Czytelnicy wysłali Macieja Nowaka do Charlotte. Lękał się, ale podjął wyzwanie

– Nowak, nie ma odwrotu, bierz się w garść – usłyszałem w odpowiedzi. Instynkt samozachowawczy zaszeptał mi w tej samej chwili, by zamiast Charlotty na Zbawiksie zająć się Charlottą w dawnym Domu Partii na rogu Alej Jerozolimskich i Nowego Światu. Uff, to było jakieś rozwiązanie.

Maciej Nowak jadł w Charlotte. Śniadania od rana do wieczora

Ten monumentalny gmach, wybudowany na przełomie lat 40. i 50. XX wieku, był siedzibą Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i obiektem nieustającej niechęci mieszkanek i mieszkańców PRL-u. Mój mistrz, prof. Zbigniew Raszewski, snuł nawet wizje, że w odwecie gmach zostanie spalony przez warszawski lud, i martwił się, że rozwścieczony czerwony kur zagrozi zbiorom mieszczącego się po sąsiedzku Muzeum Narodowego. Dzisiaj emocje tego typu wygasły i młodsze pokolenie może doceniać surową, monumentalną urodę architektury zaprojektowanej przez grupę Tygrysy, którą tworzyli Wacław Kłyszewski, Jerzy Mokrzyński i Eugeniusz Wierzbicki. To klasycyzujący modernizm rodem z lat 30., spójny stylistycznie z wznoszącym się po drugiej stronie Nowego Światu jeszcze przedwojennym Bankiem Gospodarstwa Krajowego.

Zgłoś naruszenie/Błąd