Dramat umierania w samotności, bez sakramentów i pożegnania

„Kiedy panował jeszcze spokój, zanim dotarł do nas koronawirus, starcy widzieli lekarzy i pielęgniarzy w ich normalnym ubraniu. Serdecznie się pozdrawiali i rozmawiali. Dziś ich opiekunowie są niemal nierozpoznawalni. Nawet ja nie potrafię ich rozpoznać. Dla naszych podopiecznych jest to wielki szok, bo nie wiedzą, kto do nich przychodzi, wszystko jest anonimowe – stwierdził w wywiadzie dla Radia Watykańskieg ks. Cappelli. – Przeraża mnie też śmierć tych ludzi, których dobrze znam. Jeszcze do niedawna czuli się dobrze, a potem nagle umierają w samotności, bez kontaktu z krewnymi. Tylko służby pogrzebowe odwożą ich na cmentarz. Zostają pozbawieni tego końcowego etapu życia, towarzyszenia, słuchania, spojrzenia. I ludzie się tego boją. Bo w ostatnich chwilach życia nie chcą być sami. Chcą, by ktoś trzymał ich za rękę, pomógł im, by nie czuli się sami, by ten ostatni etap ziemskiej pielgrzymki odbył się spokojnie. Serce się kraje, kiedy się pomyśli, że z powodu jednego wirusa człowiek musi w taki sposób opuszczać ten świat.“