– Po tym wszystkim, co przeszedłem, czuję, że dostałem drugie życie – stwierdził półtora miesiąca temu w wywiadzie na TVP Sport Norbert Huber. W maju ubiegłego roku doznał poważnej kontuzji ścięgna Achillesa, która wykluczyła z gry na ponad pół roku. Przed urazem błyszczał w Zaksie Kędzierzyn-Koźle. Po powrocie był głównie rezerwowym. Podobnie pewnie byłoby w reprezentacji Polski, gdyby nie pech Mateusza Bieńka. Huber podczas mistrzostw Europy w świetnym stylu zastąpił bardziej utytułowanego kolegę po fachu. A w wygranym 3:0 z Włochami sobotnim finale był jednym z dwóch głównych bohaterów.
Chwali kapitan, chwali trener. “To nie tak, że odkrywamy w nim coś nowego”
Dorobek Hubera z finału ME to 12 punktów, 5 asów, 2 bloki i 56 procent skuteczności w ataku. Ale poza samymi suchymi liczbami warto zwrócić uwagę, że kilkakrotnie punktował w bardzo ważnych momentach. Choćby na początku meczu o złoto, co podkreślił też Bartosz Kurek.
– Norbi zaczął koncertowo pierwszego seta, a to uskrzydla i dodaje animuszu – zaznaczył kapitan Biało-Czerwonych.
Sam zawodnik, który od jesieni będzie bronił barw Jastrzębskiego Węgla, przy pytaniu, czy to był jego najlepszy mecz w kadrze, odpowiedział z uśmiechem, że ten jeszcze przed nim. A jak ocenił sobotni występ?
– Było nawet, nawet. Nie skończyłem czterech piłek, miałem pięć błędów na zagrywce. Zawsze mogło być lepiej. Najważniejszy jest jednak sukces drużyny – rzucił.
To jednak trochę nadmierna skromność, bo chwalili go wszyscy. Łącznie z trenerem drużyny narodowej Nikolą Grbiciem.
– Zasłużył na to wszystko. Nie jest łatwo zastąpić takiego zawodnika jak Mateusz Bieniek, który jest dla nas niezwykle ważny. Norbert zagrał już wiele spotkań i ma w sobie tę jakość. To nie tak, że odkrywamy w nim coś nowego. Oczywiście, nie pokazywał tego wcześniej w reprezentacji, ale cieszę się, że pokazał to w tym turnieju – ocenił Serb.
Mniej oporów z pochwałami środkowy ma, gdy nie jest mowa tylko o nim, a o całym zespole. – Był to kawał dobrej siatkówki. Mam nadzieję, że się podobało i pokazaliśmy, że jesteśmy bardzo mocnym zespołem – skwitował.
Na antenie Polsatu Sport sam jednak przywołał korzystną dla siebie opinię. – Ktoś ostatnio powiedział, że to jak prezentowaliśmy się na środku, sprawiło, że nie mówi się, że (w kadrze – red.) kogoś brakuje. Tylko daliśmy tej drużynie coś, czego potrzebowała. Szkoda, że dzieją się takie sytuacje, gdzie kogoś brakuje w zespole z powodów zdrowotnych – podkreślił.
Generalnie Grbić jest bardzo zadowolony z gry 25-latka, ale ten zdołał już też mu się nieco narazić w półfinale ME. Zarobił wtedy żółtą kartkę za prowokacyjny gest w kierunku sędziego. Szkoleniowiec przyznał, że rozumie frustrację siatkarzy, gdy arbiter jest słaby i często się myli, ale przypomniał, że takie nieprzemyślane działania mogą mieć kosztowne konsekwencje dla drużyny.
– Muszę czasem tam być, by niektórych pilnować. Masz żółtą kartkę i jeśli dostaniesz drugą, to będzie czerwona i doszłoby do straty punktu. Wtedy byłbym trochę wkurzony – przyznał Serb.
Ma on na boisku swojego pomocnika, który temperuje nieco zapędy m.in. Hubera. Jest nim Aleksander Śliwka, który ostatnie dwa sezony “pilnował” środkowego także w klubie. W tym roku nieraz kapitan Zaksy odciągał 25-latka od sędziego lub rywali. Czasem brał go też na bok i coś chwilę tłumaczył. Ten zwykle się uspokajał.
Celebracja zdobytych punktów znakiem firmowym. Trudna, ale wartościowa lekcja. Boiskowa kreacja
Kolegi z kadry – a od jesieni także z klubu – bronił nieco niedawno Tomasz Fornal. – Muszę byczka szlifować. Czuję, że mnie to czeka też w klubie. A tak na poważnie, to Norbi jest bardzo fajnym gościem i bardzo sympatycznym. Jeśli delikatne prowokacje czy zaczepienie sędziego sprawia, że gra lepiej, to uważam, że to jest część sportu i siatkówki. Wiadomo, że nie można niektórych granic przekraczać, żeby nie wyglądać jak totalny burak albo buc. Ale jeżeli to jest robione ze smakiem i w dobrym stylu, to jest też fajne – podsumował przyjmujący Jastrzębskiego Węgla.
Poza wdawaniem się od czasu do czasu w dyskusje znakiem firmowym Hubera stała się ekspresyjna celebracja zdobytych punktów. Czy to po efektownym bloku, czy po punktowej zagrywce, czy wreszcie po mocnym ataku siatkarz kroczy w charakterystyczny sposób przez boisko w stronę rezerwowych, rozkładając przy tym szeroko ramiona. Zwykle krzyczy też coś w ich stronę – czasem cenzuralnego, czasem niekoniecznie. Bardzo wiele okazji ku temu miał w sobotę w Rzymie. A jego koledzy stojący wtedy w kwadracie dopingowali tych grających.
– Widziałem, że chłopaki w kwadracie byli mocno nakręceni, co mnie też nakręcało. Pokazaliśmy, że jesteśmy świetnym zespołem i drużyną złożoną z bardzo wartościowych siatkarzy. Mamy mocny team, a każdy dołożył od siebie cegiełkę – analizował reprezentacyjny środkowy.
Na tle innych wyróżnia go też charakterystyczne poczucie humoru. Czasem nieco abstrakcyjne. Przykład tego dał m.in. w sobotę, gdy po finale w Rzymie został spytany o moment wzruszenia Grbicia – Nie widziałem tego, ale miał ręce na twarzy (zademonstrował to, kładąc dłonie po bokach głowy), a to często świadczy o tym, że ktoś płacze – stwierdził, wywołując rozbawienie stojących przy nim dziennikarzy.
Po finale ME widać było po nim brak energii. Przyznał, że jest trochę zmęczony długim turniejem. Bo za cięższe emocjonalnie spotkania niż to sobotnie z Włochami uznał ćwierćfinał z Serbią i półfinał ze Słowenią. Zapewnił jednak w pewnym momencie żartobliwie, że on wywalczony właśnie złoty medal będzie świętował jedynie colą i słodyczami. Bo wrzesień jest u niego miesiącem trzeźwości.
W lipcu z kolei z triumfował z reprezentacją w Lidze Narodów. Były to jego pierwsze sukcesy w jej barwach od powrotu do niej po przerwie wynikającej z kontuzji. Które z tych osiągnięć ceni bardziej? Tu nie odpowiedział wprost.
– Ja bardziej jestem zadowolony, że jestem częścią tej drużyny, że mogę być na boisku, że jestem w stanie dostarczyć sobie oraz ludziom uśmiech i satysfakcję – podsumował.
W rozmowie z dziennikarzami tuż po finale w Rzymie przyznał z kolei, że poważna kontuzja była dla niego trudną, ale wartościową lekcją na tym etapie życia.
– Jestem zadowolony z tego, gdzie dzisiaj się znajduję. Mam świadomość, że wykonałem dobrą pracę – czy to w klinice, czy później w klubie. Jestem wdzięczny wszystkim, którzy mi pomogli – dodał.
Przyznał też, że miał moment, gdy jego celem był powrót i rywalizacja na poziomie porównywalnym z tym sprzed urazu. – Moje myślenie zmieniło się po przeczytaniu książki “Nieustępliwy”. Od tego czasu chciałem być jeszcze lepszy i nie zadowalać się tylko byciem dobrym – wspominał.
W sobotnim studiu Polsatu Sport zaś opowiadał, że on i jego koledzy z kadry byli tego wieczora spokojni i skoncentrowani. – Pokazaliśmy odwagę, ale przed nami wciąż dużo pracy – dodał ostrożnie.
Wówczas prowadzący program dziennikarz przyznał, że jest zdziwiony aż taką przemianą siatkarza, który jeszcze kilkanaście czy kilkadziesiąt minut wcześniej szalał na boisku- i tak często żartuje.
– To, co jest na boisku, to jest w pewnym sensie jakaś kreacja, która pozwala nam osiągnąć wielkie rzeczy. Kiedy mecz się kończy, światła gasną i jedziemy do hotelu, to jesteśmy zwykłymi Huberami – podkreślił poważnie 25-latek.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS