Co ma wspólnego tunel na Zakopiance z wieżą Eiffla? To ciekawostka…

Otwarty w listopadzie zeszłego roku liczący 2,06 km długości tunel na Zakopiance w ciągu drogi S7 wydrążony został w masywie góry Luboń Mały. Posiada dwie komory, a każda z nich ma dwa pasy ruchu o szerokości po 3,5 m każdy, a także 3-metrowy pas awaryjny. Wysokość tunelu wynosi natomiast 4,7 m. Koszt budowy wyniósł prawie 1 mld złotych.

Ile wież Eiffla można zrobić ze stali wykorzystanej w tunelu?

Oddanie inwestycji do użytku stanowiło ważny moment dla kierowców. Jej celem jest w końcu sprawienie, by podróż w Tatry była wygodniejsza i zajmowała mniej czasu. Nie wszyscy jednak mają świadomość, że realizacja była sporym wyzwaniem dla wykonawców. W trakcie prac wykopano ogromne ilości materiału skalnego i zużyto wiele ton stali. O jak dużych liczbach mowa? Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad przygotowała specjalne porównanie mające lepiej to zobrazować.

W trakcie drążenia dwóch nitek tunelu wykopano materiał skalny, którego objętość wyniosła 600 tys. m3. Dla porównania basen olimpijski ma ok. 3 750 m3. To jednak nie wszystko. W trakcie prac nad tunelem zużyto 48 tys. ton stali. GDDKiA porównuje to z… wieżą Eiffla. Stalowa rama symbolu Francji ma masę 7 300 ton. Oznacza to więc, że ze stali użytej do budowy tunelu można stworzyć sześć takich wież.

Drążenie tunelu na Zakopiance zaczęło się przeszło sześć lat temu

Drążenie tunelu rozpoczęło się na początku marca 2017 roku, w Naprawie, od prawego północnego korytarza. Prace prowadzono 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu. Nie było przerw i postojów, a to wiązało się z występowaniem na górze naprężeń i odkształceń, które na bieżąco monitorowali eksperci. Na bieżąco również wykonywana była obudowa wstępna, w tym spryskiwanie betonem ścian i przodków, by nie osypywał się materiał skalny.

W czasie prac pojawiły się jednak pewne problemy. Największym z nich było wielkie osuwisko, które uaktywniło się przy lewym korytarzu od strony południowej. Wtedy konieczne było czasowe wstrzymanie prac od tej strony. Trzeba było zabezpieczyć osuwisko i przeprojektować obiekty inżynieryjne. W czerwcu 2019 roku zakończono zabezpieczanie osuwiska betonowymi palami i przystąpiono do dalszego drążenia tunelu metodą podstropową, pod budynkiem wentylatorni. Ostatecznie prawa nitka tunelu została przebita w październiku 2019 roku. Drążone od północnej i południowej strony fragmenty lewego korytarza zostały połączone w kwietniu 2020 roku.