Droga 66 – wszystko co musisz wiedzieć przed podróżą

Drogi międzystanowe były potrzebne wojsku, ale też przemysłowi i zwykłym mieszkańcom. Samochody stawały się coraz bardziej powszechne. W 1910 roku w Stanach było zarejestrowanych 180 tysięcy pojazdów. Dziesięć lat później było ich już 17 milionów. Amerykanie z utęsknieniem wyczekiwali drogi, która pozwoli wyjechać dalej niż do sklepu na drugim końcu miasta.

Stany postanowiły więc stworzyć sieć dróg stanowych łączących wszystkie największe miasta. Środkowe i zachodnie stany były wtedy jeszcze bardzo słabo zaludnione, a mapa dróg przypominała pracę licencjacką na miesiąc przed terminem. Była pustą białą kartką. Dlatego władze siadły z linijką i zaczęły kreślić proste linie – głównie pionowe i poziome. Drogom pionowym nadawano numery nieparzyste, a drogom poziomym – parzyste. Zresztą podobną numerację stosuje się na całym świecie, wliczając Polskę i wszystkie nasze trzy autostrady – A4 i A2 są poziome, a autostrada A1 jest pionowa. Jedynym wyjątkiem w Stanach była Droga 66, która leci na ukos – powstała głównie wzdłuż prowadzącej przez Stany linii kolejowej.

Droga 66 w większości miejsc powstała po prostu z istniejących dróg, którym postawiono na poboczu nowy znak z numerem 66.

Początkowo Droga 66 na większości odcinków nie miała asfaltu, więc przejechanie jej całej było praktycznie niemożliwe. Dopiero w latach 30. droga została utwardzona. Zmotoryzowani turyści uznali to za zaproszenie do podróży. Rodziny z środkowych stanów wreszcie mogły po prostu wsiąść w samochód i zobaczyć słynny Wielki Kanion czy Malowaną Pustynię. Kiedy na Drodze 66 zaczęli pojawiać się turyści, jak grzyby po deszczu zaczęły wyrastać niezbędne biznesy usługowe. Stacje benzynowe, motele, hotele, sklepy, warsztaty naprawcze i restauracje.

Droga 66 powstała z połączenia wielu małych miasteczek – po prostu ich główne drogi (najczęściej nosiły nazwę Main Street, czyli Ulica Główna) przebiegające przez centra miasteczek zostały połączone ze sobą. Dlatego jadąc Sześćdziesiątką Szóstką, co chwilę jechało się przez centrum miasta, pełnego świateł i przejść dla pieszych. Sześćdziesiątka Szóstka była połączeniem wielu Ulic Głównych więc zaczęto nazywać ją „Główną Drogą Ameryki”.