Wspomnienia, wspomnienia, wspomnienia. Każdy je ma lepsze lub gorsze. Ja mam jedno z Wielkanocnych wspomnień, które swego czasu nawet spisałem. I idąc w ślady mojego ulubionego blogera publikuje po raz wtóry. Bo po to ma się dorobek blogerski – mawia mój ulubiony bloger – by z niego korzystać. Bo blogerowi wolno więcej, i czego nie wypada powiedzieć lub napisać właścicielowi sklepu, to blogerowi zawsze wypada.
W Wielką Sobotę żona wysłała mnie do polskiego sklepu po chrzan. Kiedy dzieci dorosną i wyfruną z domu, życie człowieka – szczególnie w okresie przedświątecznym – zaczyna być niewygodne, bo nie ma się kim wysługiwać. Dlatego musiałem iść sam do tego sklepu. Wielkanoc bez chrzanu to jak 22 lipca bez przemówienia Władysława Gomułki : coś takiego nie istniało. W drugiej połowie XX wieku chrzan na nasz stół dostarczała babka żony, ktora od dobrych 25 lat nie żyje i teraz musimy posiłkować się chrzanem ze sklepu. Choć prawdę powiedziawszy, gdyby nawet babka żyła to i tak wwożenie tego chrzanu do Wielkiej Brytanii byłoby niemożliwe. Wszystkie cocker spaniele z manchesterskiej brygady antynarkotykowej, po obwąchaniu bagażu, traciłyby węch na co najmniej dwa lata. Jaki to był chrzan ! ! Ktoś nieuprzedzony o jego sile już po 5 sekundach wiedział, że dla zaostrzenia smaku lepiej było połknąć dwie żyletki. Włosy stawały dęba, nos dymił jak nozdrza byka z Toledo i gdyby czaszka nie była obciągnięta skórą pewnie babciny chrzan wywaliłby potylicę. Opowiadano nawet przy świątecznym stole jak to babka w czasie wojny w pociągu relacji Rawa Ruska – Lwów załatwiła swoim chrzanem Bahnschutza. W Wielki Czwartek 1942 roku szmuglowała babka z Rawy Ruskiej, w wagonie III klasy, chrzan, kiełbasę wędzoną i baleron parzony. Chcąc udobruchać Bahnschutza poczęstowała go chrzanem i kiełbasą. Niemiec jak to Niemiec, łapczywy był. Wyjął z Diensttaschy łyżkę z napisem ” Hargestellt fur Wehrmacht ” poluzował klamrę z napisem ” Gott mit uns ” i chapnął kiełbasy na pięć palców, po czym nabrał łyżkę chrzanu żeby sobie smak wyregulować. Po pięciu sekundach leżał w konwulsjach na podłodze wagonu III klasy, a po następnych 3 minutach już nie żył. Prawdopodobnie udławił się na zwrotnicy. Stan torów i punktualność pociągów w czasie okupacji nie była tak dobra jak obecnie. Nie gwarantuję, że ta historia jest prawdziwa, chcąc ją zweryfikować, ustaliłem w dostępnych źrodłach, że wiosną 1942 roku w okolicach Rawy Ruskiej rozpoczął działania oddział GL pod dowództwem por. Bazylego Parzydły pseud. ” Ćwikła ” Nie wiadomo do końca kto załatwił Bahnschutza, babciny chrzan czy por.” Ćwikła ” Trochę się zagalopowałem, przecież nie będę pisał o wojnie bo każdy wie jak jest na wojnie, dobrze nie jest. W polskim sklepie zastałem sprzedawczynię Agnieszkę, margarynę Kasię i Paolę, taki sok. Były batony Grześki i Pawełki, napój Zbyszko, gulasz myśliwski Bronek, chałwa Mieszko, bombonierka Goplana, olej Kruszwica i chyba ocet Krzywousty (??) niby głupi sklepowy regał, a ile można się dowiedzieć o początkach polskiej państwowości. Lubię takie personifikacje w sklepie, to takie sympatyczne, ludzkie. Znowu się zagalopowałem. Nie będę przecież pisał jak jest w sklepie, bo każdy był w sklepie i wie jak teraz jest w sklepie, jest dobrze. Notka na salonie nie może być arkuszem spisu z natury. Dość powiedzieć, że sklep był lepiej zaopatrzony niż kantyna w KC PZPR przed 22 lipca. Bo kapitalizm to jedyny system, w którym mogą ziścić się nieziszczalne marzenia komunistów o pełnych półkach sklepowych. W sklepie oprócz mnie był jeszcze Etiopczyk z Addis Abeby, który chyba rozumiał polski ( może studiował w Polsce ) co robił Etiopczyk w polskim sklepie ? nie mam pojęcia, może szukał blondynki. Przy regale z chrzanem stał mężczyzna lat ok 50 + extra 15 lat za przebywanie w warunkach szkodliwych dla zdrowia, w zbyt bliskim sąsiedztwie korków od butelek. Mężczyzna okazał się sympatycznym Polakiem ze Szczecina. Na regale z chrzanem, pośród 5 gatunków chrzanu, do przodu najbardziej wysforował się chrzan ” Polonez ” miałem, więc dylemat, który wybrać ?
– Panie najlepszy jest ” Polonez ” – szepnął konfidencjonalnie Rodak
– Ale który panie, z silnikiem 1,5 L benzynka, czy 2,0 L dieselek ? – zażartowałem
Rodak na chwilę zastygł, spojrzał dziwnie. Po chwili jednak zauważyłem w oku iskierkę, załapał. Pracowaliśmy na jednej fali.
– Tylko 2,0 L benzynka, ten to miał panie pierdolnięcie – powiedział uśmiechając się nostalgicznie.
– Nie wiem panie, ja miałem Ładę, przy otwartej drugiej gardzieli te 140 też poleciała, ale tylko między Zakroczymiem a Łomiankami, na dwupasmówce, gdzie indziej się bałem. Bo ruskie auto panie to przy 150 mogło się zamienić w samolot.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS