Niewątpliwie brak świadomości wagi odpowiedzialności za własne słowa.
Osoba o dużym autorytecie i zasięgu oddziaływania, często wpada w pułapkę przeświadczenia, że mówi do określonego, zamkniętego, sprofilowanego grona odbiorców. W dobie internetu, ale też przy aktualnej kondycji społecznej, ta granica brzegowa potencjalnego profilu, do którego docierają jej słowa, ulega przesunięciu.
Słowa docierają już do osób wcześniej nieuczestniczących w danej wspólnocie, czy nawet z niej wykluczonych – z różnych przyczyn. I to nie musi być tak, że to wykluczenie jest efektem działania grupy, z której pochodzą te słowa. Potencjalny odbiorca mógł nigdy wcześniej nie mieć żadnego kontaktu z grupą nadającą przekaz.
Dlatego z tej perspektywy bardziej słuszne zdaje się określenie – przypadkowy odbiorca; choć obecność jego wcale nie musi być przypadkowa, może być zupełnie celowa. W końcu coś go przyciągnęło do tej grupy i dla tego czegoś jest przy niej obecny.
Tymczasem, nawet przy najlepszych intencjach, jako wykluczona, może i bardzo często nie posiada odpowiedniego obycia, czy to co do zwyczajów i form komunikacji, panujących w grupie, czy też odpowiedniego rozeznania wagi słów jakie tam padają. Może cechować się pewnego typu wrażliwością, czy wręcz nadwrażliwością na kwestie, które w tej grupie nie budzą żadnych głosów sprzeciwu, dlatego, że nie posiada wiedzy, zrozumienia tych kwestii.
Dlatego osoby o autorytecie, które korzystały z przyrodzonego aparatu mowy, niczym z organicznej maszynki do masowej produkcji treści, nie zastanawiające się nad tym, które z ich słów mogą stanowić gwóźdź przeszywający poczucie wartości jednostki, budziły mój sprzeciw.
Na szczęście trafiłem na bardzo wiele sensownych osób, otwartych na rozwój osobisty, które były w stanie, po zwróceniu uwagi dokonać odpowiedniej refleksji i korekty swojego zachowania, często nawet lepiej, niż byłbym w stanie to sobie wyobrazić. Osob bardzo chętnych do podejmowania odpowiedzalności nie tylko za siebie, ale także we wskazanym wyżej sensie – za inne osoby, bo to przecież dla nich zmieniały swoje postawy.
Tymczasem spadłem do polityki i tutaj doświadczam epokowego antyrenesansu. Doświadczam nie tylko autentycznego braku woli do refleksji nad odpowiedzialnością, ale i braku percepcji odpowiedzialności osobistej. Tutaj obecny jest jakiś zmysł odpowiedzialności zbiorowej, odpowiedzialności odległej i obcej, odpowiedzialności cudzej. O słowach wstrzemięźliwych można tylko pomarzyć.
Ciekawe, czy nie jest przypadkiem tak, że to ta ufność Słowu, budzi w jakiś sposób większą świadomość roli i wagi własnego słowa.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS