Copperhead to system amunicji artyleryjskiej, naprowadzanej na promień lasera, opracowany jeszcze w czasach Zimnej Wojny. Prace inżynierskie nad tym pociskiem rozpoczęły się w połowie lat 70. ubiegłego wieku, a ich wykonawcą była firma Martin Marietta, wchodząca dziś w skład koncernu Lockheed Martin. Z informacji koncernu Lockheed Martin wynika, że w systemie Copperhead zastosowano zestaw żyroskopów i systemów komputerowych pozwalających na funkcjonowanie w warunkach przeciążenia o równowartości około ośmiu tysięcy g (grawitacji ziemskiej).
Na tak duże przeciążenia narażony jest bowiem pocisk artyleryjski podczas wystrzału z haubicy kalibru 155 mm. Dlatego wymaga to zastosowania bardzo wytrzymałej elektroniki, trudniejszej pod pewnymi względami do opracowania niż na przykład sprzęt przeznaczony dla bomb kierowanych laserowo, z reguły zrzucanych przez samoloty poruszające się z prędkością nie więcej niż kilkuset metrów na sekundę.
System oznaczony M712 był postrzegany jako jeden z elementów obrony przeciwpancernej. W założeniu miał on niszczyć punktowe cele, w tym ruchome, na dystansach do 16 km. Copperhead miał więc umożliwiać zwalczanie pojazdów opancerzonych jednym pociskiem i posiadał ładunek bojowy zoptymalizowany do zwalczania celów opancerzonych. Już na etapie projektowania założono, że do wskazywania celów mogły być wykorzystywane zarówno podświetlacze naziemne, jak i te przeznaczone dla śmigłowców oraz docelowo – bezzałogowych statków powietrznych.
Realizacja tego programu została zakończona przedwcześnie, w związku z ograniczeniami fiskalnymi jakie wprowadzano już pod koniec lat 80. ubiegłego wieku. W przeciwieństwie do wielu innych „zimnowojennych” programów, które nie zostały sfinalizowane, jak chociażby system samonaprowadzającej amunicji SADARM, Copperhead po zakończeniu prac rozwojowych został jednak wdrożony do produkcji seryjnej, a następnie do służby. Dostosowano go do strzelania nie tylko z kilku wersji haubic samobieżnych M109, ale też systemów ciągnionych kalibru 155 mm, był również eksportowany do kilku krajów.
Swój debiut bojowy Copperheady miały rok po zakończeniu produkcji, w 1991 roku, w czasie operacji Pustynna Burza. Pociski te były używane w jej trakcie z dużym powodzeniem, niszcząc choćby punkty umocnione (w tym wieżę obserwacyjną, z zasady trudną do bezpośredniego trafienia pociskiem artyleryjskim) oraz cele opancerzone, takie jak chociażby zestawy przeciwlotnicze ZSU-23-4 Szyłka czy czołgi. Jako pierwsi Copperheadów użyli żołnierze 1. Dywizji Kawalerii, notabene wykorzystując je w koordynacji z atakami z użyciem amunicji kasetowej.
W kolejnych latach długo nie pojawiały się informacje o czynnym użyciu Copperheadów przez armię USA i można było przypuszczać, że ich eksploatacja się zakończyła. Całkiem niedawno okazało się jednak, że pociski M712 mogą nadal być wykorzystywane bojowo. W 2017 roku w trakcie operacji przeciwko ISIS użyła ich armia libańska, która – jak pisał serwis The Drive – była jednym z kilku eksportowych użytkowników tych pocisków. Materiał z operacji udostępniła armia libańska, przy czym może on obejmować także uderzenia lotnicze. Przedstawiane obrazy pokazująprecyzyjne uderzenia w pojazdy lub tuż obok nich (częściowo zakryte), a także rażenie poruszających się grup terrorystów.
Użycie pocisków Copperhead (obok innych amerykańskich systemów broni precyzyjnej, takich jak kierowany również na odbity promień lasera Hellfire, ale i starszy TOW) potwierdził również w jednym ze swoich komunikatów Departament Stanu. Co więcej, ambasada ameryakańska poinformowała, że w 2018 roku przekazano Libanowi partię ponad 800 pocisków Copperhead w celu uzupełnienia zapasów. A to oznacza, że również Amerykanie – pomimo upływu ponad 25 lat od zakończenia produkcji – utrzymywali tą amunicję precyzyjną w stanie przydatnym do użycia i wciąż jest ona w stanie precyzyjnie razić cele.
Można więc postawić tezę, że historia w pewien sposób zatoczyła koło, bo na Bliskim Wschodzie w zasadzie w tym samym czasie wykorzystano dwa typy kierowanej na promień lasera, opracowanej jeszcze w czasach Zimnej Wojny, czyli Copperhead i Krasnopol. Otwarte jest pytanie, czy rosyjski system, zwany jeszcze w czasach Zimnej Wojny Copperheadski nie powstał z wykorzystaniem pewnych technologii, zdobytych przez Rosjan po drugiej stronie Żelaznej Kurtyny. Pewne jest natomiast, że dziś w Rosji jest on wykorzystywany coraz szerzej i doskonalony po tym, jak jego zalety zostały wykazane w trakcie działań bojowych, między innymi w Syrii.
Systemy artyleryjskiej amunicji precyzyjnej kierowanej na odbity promień lasera przeżywają też swoisty renesans w państwach NATO. W USA trwają prace nad amunicją Excalibur-S, która od „standardowego” Excalibura naprowadzanego za pomocą systemu INS/GPS różni się właśnie dodatkowym systemem naprowadzania na odbity promień laserowy, przeznaczony do działania w ostatniej fazie lotu. To pozwoli na precyzyjne trafianie „w punkt” nawet w sytuacji przemieszczenia celu.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS