Country-by-Country (CbC) – raportowanie według krajów

Country-by-Country (CbC) – raportowanie według krajów

Idea wprowadzenia raportowania Country-by-Country i odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania przez podatników (wydanie czwarte)

W wyniku wprowadzenia obowiązku raportowania Country-by-Country (CbC) duże międzynarodowe grupy kapitałowe są zobowiązane do przekazywania administracji podatkowej m.in. informacji o:

– wielkości prowadzonej działalności (wielkości aktywów, kapitału zakładowego, liczby zatrudnionych osób),

– wielkości zrealizowanych przychodów, osiąganych zysków (bądź strat), zapłaconego (i należnego) podatku,

– miejsc prowadzenia działalności oraz przedmiotu tej działalności.

CbC (raportowanie według krajów) – pytania i odpowiedzi

W celu ułatwienia podatnikom wywiązywania się z obowiązków w zakresie raportowania Country-by-Country przedstawiamy odpowiedzi na najczęściej pojawiające się pytania dotyczące raportowania według krajów.

W wydaniu czwartym uzupełniono odpowiedzi na pytania zawarte w wydaniu trzecim (z grudnia 2018 r.) oraz dodano nowe pytania podatników.

Uwaga! Informator nie stanowi interpretacji ogólnej przepisów prawa podatkowego ani wyjaśnień przepisów prawa podatkowego (objaśnień podatkowych) w rozumieniu przepisów Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.).

Zobacz: CbC – Raportowanie według krajów – Pytania i odpowiedzi (grudzień 2020)

Czym jest raportowanie CbC?

Państwa należące do OECD i G20 zobowiązały się do implementacji mechanizmu raportowania według krajów (ang. Country-by-Country Reporting, CbC).

Celem wprowadzenia raportowania CbC jest wyposażenie administracji podatkowej w wyspecjalizowane narzędzie służące do oceny ryzyka związanego z cenami transferowymi. Mechanizm ten ma za zadanie podnieść skuteczność zwalczania nadużyć podatkowych prowadzących do transferu zysków do innych jurysdykcji, w tym do rajów podatkowych.

W wyniku wprowadzenia raportowania Country-by-Country duże międzynarodowe grupy kapitałowe są zobowiązane do udostępnienia administracji podatkowej m.in. informacji o:

• wielkości prowadzonej działalności (wielkości aktywów, kapitału zakładowego, liczby zatrudnionych osób),

• wielkości zrealizowanych przychodów, osiąganych zysków (bądź strat), zapłaconego (i należnego) podatku,

• miejsc prowadzenia działalności oraz przedmiotu tej działalności.

Mechanizm raportowania Country-by-Country został wypracowany w ramach planu działań OECD w sprawie przeciwdziałania erozji podstawy opodatkowania i transferowi zysków (ang. Base Erosion and Profit Shifting, BEPS). Jednym z efektów prac realizowanych w ramach projektu BEPS był raport z działania nr 13 opublikowany w 2015 r. dotyczący dokumentacji cen transferowych i raportowania Country-by-Country (ang. Action 13: 2015 Final Report, OECD).

Działania podjęte przez OECD i G20 znalazły poparcie także na forum Unii Europejskiej, w efekcie czego wydana została dyrektywa Rady UE. Dyrektywa wprowadziła obowiązek implementacji przez państwa członkowskie mechanizmu automatycznej wymiany informacji podatkowej między państwami w zakresie raportowania Country-by-Country (Dyrektywa 2016/881/UE).

Dyrektywa 2016/881/UE została zaimplementowana w Polsce w ramach ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami. Ustawa ta określa m.in. szczegółowy zakres informacji, jakie podatnicy powinni raportować, a także procedurę wymiany informacji między państwami.

W celu ułatwienia podatnikom wywiązywania się z obowiązków w zakresie raportowania Country-by-Country w niniejszym dokumencie zebrane zostały odpowiedzi na najczęstsze pytania w tym zakresie.