Czwartek, dzień pierwszy
Jeszcze przed podpisaniem przez Prezydenta RP rozporządzenia o stanie wyjątkowym na drogach pojawia się więcej policji. Wracam akurat z zakupów, jeszcze nie wiem, co się dzieje. Patrole, które stoją tylko na poboczu dróg, poza zabudowaniami, wśród pól pośrodku niczego.
Docieram do domu nie zatrzymywana przez służby, włączam telewizor i słyszę informacje o tym, że rozporządzenie zostało właśnie podpisane. Chaos. Nikt nie wie, co nam wolno, a czego nie, do czego uprawnione są służby, jak dalej żyć w „zonie”? Dzwoni koleżanka z informacją, że w jednym z pensjonatów w Janowie Podlaskim (ponoć był tam zlot motocyklistów) dano gościom sześć godzin na spakowanie się i wyprowadzkę.
U nas też są pensjonaty. Rozmawiam z właścicielką jednego z nich, Joanną Philippe z Impresji. – Goście wyjechali, chyba się przestraszyli, choć przecież u nas nie ma stanu wyjątkowego. Mieliśmy dwie rezerwacje na kolejne dni, nikt nie przyjechał i nawet nie odwołał – mówi rozżalona Joanna.
Piątek, dzień drugi
Ruszam rano na zakupy do pobliskiego Konstantynowa. Pierwszy patrol zatrzymuje mnie na skraju mojej wsi, tuż przed granicą województw mazowieckiego i lubelskiego. To tu zaczyna się obszar stanu wyjątkowego. Policjanci pytają, dokąd jadę – odpowiadam zgodnie z prawdą. Widać, że nie całkiem im się to podoba, że chętnie by mnie zawrócili i skierowali na inną drogę, ale puszczają bez legitymowania. Wyglądają tak, jakby sami do końca nie wiedzieli, jak mają się zachowywać i co robić. Mam miejscową rejestrację, to ponoć mocno ułatwia poruszanie się. W drodze powrotnej nikt mnie nie sprawdza, przejeżdżam obok patroli bez problemu. Znajomi mówią to samo: – Ja mam warszawskie rejestracje, wylegitymowali mnie, ale tylko wtedy, kiedy wjeżdżałam do strefy stanu wyjątkowego, kiedy z niego wyjeżdżałam, nikt mnie nie zaczepiał.
To o co tu chodzi? Groźni są nielegalni migranci, który mogą wyjechać ze strefy zamkniętej albo w tej sytuacji być bez problemu wywiezieni, czy ludzie, którzy mogą do niej wjechać i patrzeć władzy na ręce? Okazuje się, że policja zdecydowanie bardziej boi się tych drugich, skoro sprawdza tylko osoby wjeżdżające do strefy.
Znajomi, którzy mieszkają bardziej na północ, w okolicy Usnarza Górnego i Jurowlan, relacjonują, że poprzedniego wieczora pustymi drogami jechał istny sznur samochodów – to aktywiści i dziennikarze, którzy nie mogli pozostać w pobliżu granicy ani chwili dłużej. W naszej okolicy też ruch jakby zamarł, najbardziej zrozpaczeni są właściciele pensjonatów i hoteli. Na Facebookowym profilu popularnego w całej okolicy pensjonatu Uroczysko Zaborek w Janowie Podlaskim pojawia się rozpaczliwy post: „Po bardzo trudnym dla nas okresie związanym z licznymi lockdownami, niestety otrzymaliśmy kolejną złą wiadomość, która bardzo mocno nami wstrząsnęła i nas zaskoczyła (…) Pomimo faktu, że nasz Pensjonat i Restauracja znajdują się w odległości niemalże 5 km od granicy – zostaliśmy wpisani w strefę objętą STANEM WYJĄTKOWYM. (…) Niestety, ze względu na zaistniałą sytuację jesteśmy zmuszeni zamknąć naszą Restaurację i ograniczyć działanie Pensjonatu aż do odwołania”.
Sobota, dzień trzeci
Dzisiaj pogrzeb sąsiada. Cmentarz jest w sąsiedniej wsi, już w zonie. Na pogrzeb jadą niemal całe Borsuki, kilkadziesiąt samochodów. Znany nam już punkt kontrolny przy wyjeździe ze wsi. Tym razem patrol każe się zatrzymać, pokazać dowód osobisty i otworzyć bagażnik. To samo ze wszystkimi po kolei spieszącymi się na pogrzeb. Po godzinie wracamy i jeszcze raz każdy musi zrobić to samo, okazać dowód i bagażnik. – Pewnych rzeczy nie przeskoczymy – mówi z rezygnacją jeden z funkcjonariuszy kontrolowanemu przede mną znajomemu.
I tak tu sobie żyjemy, nie wiedząc, co będzie dalej, jak długo potrwają utrudnienia i co właściwie nam wolno, a czego nie. Czy czujemy się bezpieczniej? Nie, bo w naszej okolicy czuliśmy się bezpiecznie! To właśnie obecność policji, hałas skrzydeł helikopterów nad głowami wzmaga poczucie zagrożenia.
Nie widujemy w tej okolicy nielegalnych migrantów czy uchodźców, jeżeli są jakieś problemy na granicy, to można odnieść wrażenie, że najczęściej powodują je szmuglerzy „ruskich fajek”. Stąd częste patrole straży granicznej, które i tak u nas były na porządku dziennym. Również Straż Graniczna przyznaje, że w naszej okolicy nie ma wzmożonych prób nielegalnego przekraczania granic. Pytali o to dziennikarze miejscowego portalu informacyjnego Biała Podlaska Naszemiasto.pl. W odpowiedzi ppor. SG Anna Michalska, p.o. rzecznika prasowego Komendanta Głównego Straży Granicznej przyznała, że „presja migracyjna na polsko-białoruskim odcinku granicy nie dotyczy odcinka ochranianego przez Nadbużański Oddział Straży Granicznej”.
Po co więc ta policja, to straszenie, ta demonstracja siły, robienie tajemnicy z działań, które – jak zapewnia władza – mają nas chronić? Wyłącznie po to, żeby wzbudzić poczucie zagrożenia. A przede wszystkim, żeby zamknąć usta dziennikarzom i aktywistom. Ta intencja władzy jest tutaj, tuż przy białoruskiej granicy, aż nadto widoczna.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS