„Dla nas to było bardzo duże wyzwanie logistyczne, ponieważ to dom rekolekcyjny, a my musieliśmy przygotować mieszkania dla rodzin, czyli matek z dziećmi. Udało się” – wspomina proboszcz parafii św. Stanisława BM w Andrychowie ks. Jan Figura. Niedługo minie rok, od kiedy w stojącym przy kościele Diecezjalnym Domu Pielgrzyma im. św. Józefa zamieszkali pierwsi uciekinierzy wojenni.
Dziś, choć z tamtej pierwszej grupy pozostało zaledwie kilka osób, dom jest pełen ukraińskich rodzin. Mieszkają tu 52 osoby, w tym 32 dzieci. Tęsknią za swymi rodzinami rozdzielonymi przez wojnę, lecz są zarazem pełni wdzięczności za otrzymaną pomoc od Polaków, andrychowian, wiernych diecezji bielsko-żywieckiej. Niemal wszystkie mamy pracują. Dzieci chodzą do przedszkola i szkoły, niektóre uczą się online, łącząc się internetowo z placówkami edukacyjnymi na Ukrainie.
Mieszkanki andrychowskiego domu od początku same organizują w nim swoje życie. „Był najpierw problem z wyżywieniem osób, zorganizowaniem pralni dla nich. Panie same chcą gotować sobie posiłki, my tylko dostarczamy im produkty. Same dbają o czystość, obsługują pralnię. Zrobiliśmy dla dzieci salę, ale kiedy okazała się za mała zaadaptowaliśmy strych do potrzeb zabawowych. Kupiliśmy różne potrzebne rzeczy dla dzieci. Latem do dyspozycji jest ogród” – opowiada proboszcz.
Przyznaje, że nieocenioną pomocą w tych wszystkich wysiłkach okazała się parafialna gospodyni z 12-letnim stażem – Marzena Falisz, która otrzymała od biskupa Romana Pindla specjalne pełnomocnictwo do koordynacji pomocy dla żyjących w ośrodku diecezjalnym rodzin z Ukrainy.
Do finansowego utrzymania ośrodka i jego mieszkańców dokłada się parafia. „Nasi parafianie budują dobre relacje z gośćmi. Zapraszają ich na nabożeństwa, pomagają paniom znaleźć pracę, te zaś nie chcą tu próżnować, więc przygotowują różne potrawy, między innymi wyśmienite pierogi” – wyjaśnia duchowny. Wspomina przy okazji niedawny kiermasz świąteczny z wyrobami Ukrainek. „Wszystko poszło, wszystko się sprzedało. Same były tym zaskoczone” – podsumowuje z uśmiechem.
Mamy z dziećmi przybyły do Andrychowa z różnych zakątków Ukrainy – m.in. z Zaporoża, Sumy, Krzywego Rogu i małych miejscowości z okolic Kijowa.
„Trzeba było od razu pomóc. Nie było czasu na zastanawianie się” – przyznaje koordynatorka Marzena. Wspomina, że pierwsze osoby, które tu przyjechały, miały przy sobie jedynie reklamówkę z najpotrzebniejszymi rzeczami. „Nie miały nawet butów zimowych i kurtek. Trzeba było wszystko na początku kupić. Z tych, które przyjechały jako pierwsze 5 marca w ubiegłym roku zostało dziś sześć osób. Niektóre już wróciły na Ukrainę, inne się poprzenosiły” – tłumaczy i podkreśla, że ukraińskie rodziny stworzyły między sobą rodzinne relacje. „Uzupełniają się. Jak dziecko chore, jedna drugiej pomaga. Pomagają sobie wzajemnie załatwić pracę” – dodaje.
Reklama
Najmłodsze dziecko, jakie zamieszkało w andrychowskim domu miało zaledwie 6 miesięcy. Najstarsze –19 lat. Wszystkie się zaadaptowały i czują się dobrze w przyparafialnym przedszkolu i miejscowych szkołach. Najstarszy chłopiec zaczął już nawet pracować w pobliskim McDonaldzie. „Jest spoko” – mówi w rozmowie i przyznaje, że chce zostać w przyszłości menadżerem. Jest na drugim roku studiów na ukraińskiej uczelni.
Pani Marzena ma znakomity kontakt z Ukrainkami. Często w nagłych sytuacjach bierze samochód i jedzie z nimi do sklepu czy do lekarza. Dzieci chorują, a dorosłym przytrafiają się wypadki. „Odwiedziliśmy już szpitale w Wadowicach, Oświęcimiu i w Krakowie, gdzie musieliśmy się udać ze skomplikowanym złamaniem nogi albo potrzaskanym kręgosłupem. Już nie mówię o takich zwykłych chorobach. One są na okrągło – to ucho, to grypa. A ostatnio jedną z kobiet potrącił samochód. Ma złamaną rękę” – wylicza.
„Pomoc pani Marzeny i innych świeckich jest nieodzowna. My, księża nie dalibyśmy rady tego zrobić” – zaznacza ks. Figura. Większość Ukrainek, które tu przyjechały są wyznania prawosławnego. W kaplicy św. Józefa, która znajduje się w domu duszpasterskim, obok szopki betlejemskiej pojawiła się wschodnia ikona. Niedawno przy stole wspólnie śpiewano kolędy, dzielono się wspomnieniami, smutnymi doniesieniami z wojny toczącej się kilkaset kilometrów od nich.
„Nie mamy z ich strony żadnych problemów. Zawsze grzeczne, uprzejme, życzliwe. To nas motywuje do pomocy” – zaznacza duchowny. Jak podkreśla, liczni parafianie włączają się w konkretne działania przy organizowaniu zbiórek pomocy rzeczowej dla Ukrainy. „Pomaga nam w tym szczególnie koordynator diecezjalny Alfred Gibas, który przewozi towary do ukraińskiego Caritas” – wyjaśnia.
Pani Marzena jest też swoistym przewodnikiem turystycznym podczas wycieczek z udziałem rodzin ukraińskich. Odwiedzili już Zakopane, Księżówkę, Krupówki, górskie termy, kopalnię w Wieliczce. Wszyscy byli zachwyceni i już pytają o kolejne plany wycieczkowe.
Ludmiła z Winnicy zamieszkała tu z kilkuletnim synem Kostią 1 czerwca ub. r. „Tu jest spokojnie. Polacy nam wszystko dali. Jesteśmy bardzo wdzięczni” – stwierdza. Ola pochodzi z Mikołajowa. „My na południu nie mamy gór. Tu jest bardzo fajnie. Ludzie są bardzo dobrzy. Przyjechałam z synem. Chodzi do czwartej klasy podstawówki” – informuje.
Olena złamała niedawno rękę. 5 marca minie rok jej pobytu w Andrychowie. Uśmiecha się, gdy opowiada o wypadku. „Jest już lepiej. Cały czas mi pomagają. Zawożą, przywożą” – opowiada pełna optymizmu mieszkanka Krzywego Rogu, matka dwóch synów. Pracowała na początku w cukierni, gdzie piekła m.in. wyśmienite torty.
„Minął prawie cały rok. Rozumiem coraz więcej. Często chodzimy do kościoła. Mamy inną wiarę, ale to nie przeszkadza. W autokarze modlimy się wspólnie” – podkreśla. Jej zdaniem, Polska to inny świat, który z ciekawością poznaje. „Widzimy dużo uśmiechów, szacunku. To pomaga” – mówi.
Ukrainki wspominają ze wzruszeniem modlitwę, jaka odbyła się w listopadzie ubiegłego roku w okolicach Wszystkich Świętych, gdy podczas Mszy św. w kaplicy zamieszkiwanego przez nie domu wymieniały imiona bliskich, którzy polegli na wojnie z Rosją.
Andrychowski Dom Pielgrzyma św. Józefa pobłogosławił bp Roman Pindel 4 lata temu. Docelowo ma być domem księży emerytów diecezji bielsko-żywieckiej. Dotąd służył jako ośrodek rekolekcyjny.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS