Józef Benedykt Polednik żył w XIX wieku i był potomkiem rydułtowskich młynarzy. W miejscu młyna jego dziadka stoi dzisiaj szyb rydułtowskiej kopalni – Leon. Młody Polednik, podobnie jak Karol Godula, był absolwentem gimnazjum cysterskiego w Rudach. Dzięki dobremu wykształceniu zrobił olśniewającą karierę urzędniczą, pracując między innymi dla księcia raciborskiego. W wieku trzydziestu czterech lat kupił dobra rycerskie w Lyskach i Nowej Wsi, pragnąc z czasem przekazać majątek jedynemu synowi, Edwardowi, który zmarł niestety podczas zarazy tyfusu w 1846 roku, co było momentem przełomowym w życiu Josepha Benedicta Polednika. W dniu śmierci syna zrozpaczony ojciec postanowił zająć się filantropią, skutkiem czego w Lyskach powstał zakład opiekuńczy dla sierot po zarazie tyfusu. Lysecki zakład opiekuńczy był prekursorski w skali Europy. Jego jakość stała się inspiracją dla księcia raciborskiego i jego nadwornego lekarza – Juliusza Rogera, który z czasem zaczął twórczo rozwijać pomysły Polednika, budując szpitale. Nowatorskie w działaniach Polednika było to, że zakład służył przede wszystkim dziewczynom. Wbrew stereotypowym opiniom uczyły się tam one nie prostych zajęć gospodarskich, a nowoczesnej ekonomi, języków niemieckiego, francuskiego i angielskiego po to, by móc zarządzać fortunami bogatych przedsiębiorców i edukować ich dzieci. Słowem, zakład wychowawczy Polednika gwarantował żeńskim sierotom radykalny awans społeczny. Nauczycielami w lyseckim zakładzie Polednika były początkowo zakonnice z zakonu krzyżackiego, który, wbrew stereotypom, ma wielkie i chwalebne karty w edukacji i opiece nad chorymi w XIX i XX wieku. Wielki mistrz zakon, arcyksiążę Maksymiliam Este-Habsburg, wnuk cesarzowej Marii Teresy wielokrotnie odwiedzał Lyski, zaprzyjaźnił się z Polednikiem i zapraszał do Lysek arystokratów z całej Europy, by pokazać na czym polega dobrej jakości filantropia. Otto von Bismarcka walcząc z katolicyzmem doprowadził do zamknięcia zakładu. Po klęsce jego polityki, w drugiej połowie XIX wieku służbę w zakładzie Polednika prowadziły siostry boromeuszki, ucząc już nie tylko sieroty a również miejscowe dziewczyny.
Publikacja Jana Krajczoka pokazuje również kontekst epoki w jakiej żył Polednik, jak również pokazuje konsekwencje działań lyseckiego filantropa. Jednymi z nich są dokonania bł. ks. Emila Szramka, prawnuk siostry Josepha Benedicta Polednika i podopieczny jego fundacji. Książka Jana Krajczoka pozwala spojrzeć głębiej na historię Górnego Śląska i odsłania wiele tajemnic pięknych i bliskich Lysek, do których łatwo dostać się z Rybnika malowniczymi szlakami rowerowymi.
dr Jan Krajczok – urodził się w Czernicy 3 grudnia 1969 r. Od 1995 r. pracuje jako polonista w IV Liceum Ogólnokształcącym w Rybniku. Jest autorem książek o tematyce związanej ze Śląskiem, dotyczących kultury i historii regionu. Napisał m. in.: „Opowieści o pięknej ziemi i niezwykłych ludziach”, „Opowieści czernickie Vali Von Roth” (o książce mówi autor w wywiadzie na: https://www.youtube.com/watch?v=ZbpvTSgCAiQ), współautor publikacji „Wspomnienia mieszkańców Czernicy i Łukowa Śląskiego, cz. I i II”. Wiosną 2020 r. ukazały się „Opowieści chwałowickie” – książka o trudnych czasach (losy mieszkańców rybnickiej dzielnicy w latach 1918 – 1947), wydana też w trudnych czasach. Książki Jana Krajczoka otwierają oczy tym, którzy jeszcze nie zdołali dostrzec niesamowitości historii Górnego Śląska. Strona promująca literacką twórczość Jana Krajczoka i nie tylko: https://www.facebook.com/Jerzy-Malcher-Projekt-filmowy-354972084662964/.
fot. z arch. DK Chwałowice
/Materiały prasowe/
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS