Służba wojskowa to nie przelewki i wiedzą o tym doskonale twórcy filmowi, którzy wielokrotnie pochylali się nad tym zjawiskiem. Produkcji wojennych jest od groma, a warto tutaj wspomnieć chociażby o ostatnich premierach „1917” czy „Misja Greyhound”. Zagłębiając się jednak w temat, można iść o krok dalej i zobrazować historie żołnierzy, którzy kierując się miłością do ojczyzny, wracają do szarej codzienności jako zupełnie odmienieni, skrzywdzeni ludzie. Jednym z takich obrazów jest wyreżyserowany przez braci Russo „Cherry: Niewinność utracona” z Tomem Hollandem. Czy jednak ten zespół jest gwarancją udanego projektu? Sprawdzamy.
Cherry: Niewinność utracona (2020) – recenzja filmu [Apple]. Trochę Bracia, trochę Requiem dla snu
Głównego bohatera (Tom Holland) poznajemy w krytycznym momencie, gdy napada na bank. Jakie wydarzenia prowadzą do tej niezwykle dramatycznej sytuacji? Cofając się kilka lat wstecz, widzimy chłopaka u progu dorosłości – bez większego entuzjazmu pobiera naukę w college’u, podejmuje się kolejnych prac, które wychodzą mu coraz gorzej, i włóczy się z kumplami. On totalnie nie ma na siebie pomysłu i próbuje płynąć z prądem, do czasu aż poznaje Emily (Ciara Bravo) i traci dla niej głowę. Tak szybko jak romans się zaczyna, tak też się kończy, bowiem ukochana dochodzi do wniosku, że wyjeżdża studiować i pragnie zakończyć związek. W przypływie smutku Cherry postanawia zaciągnąć się do armii i wstępuje do Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych, gdzie szkolony jest jako sanitariusz. Tuż przed samym wyjazdem okazuje się, że dziewczyna wraca – dając wyraz swojej bezgranicznej miłości para bierze szybko ślub. On wyrusza na roczną misję do Iraku, ona pozostaje w Ohio, czekając i powoli planując ich wspólne życie. Emily jednak nigdy nie mogła się spodziewać, że los postawi na ich małżeńskiej drodze aż tyle przeciwności… Wymagające szkolenie wojskowe było przedsmakiem znacznie poważniejszych doświadczeń – mężczyzna brutalnie przekonuje się na własnej skórze, że pomoc kilkudziesięciu manekinom na dzień to pikuś w porównaniu z ujrzeniem martwego człowieka, czy ponownym umieszczeniem ludzkich wnętrzności w powłokach ciała. Po 12 wymagających miesiącach bohater nie jest tym samym człowiekiem, cierpi na PTSD, depresję, a w jego życiu dominującą rolę zaczynają pełnić narkotyki, które choć na chwilę pozwalają oderwać się od bolesnych wspomnień i dręczącej codzienności.
Recenzowany „Cherry: Niewinność utracona” to obraz bazujący na wpół autobiograficznej powieści Nico Walkera, która w Polsce została wydana pod tytułem „Świeży” i szybko okazała się światowym bestsellerem. Autor książki wielokrotnie stosuje niemal wulgarną i zdecydowaną narrację, nie pozostawiając złudzeń, że piekło wojny i uzależnienia mogą pociągnąć człowieka na dno. Twórcy filmu czerpią z pierwowzoru pełnymi garściami, choć nie brakuje kilku wpadek w ujęciu tematu: przede wszystkim mowa o braku świeżości w przedstawieniu wielu nawarstwiających się problemów. Już na pierwszy rzut oka przezwyciężenie traumy bezpośrednio związanej z doświadczeniami z frontu skojarzyło mi się z filmem „Bracia”, gdzie Tobey Maguire (nota bene swego czasu także wcielający się w Spider-Mana) również mierzył się z wieloma przeciwnościami, natomiast faza powolnego zagłębiania się w uzależnienie od heroiny to swoiste nawiązania do „Requiem dla snu”. Wiele inspiracji nie daje jednak gwarancji pełnego sukcesu: „Cherry: Niewinność utracona” z czasem wydaje się dość banalne i przewidywalne, a wszelkie zabiegi upiększające obraz niewystarczająco spełniają swoje zadanie. Niewinność w filmie braci Russo ma jednak wiele znaczeń – począwszy od utraty dziewictwa, poprzez pierwszego widzianego na własne oczy trupa, a skończywszy na posmakowaniu narkotyków i przestępstwach. Twórcy pokusili się o krytykę amerykańskich działań zbrojnych i systemu opieki nad weteranami, który wydaje się niewystarczający.
Cherry: Niewinność utracona (2020) – recenzja filmu [Apple]. Trauma
Nie ulega jednak wątpliwości, że ciężar filmu dostępnego na Apple TV+ spoczywa na Tomie Hollandzie, który w tej roli odnalazł się całkiem przyzwoicie i odrobił zadanie domowe. Postać jest głównym bohaterem, narratorem i często burzy czwartą ścianę, co sprawia, że z zaciekawieniem obserwuje się kolejne etapy jego niełatwego życia. Wszystko przedstawione jest z perspektywy jego uczuć, rozważań i myśli, co filmowcy specyficznie wykorzystują. Czas spędzony w armii realizowany jest w nieco innej perspektywie (zmieniony format obrazu), a w całej opowieści nie brakuje surrealistycznych efektów, które najprawdopodobniej mogłyby zrodzić się w głowie młodego mężczyzny. Jednocześnie relacja z Emily to związek, który nadaje tempa całej opowieści. W wojsku świeżak starał się utrzymywać z żoną stały kontakt, by po powrocie mogli rozpocząć małżeńską drogę – w istocie widzowie obserwują wspólne podążania, które prowadzą jedynie do powolnej samozagłady i łamania prawa. Między Hollandem i Bravo czuje się chemię, szkoda jedynie, że w recenzowanym „Cherry: Niewinność utracona” nie poświęcono więcej miejsca młodej kobiecie. Zresztą Russo pominęli wiele postaci i ich obiecująco zapowiadające się wątki, stawiając w samym centrum byłego wojskowego.
Fabuła filmu została podzielona na pięć rozdziałów (bez prologu oraz epilogu), które poświęcone są niemal 20-letniemu wycinkowi z życia weterana. Podążając za szkoleniem przygotowującym, poprzez pobyt w Iraku, a skończywszy na powrocie do Ohio – podział ten pozwala przebrnąć bez mozolnie przedstawiane etapy. Dlaczego przebrnąć? Bowiem „Cherry: Niewinność utracona” trwa niemal dwie i pół godziny, co w moim odczuciu idealnie wpisuje się w katalog platformy streamingowej, gdzie nie trzeba zbyt mocno zwracać uwagi na długość montażu. Film jednak znalazł się w ofercie niektórych kin i tak długi seans może nieco wymęczyć, a fakt, że nie oferuje żadnego nowego doświadczenia działa w tym wypadku na niekorzyść. Produkcja czerpała z solidnego i bezkompromisowego materiału źródłowego, ale sprowadziła go do miałkiej i niezaskakującej opowieści o dwójce młodych ludzi, którzy popadają w uzależnienie i kłopoty. Szkoda, że nie wykorzystano tak mocnego potencjału.
Komu zatem mogę polecić „Cherry: Niewinność utracona”? Widzom, którzy przywykli do superbohaterskich kreacji Toma Hollanda – ten aktor coraz częściej otrzymuje szansę na wcielenie się w nietypowe postacie, a jego role w dramatycznych obrazach mogą się podobać. Film dostępny obecnie na Apple TV+ nie wniesie nowego ujęcia w zagadnienie dramatu, z jakim mierzą się powracający żołnierze, ale jest interesującym studium przypadku. Jeżeli preferujecie trudne historie, produkcja może okazać się zadowalającą propozycją na seans. W końcu zawsze można przerwać po jednym z rozdziałów…
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS