuszne wyroki”.
Amen! Amen! Amen!