Dorośli w spektrum autyzmu. “Ciężko żyć, kiedy słyszysz nawet prąd w gniazdkach”

– Osoby w spektrum autyzmu to bardzo zróżnicowana grupa, którą łączą dwa aspekty: trudności w relacjach społecznych i sztywne, powtarzalne wzorce zachowań – mówi Marta Cieśla, psychoterapeutka poznawczo-behawioralna z Kliniki Terapii Poznawczo-Behawioralnej SWPS.

Ania ma 18 lat, o tym, że jest w spektrum autyzmu, wie od ósmego roku życia. Magda ma 41 lat i  dowiedziała się kilka lat temu. Nam mówią, jak wygląda ich życie.

Jestem jak chomik, który wypadł z kółka

– Myśl o tym, że mogę być w spektrum, pojawiła się u mnie cztery lata temu. Zaczęłam o tym czytać, w anglojęzycznych źródłach, wypisałam 130 objawów, które u siebie zaobserwowałam – opowiada Magda. Były to m.in.: problem z pogłębianiem i utrzymywaniem relacji z ludźmi, ciągłe analizowanie, czy zachowała się odpowiednio do sytuacji, nierozumienie żartów, silna niechęć do zmian, unikanie kontaktu wzrokowego. 37-letnia wtedy Magda zanotowała też, że otoczenie odbiera ją jako „dziecinną i niedojrzałą”, że często gryzie wargi do krwi, rozdrapuje rany, ma myśli samobójcze. Na liście znalazły się też utrudniające życie problemy fizyczne: żołądkowo-jelitowe, hormonalne, choroby autoimmunologiczne, problemy ze snem.

Zgłoś naruszenie/Błąd