Niemoc w ataku, niemoc w obronie, proste błędy – zbyt wiele złego było w grze polskich siatkarek, by nie tylko wygrać z Włoszkami, ale chociaż mocniej się im postawić. Trener Stefano Lavarini próbował zmian i spokojnych rozmów podczas przerw, ale to zdecydowanie nie był dzień jego drużyny. W przeciwieństwie do gwiazdy rywalek Paoli Egonu.
Schowany pazur Polek. Popis włoskiej gwiazdy
Niespełna dobę wcześniej Lavarini, Biało-Czerwone oraz ich kibice byli w euforii po bardzo cennym zwycięstwie. Ćwierćfinał z Turczynkami, które w przeszłości nieraz zamykały im drogę do marzeń w dużych turniejach, też nie zaczął się dobrze. W piątkowym pięciosetowym dreszczowcu nie było idealnie – po świetnym fragmencie przyszedł dołek w czwartej partii i znak zapytania przed tie-breakiem. Ale w nim Polki pokazały pazur, który dzień później był mocno schowany.
Nie sposób jednak nie wspomnieć o logistycznym koszmarku z ich udziałem. Rozgrywały ostatni z ćwierćfinałów, ale organizatorzy dokonali zmiany i półfinał z ich udziałem wyznaczyli jako pierwszy. Mimo że będące w obsadzie drugiego Japonki i Brazylijki przepustkę do strefy medalowej wywalczyły już w czwartek. Trudno jednak tylko tym tłumaczyć sobotnią porażkę – Włoszki również grały w piątek. Ale też bardzo krótki czas na regenerację po długim i trudnym pojedynku z pewnością miał wpływ na poczynania Biało-Czerwonych.
Zawodniczki z Italii to nie tylko brązowe medalistki MŚ sprzed dwóch lat. Wygrały wtedy także LN, a obecnie są wiceliderkami światowego rankingu. Polki pokonały je co prawda w trzech ostatnich meczach (w pojedynkach pod szyldem FIVB bilans wynosił przed sobotnim spotkaniem 7-11), ale warto od razu zaznaczyć, że w dwóch spotkaniach LN w fazie interkontynentalnej ekipa z Italii występowała w rezerwowym składzie.
Zapamiętane na długo w polskiej siatkówce zostanie zaś to trzecie zwycięstwo. Polki wygrały w Łodzi 3:1, dzięki czemu zapewniły sobie awans na igrzyska w Paryżu. Pierwszy od 2008 roku. Wtedy Włoszki jednak też nie były w najmocniejszym możliwym zestawieniu – brakowało w ich szeregach tej największej gwiazdy – Egonu. Rewelacyjna atakująca była skonfliktowana z ówczesnym trenerem Davide Mazzantim. Za nieudany sezon szkoleniowiec zapłacił posadą, a jego miejsce zajął słynny Argentyńczyk Julio Velasco, któremu pomaga m.in. Lorenzo Bernardi, znakomity w przeszłości siatkarz. Cel jest prosty – pod ich wodzą siatkarki z Italii mają wrócić na szczyt.
Jak ważna jest Egonu nie trzeba żadnemu kibicowi siatkówki tłumaczyć. W wygranym gładko 3:0 ćwierćfinale z Amerykankami błyszczała najmocniej i dzień później to kontynuowała. Charyzmatyczna 25-latka kolejnymi potężnymi zbiciami ze skrzydła odbierała stopniowo wszelkie nadzieje Polkom. Zakończyła występ z 22 punktami na koncie. Najlepsza pod tym względem w drużynie Lavariniego Magdalena Stysiak miała ich o połowę mniej.
Zbiorowa niemoc. Piątkowa bohaterka w sobotę szybko zniknęła
Od początku meczu po stronie Biało-Czerwonych z atakiem nie było dobrze. Najpierw zepsuta próba Stysiak, potem blok na Martynie Czyrniańskiej. Atakująca w piątek słabiej zaczęła, ale z czasem wróciła na właściwe tory. Przyjmująca z kolei weszła wtedy z ławki i miała bardzo duży wkład w zwycięstwo. W sobotę obie jednak nie mogły znaleźć sposobu na przebicie się do parkietu po drugiej stronie boiska.
Pierwsza stracona seria punktów – Polki prowadząc 5:3, po kilku minutach przegrywały 5:8. To wtedy Lavarini ściągnął na chwilę Czyrniańską, wprowadzając debiutującą w tym sezonie Olivię Różański. Ta ostatnia pauzowała wcześniej dłużej z powodu kłopotów zdrowotnych. Po kilku minutach Czyrniańska wróciła na boisko, ale opuściła je już na stałe po przegraniu inauguracyjnej partii.
Szkoleniowiec Biało-Czerwonych po raz pierwszy poprosił w niej o czas już przy stanie 5:7, następnie przy wyniku 9:14. Spokojnie tłumaczył wtedy apelował o lepsze dobieranie rozwiązań w ataku i większą agresję w bloku i obronie. Ale nic nie pomagało. Dobitnie niemoc Polek w tym secie pokazują statystyki – miały wtedy 26 procent pozytywnego przyjęcia i 28 procent skuteczności ataku.
Lavarini w następnych dwóch partiach znów zwykle spokojnie wskazywał rzeczy do poprawy. Głos podniósł raz dopiero podczas przerwy w trzeciej odsłonie. Ale i w ten sposób nie zdołał pobudzić swojego zespołu do walki. W drugim secie przez chwilę w polskich kibiców mogła wstąpić nadzieja, gdy po ataku Stysiak na tablicy wyników pojawił się remis 8:8. Ale nadzieja szybko się ulotniła – nieco później było już bowiem 12:18. Ta partia skończyłaby się jeszcze szybciej, gdyby nie niespodziewana przerwa, podczas której sędziowie sprawdzali coś długo ku zdziwieniu trenerów i zawodniczek.
Dobre momenty w tej części meczu miała Natalia Mędrzyk, która zastąpiła Czyrniańską. Tak samo było u Justyny Łukasik. Ale nikt w polskiej ekipie nie był w stanie cały czas ciągnąć gry drużyny. Włoszki z kolei, z Egonu i przyjmującą Myriam Syllą na czele, szły jak burza. Owszem, zdarzały im się sporadycznie błędy, ale im dłużej trwał mecz, tym skuteczniejsze były i tym bardziej obnażały błędy i niedokładności w grze Polek. Te ostatniego seta zaczęły od prowadzenia 2:0, ale od tego momentu aż do końca spotkania zdołały dorzucić już jedynie 10 “oczek”.
Lavarini próbował roszad – poza wymienionymi wcześniej sięgał też po podwójną zmianę z udziałem Katarzyny Wenerskiej i Malwiny Smarzek, a w trzecim secie w miejsce Agnieszki Korneluk pojawiła się Klaudia Alagierska. Żadna z siatkarek jednak nie była w stanie przerwać kryzysu. Teraz zostaje im więc wyczyszczenie głów przed niedzielnym pojedynkiem o trzecie miejsce.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS