Opiekowała się nami przez 13 lat. W środę (22 listopada) odeszła. Nie było sensu walczyć dalej, choroba okazała się nieuleczalna, z każdym dniem pogłębiało się bezsensowne cierpienie. Czarno-biała kotka Tusia umarła. Przez te wszystkie lata cierpliwie, dzień po dniu uczyła nas, jak żyć.
Opinie publikowane w naszym serwisie wyrażają poglądy osób piszących i nie muszą odzwierciedlać stanowiska redakcji
Jeśli ktoś uważa, że wszystkie koty są takie same, wymienne, że nie mają duszy, jeśli zaprzecza ich wyjątkowej, odrębnej dla każdego osobowości – nie warto z nim rozmawiać.
Jeśli uważa, że człowiek jest koroną stworzenia, obrazem Stwórcy, istotą przeznaczoną, by panował nad światem – nie warto z nim rozmawiać.
Jeśli lekceważy cierpienie po stracie kota, bo to “tylko zwierzę” – nie warto z nim rozmawiać.
Urodziła się w Maryninie, wsi pod Bydgoszczą, która właściwie niemal nie istnieje, zostało ledwo kilka gospodarstw. Wybrała mnie sama, po prostu weszła na kolana i nie chciała zejść. Jej matka na pożegnanie podeszła do kratki kontenera, dotknęła ją główką na pożegnanie i sobie poszła.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS